Dit chique Connecticut-diner heeft meer dan een voorbijgaande gelijkenis met een trein. Bibliotheek van het Congres / 2017709128Diners begon op wielen. Aan het einde van de 19e eeuw waren straatkarren met snacks en lunches veranderd in zwervende lunchwagons. Terwijl sommige lunchwagons een decor uit de Gilded Age droegen, zoals uitgebreide koffie-urnen en geëtste ramen, waren veel rammackle, waardoor ze een dubieuze reputatie kregen.
De persoon die werd gecrediteerd voor het maken van het gepolijste imago, was een lunchwagonfabrikant genaamd Patrick Tierney, wiens geprefabriceerde en uiteindelijk stationaire eetgelegenheden tegelvloeren en een revolutionair binnenbad hadden. Ondertussen, op de rails, waren restauratiewagens de norm voor foodservice onderweg. Train-historicus Joe Welsh beschrijft 'een traditionele [restauratierijtuig]' bestaande uit een 'lange' tunnel 'van tafels en stoelen.' Kleine lunchwagons konden niet voldoen aan de vraag naar snelle, smakelijke maaltijden. Fabrikanten begonnen dus met het bouwen van verzendbare, treinachtige 'restauratierijtuigen', die mensen tegen het midden van de jaren twintig tot 'gasten' hadden verkort..
De traditionele diners geïnspireerd op de inrichting van de auto. suckamc / (CC BY-SA 2.0)Net als bij treinwagons, werden diners vervaardigd met het oog op mobiliteit. Treinen kregen in de jaren dertig een chromen, gestroomlijnde look, belichaamd door het glorieuze ontwerp van de Burlington Zephyr-trein uit 1934. Diners volgde zijn voorbeeld. Roland Stickey, een uitvinder en ontwerper uit New York, bedacht het Sterling Streamliner diner-model voor de J.B. Judkins Company in Massachusetts. Het leek zo veel op een trein dat "[alleen] de sporen en de personenauto's werden vermist", schrijft de roadside cultuurhistoricus Michael Karl Witzel. Met zijn handige vorm en een hypermodern uiterlijk werden soortgelijke ontwerpen al snel over het land verscheept, een hoogtepunt van wat Witzel de 'vreemde alliantie met treinen' van het restaurant noemt. Vaak werden ze gebouwd in New Jersey: de staat heeft vandaag 600 diners in bedrijf, en wordt nog steeds beschouwd als het legiekapitaal van Amerika.
The Modern Diner in Rhode Island mist rails. Improbcat / (CC BY-SA 3.0)Het verzenden van diners gebeurde per vrachtwagen of trein, wat begrijpelijk het ontwerp van het diner beperkt. "Zo zijn bijvoorbeeld alle diners die naar Florida zijn verscheept per trein gegaan", schrijft dinerexpert Richard Gutman. Jarenlang konden ze alleen in één stuk worden verzonden, waardoor hun afmetingen beperkt waren en hoeveel stoelen er in konden passen. In de jaren 40 bedacht de Paramount-dinerfabrikant eindelijk een manier om een diner te bouwen dat in stukken kon worden verzonden en gebouwd zonder afbreuk te doen aan de structurele integriteit, waardoor diners werden bevrijd van hun beperkte, restauratiewagen. Een voorbeeld is het nu verlaten Comet Diner in Hartford, Connecticut. *
Veel nog bestaande diners behouden lange, treinachtige vormen. Hoewel de overgrote meerderheid van klassieke diners geprefabriceerd waren, werd er zelfs een handvol gemaakt van oude trein- en trolleyauto's, omdat ze zo goed passen bij het vooropgezette idee van de structuur van een diner. Terwijl het ontwerp van het diner niet langer wordt beperkt door wat er bovenop een spoor kan passen, blijven deze op treinen geïnspireerde diners het ontbijt en de burgers serveren voor hongerige mensen onderweg.
*Correctie: Dit verhaal heeft eerder verklaard dat de Comet Diner in Hartford, Connecticut, door Paramount werd gebouwd als een diner met twee verdiepingen. Het lagere niveau werd echter niet door Paramount gebouwd.
Gastro Obscura bestrijkt 's werelds meest wonderbaarlijke eten en drinken.
Meld je aan voor onze e-mail, twee keer per week afgeleverd.