Een ander reclamebord aan de muur (foto: mr_t_77 / Flickr)
En een andere (foto: mr_t_77 / Flickr)
Billboards zijn de reden waarom Wall Drug Store bestaat. In de jaren dertig, toen de familie Hustead het probeerde en er niet in slaagde een brood te verdienen met een kleine drogisterij in het kleine stadje Wall, had Dorothy Hustead een flits van inspiratie: ze zouden gratis ijswater weggeven en ze zouden er reclame voor maken op planken langs de snelweg.
Het werkte. De rit door South Dakota, in de zomer, is lang en heet en de belofte van een koel drankje bracht klanten.
IJs was ook iets van een luxe. "Toen ze voor het eerst met vrij water begonnen te werken, sneden ze in de winter het ijs en bewaarden ze de blokken ijs tussen lagen zaagsel in een ijshuis", zegt Rick Hustead, de kleinzoon van Dorothy en de huidige voorzitter van Wall Drug. "Toen mijn vader klein was, had hij een ijswagen en hij nam blokken ijs en verkocht ze aan mensen om in hun ijskist te doen."
Het originele veld (Foto: Jennifer Kirkland / Flickr)
De reclameborden hielden de drogisterij in bedrijf en deden het zelfs goed genoeg om in de jaren veertig uit te breiden naar een grotere ruimte. Maar het duurde tot 1951, toen Bill Hustead, de vader van Rick, terugkeerde naar huis als geregistreerde apotheker dat Wall Drug begon te groeien in een kitscherig, geruststellend mekka van Americana langs de weg..
Liften tijdens de oorlog, Bill zou vertellen zijn ritten hij van de muur was, en zij zouden het erkennen, als het huis van "dat kleine drogisterij met al die borden." Maar Bill wilde dat het bedrijf beter was dan een kleine drogisterij , om iets spectaculairs te zijn. "Bill had een visie voor de drogist", zegt Rick Hustead. "Dat mensen, wanneer ze stoppen bij Wall Drug, zullen niet teleurgesteld zijn. Hij heeft alles uitgebreid. '
Tegenwoordig is Wall Drug niet langer een kleine drogisterij met veel tekenen. Het is de ultieme rustplaats, waar u koffie, donuts, buffelburgers, cowboylaarzen, goedkope westerse parafernalia en, ja, ijswater kunt krijgen. Je kunt zitten op een konijn-hert hybride genaamd een jackalope, pose als een pionier, of bezoek met een dinosaurus. Maar het eerste geheim van Wall Drug is nog steeds de reclameborden.
Er zijn veel van deze (foto: mr_t_77 / Flickr)
"We adverteren zwaar," zegt Hustead. "Zo zijn we in het bedrijfsleven begonnen en zo blijven we actief." Maar, zegt hij: "Zodra mensen hier zijn, proberen we te leveren. We willen niet dat ze teleurgesteld worden. "
Waren hier! (Foto: m01229 / Flickr)
Daar gaan we! (Foto: Brendan Baker / Flickr)
In de zomer begint de dag bij Wall Drug met de komst van koks om 16.30 uur om te beginnen met het maken van donuts voor Wall Drugs en het andere voedsel dat de winkel die dag zal serveren. Er is nog steeds een apotheek bij Wall Drug, maar het is een van de rustigere hoekjes van het bedrijf. "Reizigers, als ze naar de drug komen, willen iets kunnen eten," zegt Hustead. "Ze willen schone toiletten. Ze willen rondkijken. Misschien een beetje winkelen. Wall Drug is een ervaring. "
Dit is Wall Drug. (Foto: Brendan Baker / Flickr)
Voor het geval je je afvroeg (Foto: Liz Lawley / Flickr)
Wallcome! (Foto: Liz Lawley / Flickr)
Inside Wall Drug (Foto: Qfamily / Flickr)
Een rondleiding kan beginnen in het restaurant. Het biedt plaats aan 530 mensen en serveert eenvoudig eten, met een twist: broodjes met warm vlees zijn populair; zo zijn buffelburgers.
