Het werd gepubliceerd aan de vooravond van een historisch keerpunt en kopieën van het boek zijn nog steeds online en bij veel gebruikte boekhandels te vinden. De gedurfde hoes heeft een kleurrijke illustratie van een blonde man in een met bloem bedekte schort, grillen steaks, terwijl de achterkant een behaarde persoon in een rode cocktailjurk. Het werd gepubliceerd voordat de Stonewall-rellen de homorechtenbeweging in Amerika in brand staken en toentertijd was het op grote schaal adverteren voor een kookboek voor homoseksuele mannen nogal gespannen. Maar de auteur van The Gay Cookbook was geen onbekende in de gay-uitgeverij. In feite had hij vijf jaar eerder gepubliceerd wat nu de eerste detectiveroman is met de titel homo-protagonist De gay detective.
Wie was Lou Rand Hogan? Een van de weinige dingen die over hem bekend is, is dat zijn naam een was nom de plume, zegt Stephen Vider, assistent-professor aan het Bryn Mawr College en auteur van een academische paper over The Gay Cookbook. De meeste van onze beperkte informatie over Hogan - zoals dat zijn naam eigenlijk Louis Randall was, en hij werd geboren in Bakersfield, Californië, in 1910 - komt van zijn eigen schrijven. Hij was de zoon van een olieboorder die jaren in het buitenland verbleef en uiteindelijk van zijn moeder scheidde om in Zuidoost-Azië te wonen.
Als een jonge man raakte Hogan geïnteresseerd in het theater en trad hij op in koorlijnen langs de kust. In de losbandige theaterscène van de jaren twintig nam hij een van zijn eerste alternatieve identiteiten aan, de artiestennaam Sonia Pavlijej. Maar zijn theatercarrière was niet succesvol, zegt Vider, en in 1936 begon hij te werken als een rentmeester en kookte hij op de nieuwe luxe Matson-cruiseschiplijn. "Dat is echt waar hij leert koken", zegt Vider.
De carrièrestap was opportuun: in een korte memoires schatte Hogan dat de overgrote meerderheid van de stewards die in dienst waren bij Matson homo waren. Niet alleen leerde Hogan over de eersteklas continentale keuken die hij later zou beschrijven The Gay Cookbook, hij was ook ondergedompeld in de "kamp" -cultuur - wat Vider in zijn paper beschrijft als "het aannemen of accentueren van maniërismen en linguïstische stijlen gecodeerd als 'vrouwelijk'."
Een van de Matson-cruiseschepen, aangemeerd in Honolulu. US National Park Service / WAPA 2505Vider weet niet hoe Hogan schrijver werd: hoewel Hogan beweerde later in het leven voor voedsel te hebben geschreven fijnproever en Zonsondergang tijdschriften kon Vider geen artikelen vinden die definitief door hem waren geschreven. De versoepeling van de censuurwetten in de jaren vijftig zorgde er echter voor dat het publiceren van homo- en lesbo-literatuur algemener werd. Hogan's De gay detective was bedoeld om te profiteren van deze nieuw beschikbare consumentenmarkt. De gay detective werd heruitgegeven in 2003, als reactie op de groeiende belangstelling voor de nauwelijks verhulde weergave van het homoseksuele leven in de binnenstad van San Francisco. Maar het voorwoord van de nieuwe editie van De gay detective merkt op dat de echte aanspraak van Hogan op roem zou zijn De Gay Cookbook.
De 280 pagina's van The Gay Cookbook zijn gevuld met de moppen en insinuaties van de tijd. Zelfs op het frontispice, op de eerste pagina's van het boek, staat er op een regel: "Alle rechten voorbehouden, Mary." (Een belangrijk onderdeel van de campedialoog in het midden van de vorige eeuw, was het gebruik van vrouwelijke bijnamen onder homoseksuelen: Hogan spreekt de lezer aan door velen, waaronder Myrtle, Mabel en Mame. "Mary" diende ook als een soms denigrerende term voor een homoseksuele man.) De recepten zijn lang en spraakzaam. Maar hoewel humoristisch geschreven, zijn de recepten vaak complex en kosmopolitisch.
Hogan had per slot van rekening overal ter wereld gevaren. Terwijl zijn repertoire Franse en Amerikaanse klassiekers omvat, bevat het ook Mexicaanse, Zuidoost-Aziatische en Hawaiiaanse recepten. Voor een guacamole-recept geeft Hogan de basis als avocado, tomaten, verse limoen en zout. Degenen die het willen mixen, kunnen ui en kruiden toevoegen, schrijft hij, maar hij verbiedt meer variatie. "Dit is een 'origineel' Mexicaans recept, 'schrijft hij,' voordat het is verpest door een chef uit Hollywood of Brooklyn. '
Maar guacamole is aan het gemakkelijkere einde van de schaal. Hogan legt ook uit hoe je een uitgebreide voorbereiding kunt voorbereiden rijsttafel buffet, een veelzijdig Indonesisch banket met wortels in het Nederlandse kolonialisme. Een chili-recept bestrijkt meerdere pagina's en vereist uren koken.
