Volg een virtuele moordentocht door het middeleeuwse Londen / Londen

Eind oktober 1323, aan de vooravond van het feest van de heiligen Simon en Judas en in de schaduw van de St. Paul's Cathedral in Londen, ging een overval mis. Volgens het rapport van de lijkschouwer had een Fransman die bekend stond als John de Chartres, met zijn handlangers, William of Woodford en zijn vrouw Johanna, in hun residentie Milk Street zitten suppen. Ze sloop naar Bread Street en brak in het huis dat ze hadden getarget, en systematisch plunderden het zoals gepland. Maar toen merkte William dat "John toen vol wroeging was." Niet in staat om een rat te riskeren, vroeg William beleefd aan John om een vuur in de keuken aan te steken. Terwijl John voor de vlammen neerknielde, sloeg Willem hem met een bijl en probeerde vervolgens het bewijs te verbranden - namelijk, John.

Dit is een van de 142 verhalen over middeleeuwse chaos en moord waarvan je niet wist dat je ze nodig had. Ze zijn allemaal binnen handbereik dankzij een interactieve kaart van Londen die vandaag is gelanceerd, met dank aan het Violence Research Center van de Universiteit van Cambridge. De kaart, ontworpen door de directeur van het centrum, Manuel Eisner, lokaliseert de vlekken (of nabije benaderingen) waar moorden plaatsvonden in de eerste helft van de 14e eeuw, en stelt gebruikers in staat om moordzaken te filteren op het geslacht van het slachtoffer, het type plaats delict, jaar, wapen en locatie. De gegevens zijn afkomstig van coronersrapporten die zijn uitgegeven tussen 1300 en 1340.

Jumpen op de kaart is alsof je door een middeleeuws stuivertje bladert, elke klik levert een nieuw verhaal op van moord en ellende: bloederige wraak over een gestolen tuniek, een visboer gestoken door zijn minnares, en zelfs een man gedood door een kapelaan, nadat hij gevonden is "Zittend met" de minnaar van de kapelaan. Maar Eisner heeft ook enkele handige statistieken samengesteld om een beeld te krijgen van het totaalbeeld: 76,8 procent van de moorden werd gepleegd tussen de uren van 5 en 22 uur, 52,8 procent vond plaats in openbare straten of pleinen, 56,3 procent betrof messen die lang of kort, en 31 procent ging op zondag naar beneden. Hoogstwaarschijnlijk, legt het Violence Research Center uit, omdat mensen op zondag extra tijd hadden om te drinken en spelletjes te spelen - beide kunnen intermenselijke conflicten veroorzaken. Het is ook vermeldenswaard dat zes moorden plaatsvonden in tavernes - hetzelfde aantal als in religieuze gebouwen. In bordelen waren er maar twee. Er was slechts één moord per projectiel, toen een dienaar zonder onderscheid een pijl in een ruzie makende menigte afvuurde en een vilder doodde die Simon de la Fermorie heette..

In totaal is de jaarlijkse moordcijfers van Londen in deze periode ongeveer 15 tot 20 keer hoger dan wat de onderzoekers zouden verwachten van een even bevolkte stad in het Verenigd Koninkrijk van vandaag. Het is een interessante vergelijking, maar zoals het midden opmerkt, behoorlijk misleidend. We hebben geavanceerdere manieren om te doden, maar ook veel geavanceerdere spoedeisende hulp, en hoe die balans eruitziet is ieders gok.

Wat wel duidelijk is, is dat enkele van de meest alledaagse plekken in Londen ontzettend veel doden hebben meegemaakt. Dankzij kaarten zoals de pestkaart van Eisner en de historische Britse pest (die laat zien waar de lichamen werden begraven na een uitbraak van de pest in de jaren zestig van de vorige eeuw 100.000 inwoners hebben gedood), kun je altijd weten waar je staat - hoewel je misschien niet wilt.