Een bijzondere attractie van het restaurant is dat het wordt opgehangen met een collectie van meer dan 300 originele schilderijen, ter waarde van miljoenen dollars, van westerse kunstenaars, waaronder Andrew Standing Soldier, Harvey Dunn en N.C. Wyeth. Bill Hustead had een goede smaak: hij kocht het grootste deel van de kunst voordat het zo veel waard was als het nu is. "We konden vandaag niet de verzameling samenstellen die we hebben", zegt Rick Hustead. 'Bill was een soort drogisterij-cowboy. Hij was een apotheker. Hij hield van paardrijden. Hij had er zin in. '
Het restaurant (Foto: Britt Reints / Flickr)
Bill Hustead voelde zich ook erg sterk over de donuts. In de jaren vijftig ging hij naar de westkust om te leren hoe hij ze moest maken; hij kocht een donutmachine; het recept evolueerde door de jaren heen. (Ze komen in esdoorn, vanille en chocolade.) Hij vertelde Rick dat Wall Drug nooit zonder donuts zou kunnen komen - dat Wall altijd gratis koffie en gratis donuts zou bieden aan militaire veteranen, en daarom zouden ze altijd die nodig hebben bij de hand.
Een echte Wall Drug-donut (foto: Jill / Flickr)
In totaal belandde de totale omzet van Wall Drug vorig jaar op $ 12 miljoen, aldus Hustead; Daarvan was $ 3 miljoen afkomstig van de bruto-omzet van het restaurant. * Maar het is een van de moeilijkste delen van het complex om uit te voeren. "Een van de dingen die ons dit jaar gek hebben gemaakt, is het vinden van genoeg donutmeel", zegt Hustead. Hun leverancier had er moeite mee om er grip op te krijgen. 'Je zou denken dat die dingen eenvoudig zijn. Maar soms zijn ze dat niet. '
Koffie is slechts vijf cent. (Foto: Natalie Maynor / Flickr)
Maar ijswater is gratis. (Foto: m01229 / Flickr)
De meeste mensen die bij Wall Drug stoppen, brengen behoorlijk wat tijd door in de achtertuin en nemen heel veel foto's. Er is een huifkar om in te rijden, een miniemodel van Mount Rushmore. en die felgekleurde borden waar je je gezicht in kunt steken en een pionier of stereotypisch geklede Indiaan worden. De twee belangrijkste attracties van de achtertuin zijn echter de gigantische jackalope en de T-rex.
Hier is het - Mount Rushmore! (Foto: Sarah German / Flickr)
Misschien niet zo cool als het echte werk (foto: Justin Baeder / Flickr)
"De T-Rex, hij is echt een op zichzelf staande attractie", zegt Hustead. "Mensen gaan naar de T-Rex, en daar hebben we hem vooral voor. Omdat hij behoorlijk indrukwekkend is. "In de zomer, elke 12 minuten, richt hij zijn hoofd op en brult. Rook komt uit zijn neusgaten. Het is niet eens in de buurt van angstaanjagend; het is precies hoe je een mechanische T-rex in het midden van South Dakota zou verwachten te presteren.
De T-Rex in rust (Foto: Jeri Gloege / Flickr)
De jackalope, aan de andere kant, is zowel heerlijk als griezelig. Het is een ongewoon hoog exemplaar van een wezen dat niet echt bestaat - een jackrabbit die op de een of andere manier volwassen antilopenhoorns is. Jakhals begonnen voor het eerst te verschijnen in het westen in de jaren 1930 (altijd dood omdat ze natuurlijk niet echt in het wild bestaan), en ze zijn een nietje van de Wall Drug-ervaring.
