De Nixon-diners die Amerikanen lieten stoppen met pesten en dol zijn op Pekingeend / menu maandag

De ongekende presidentiële reis van Nixon naar China in 1972 leidde tot een rotsachtige diplomatieke relatie. In de twee decennia na de Chinese communistische revolutie varieerde de Koude Oorlog-relatie van de landen van gedempte vijandigheid tot het eng ontwijken van oorlog, en Nixons reis maakte deel uit van een zorgvuldig gechoreografeerde detente. Maar voor Amerikanen die thuis meededen, was wat de president at, net zo interessant als de toespraken. Elke nacht toostte Nixon Chinese functionarissen met een krachtige bril baijiu alcoholische drank, ging zitten om weelderige banketten te houden en at gerechten op die maar weinig Amerikanen hadden geproefd.

Vóór het bezoek van Nixon leunde Amerikaans-Amerikaans eten zwaar op het 'Amerikaanse' deel van zijn naam. Om Amerikanen aan te spreken sloten veel Chinese koks schotels met jus en dienden gelukskoekjes (een San Franciscaanse uitvinding) en loempia's (waarschijnlijk een New Yorkse uitvinding).

Maar de constante berichtgeving in de media over de lange reis van Nixon leidde ertoe dat veel Amerikanen zijn culinaire avonturen nastreven. Volgens Gallup polling in die tijd hebben meer Amerikanen gehoord of gelezen over het bezoek van Nixon dan enig ander evenement in de geschiedenis van Gallup. De banketten werden uitgezonden en werden bijgewoond door beroemdheden zoals Walter Cronkite en Barbara Walters. (Cronkite schoot op beroemde wijze een olijflucht in de lucht met zijn eetstokjes.) Op de eerste avond van Nixon in China stond het menu met haaienvinnensoep, gestoomde kip met kokos en amandeljamket (een soort pudding). In minder dan 24 uur nam een Chinees restaurant in Manhattan elk gerecht opnieuw op en diende het maanden na de terugkeer van Nixon aan nieuwsgierige gasten.

Na het diplomatieke protocol organiseerde Nixon een van de banketten. Maar een gebrek aan ruimte op de Amerikaanse vliegtuigen weerhield hem ervan om zijn eigen kookpersoneel mee te nemen. Dus de Amerikanen brachten champagne en Californische sinaasappelen voor het dessert en een Chinees personeel bereidde bijna een eendenmenu voor het diner met Amerikaanse gerechten. Dit was de tweede avond van de president tijdens het feesten op eend, die Nixon later zijn favoriete maaltijd van het bezoek noemde.

De publiciteit leidde tot een hausse in het Chinese restaurant. In een New York Times artikel dat het fenomeen beschrijft, de krant vermeldde "de meer exotische Chinese keukens" die de Amerikanen nu konden proberen, inclusief moo shu-varkensvlees, zoetzure vis en natuurlijk Pekingeend. Een Chinees-Amerikaanse restaurateur zei dat toen haar restaurant voor het eerst werd geopend, ze "een pekingeend niet kon weggeven." Nixon, voegde ze eraan toe, was "de grootste verkoper voor Pekingeend. Nu willen veel mensen het. "

Gastro Obscura bestrijkt 's werelds meest wonderbaarlijke eten en drinken.
Meld je aan voor onze e-mail, twee keer per week afgeleverd.