rijsttafel kan tientallen cursussen hebben. wigfur / (CC BY-SA 2.0)Een groot deel van het boek gaat echter over zuinig koken, geschikt voor homoseksuele mannen die alleen wonen en entertainen. Terwijl Logan de basis van het Spaans uitlegt paella, hij geeft geen recept, en noteert het prijskaartje van zowel zeevruchten als saffraan. Hij instrueert de lezer ook om te leren koken met goedkopere stukken vlees en om vrienden te maken met de lokale slager. "Niet swiss in zijn markt," beveelt Hogan. In plaats daarvan stelt hij voor: "Smile at the S.O.B. zoals je homo vraagt, 'Hoe is het met je vlees vandaag, Butch?' "
Hogan bleek een culinaire voorloper te zijn. "In termen van zijn publieke rol, denk ik dat hij zichzelf als een beetje een homo Julia Child voorstelt," zegt Vider. In de inleiding tot The Gay Cookbook, Hogan beschrijft een misschien-fictief gesprek met een editor die graag op de kookboekuitgeverij wil springen. De redacteur zegt dat hij heeft gehoord dat één op de zes mensen homo is, dus er is het potentieel om veel boeken te verkopen. Vider wijst er ook op dat hoewel er andere LGBT-cookbookschrijvers waren voor Hogan, zoals Alice B. Toklas, James Beard en Craig Claiborne, The Gay Cookbook was de eerste "gericht op homoseksuele mannen, [terwijl] een beeld presenteerde van hoe homo-leven eruit zou kunnen zien voor een groter publiek."
Ondanks de humor van Hogan en de reclamestrategie, die het boek als een curiositeit presenteerde, zegt Vider The Gay Cookbook bevorderde een beeld van homo-huiselijkheid. Vider, die werkt aan een boek genaamd Queer bezittingen: geslacht, seksualiteit en de Amerikaanse thuis na de Tweede Wereldoorlog, merkt op dat homoseksuele mannen vaak afgeschilderd werden als geïsoleerd en ongelukkig, met het leven "echt gecentreerd op bars." Door homo's te schilderen die voor geliefden en vrienden kookten en vermaakten, presenteerde Hogan een alternatief beeld van homo-huiselijk leven als "een levendige ruimte van verbinding en gemeenschap."
Deze flyer bevat de inleiding tot The Gay Cookbook Yale Collection of American Literature, Beinecke Rare Book and Manuscript Library.In 1970 werd Hogan een voedingskroniekschrijver voor De advocaat, een homopublicatie gevestigd in Californië. Hogan schreef een column, Tante Lou Cooks, bijna de rest van zijn leven (hij stierf in 1976), en Vider beschrijft de stijl van Hogan als die van "een homoseksuele oudere" die reflecteert op een campierverleden. Zelfs in The Gay Cookbook, Hogan beschrijft een semi-gekscherende, semi-weemoedige beschrijving van de 'serieus-formele diners, soirees, grand drags, enz.' Van de jaren 1920, terwijl hij opmerkte dat de jaren zestig informeler waren, zowel voor seks als voor eten.
Voor een jongere generatie LHBT-mensen waren aspecten van het vrolijke kamp van Hogan achterhaald. Tegen de jaren 1970, "homo-bevrijdingsactivisten belachelijk echt dit soort homocultuur voor zich overgeeft aan regressieve gendernormen," zegt Vider. Voor hen zou de huisvisie van Hogan te consumentistisch en zelfs 'verwijfd' zijn geweest. Plus, The Gay Cookbook gerichte blanke mannen, en de illustraties van David Costain beeldden minderheden uit als raciale karikaturen. "Het is een heel wit boek in termen van hoe hij homocultuur presenteert," merkt Vider op.
Op andere manieren, The Gay Cookbook was zijn tijd vooruit - vooral in zijn afbeelding van homoseksuele mannen die een gelukkig leven leiden in een tijdperk van repressie. In zijn boeken en zijn column, "is er niet alleen een viering van homoseksuele socialiteit, of een homo sociaal leven, maar ook een viering van homoseksualiteit," zegt Vider. Voor Hogan kunnen zelfs one-night stands worden afgedekt met een zelfgemaakte omelet. Hoewel het moeilijk is om te zeggen wat voor soort persoon Hogan was, buiten wat hij over zichzelf schreef, vindt Vider het leuk om te denken dat hij vrolijk en opgewekt was. Alleen iemand 'die opgewonden is om deel uit te maken van een homowereld', zoals Vider Hogan beschrijft, had het kunnen schrijven The Gay Cookbook.
Gastro Obscura bestrijkt 's werelds meest wonderbaarlijke eten en drinken.
Meld je aan voor onze e-mail, twee keer per week afgeleverd.