Dit is een jackalope (foto: Chris M Morris / Flickr)
Je kunt ermee rijden (Foto: Konrad Summers / Flickr)
Naast het zitten op de jackalope achterin, kun je er een kopen in de cadeauwinkel. Gevraagd naar de plaats waar de jackalopes vandaan komen, zei Hustead: "We hebben een leverancier. Een goedbewaakte leverancier. "Er is, hij staat veel concurrentie toe om toeristen van jackalopes te voorzien. "Maar de onze is de schattigste. En ze hebben echte hoorns. "
Een jackalope, zo echt als ze komen (foto: Jeri Gloege / Flickr)
Na de achtertuin zijn er tal van andere opties voor entertainment. Als je gaat eten in het restaurant, adviseert Hustead om twee en een half uur te reserveren voor de hele Wall Drug-stop. Goud panning en mijnbouw. Er zijn watershows, een arcade en een landelijke winkel met zelfgemaakte fudge. Je kunt t-shirts (een van de meest populaire items), shotglazen, koffiemokken, houten speelgoedwapens, knuffeldieren, caps-duizenden en duizenden items kopen. Er zijn 6000 paar western cowboylaarzen te zien.
Laarzen (foto: Susan / Flickr)
Meer laarzen (foto: sellke / Flickr)
Hallo, buffalo (foto: Sarah German / Flickr)
Pappy zal je geluk vertellen (foto: mr_t_77 / Flickr)
Je kunt ook een black powderpistool kopen voor vrijwel elke mark-up. "We hebben ze omdat je in staat moet zijn om naar een westerse drogisterij te gaan en een poederpistool te kopen", zegt Hustead. "Ze zijn echt. Ze zijn wat ze in de burgeroorlog gebruikten. "Je kunt ook stoppen in de Traveller's Chapel, opgedragen aan religieuze leiders die het gebied sinds 1909 hebben gediend.
Reizigerskapel (Foto: Qfamily / Flickr)
Een hall of history (foto: jvoves / Flickr)
Gewoon rondhangen (Foto: Jennifer Kirkland / Flickr)
Het echte geheim van Wall Drug is dat er niet veel is veranderd. De souvenirafdeling was al sterk in de jaren 1950. De grote uitbreiding - de helft van het winkelcentrum, de gigantische eetkamer, de achtertuin met de dinosaurus - waren allemaal gebouwd voordat Rick Hustead begin jaren tachtig terugkwam om voor het bedrijf te werken. "Ik hoopte maar dat ik het kon volhouden", zegt hij.
Wall Drug in de jaren 1970 (Foto: John Lloyd / Flickr)Wall Drug in de jaren 80 (foto: abbamouse / Flickr)
Deze zomer heeft Wall Drug 212 personeelsleden in dienst, waaronder Sarah Hustead, Rick's dochter. Op dit moment bereiden ze zich voor op de 75ste verjaardag van de Sturgis-fietsrally, een bijeenkomst van motorliefhebbers in de Black Hills van South Dakota, aan de westelijke kant van de staat. In een minder populair jaar kunnen 450.000 fietsers naar de rally komen en velen stoppen bij Wall Drug. Dit jaar kunnen er maar liefst een miljoen zijn.
Daarna zal het seizoen van Wall Drug echter vertragen. "We beginnen het personeel te verliezen direct na de rally," zegt Hustead. Medewerkers gaan zelf op vakantie; kinderen beginnen terug naar school te gaan. In het najaar komen er nog bussen door, om te eten, te drinken, om te winkelen, om uit te rusten, maar tegen december, zegt Hustead, "het gaat vrij langzaam." Er zijn, zegt hij, "allerlei winterspecials."
Ze proberen vooral bezig te blijven, totdat het seizoen weer opwarmt en auto's op de snelweg beginnen te ploegen, vol met mensen die warm en dorstig zijn en misschien op de markt zijn voor een kopje gratis ijswater.
Zo waar (foto: Kyle Taylor)
(Foto: mr_t_77 / Flickr)
(Foto: Kurt Magoon / Flickr)
(Foto: Kurt Magoon)
*Deze zin is bijgewerkt om duidelijk te maken dat de totale omzet van Wall Drug $ 12 miljoen bedroeg, inclusief de omzet van het restaurant dat $ 3 miljoen bedroeg.