Maak kennis met je Japanse badkamergeesten / badkamers

Zoals elke fan van horrorfilms kan beamen, kan de badkamer een enge plek zijn. Van de beruchte douchescène van Janet Leigh in psychopaat naar de bloedspattende afvoerpijpen van Stephen King's Het, er is geen tekort aan echt verbazingwekkende beelden verbonden aan toiletten. Maar als het gaat om het oproepen van de meest angstaanjagende mogelijke onderbrekingen van onze meest privémomenten, verslaat niemand Japan.

In de Japanse folklore zijn er een aantal geesten waarvan wordt gezegd dat ze in badkamers verschijnen. Sommigen reiken uit de binnenkant van toiletten; anderen fluisteren door de stalmuren. Iedereen heeft zijn eigen grimmige verhaal en bijzonder gedrag, maar ze delen allemaal een verbinding met de badkamer.

"De badkamer is een ietwat ongewone ruimte in een huishouden of school of waar die ook is", zegt Michael Dylan Foster, auteur van The Book of Yôkai: Mysterious Creatures of Japanese Folklore. Foster omschrijft badkamers als grensruimten doordat ze de normale, alledaagse wereld verbinden met een heel ander rijk, namelijk het riool.

"In die zin is de badkamer een plaats van overgang en met name het toilet is een toegangspoort tot een mysterieuze andere wereld", zegt Foster. "Ook al spoelen we dingen meestal weg, het zou geen verrassing zijn als er iets mysterieus door het toilet zou komen." Een hand die door het toilet omhoog reikt, is slechts een van de mogelijke creep-outs die een Japanse badkamergeest op iemand zou kunnen tegenkomen.

Stuur geen Hanako-san

Een van de bekendste badkamerspiritten in Japan is Toire no Hanako-san, of Hanako of the Toilet. Zoals alle spookverhalen variëren de details van Hanako's oorsprong enigszins van vertellen tot vertellen, maar over het algemeen wordt Hanako gezegd als de geest van een jong meisje dat stierf rond de Tweede Wereldoorlog en nu de schoolbadkamers achtervolgt. Meestal beschreven als het dragen van een out-of-fashion rode jurk en bob kapsel, kan ze worden opgeroepen door te gaan naar de badkamer van het meisje op de derde verdieping, kloppen op de derde kraam drie keer, en zegt: "Ben je er Hanako-san? "Afhankelijk van regionale variaties reageert Hanako door te zeggen:" Ja, ik ben ", anders verschijnt er een spookachtige hand. Als iemand de stal betreedt, kunnen ze ook worden gegeten door een driekoppige hagedis.

De laatste uitkomst niettegenstaande, Hanako is over het algemeen gewoon een spookachtige aanwezigheid bedoeld voor een goede schrik. Hanako is verschenen in tal van anime-series en tv-shows, en is vrijwel een ster. "[De legende] is bekend omdat het in wezen een 'stedelijke legende' is die wordt geassocieerd met scholen in heel Japan. Sinds de jaren 1990 is het ook gebruikt in films, dus het werd onderdeel van de populaire cultuur, niet alleen mondeling overgedragen of lokale folklore, "zegt Foster.

Kashima Reiko

Hanako is niet het enige jonge meisje dat naar verluidt de badkamers van Japan achtervolgt. Er is een andere legende van een jong meisje genaamd Kashima Reiko, waarvan gezegd wordt dat het de geest is van een meisje dat stierf toen haar benen door een trein werden gescheiden. Haar beenloze torso achtervolgt nu badkramen en vraagt ongelukkige bezoekers: "Waar zijn mijn benen?" De juiste reactie, "Op de Meishin Expressway", kan je leven redden. Anders wordt er gezegd dat ze de benen van een persoon kan afbreken.

Kashima Reiko is een op de badkamer gerichte variant van een ander Japans spookverhaal dat bekend staat als 'Teke Teke', dat ook de geest van een jong meisje vertoont dat in tweeën is gesneden door een trein. Er is ook een versie van het Kashima Reiko-verhaal dat suggereert dat ze binnen een maand verschijnt voor iedereen die haar verhaal leert. Deze opzet klinkt waarschijnlijk bekend voor iedereen die de populaire kent Ring franchise, die Foster vergelijkt met het liminale aspect dat badkamers zo rijp maakt voor horror. "[Opmerking] de klassieke J-horrorfilm (en boek) Ringu, waarin Sadako zich in een put bevindt; de associatie van de put als een mysterieuze plek heeft precedenten in eerdere Japanse folklore. Ook als we denken aan de beelden van Sadako die uit een televisie komen, krijgen we hetzelfde idee dat de televisie een portaal is naar een andere wereld; ze kruipt letterlijk van een andere wereld in de onze. '

Aka Manto

Het zijn niet allemaal enge kleine meisjes. Een van de meest gruwelijke Japanse geesten in de badkamer is Aka Manto of de Rode Kaap. Ook wel Aoi Manto (Blue Cape) genoemd, of in sommige variaties, Akai-Kami-Aoi-Kami (rood papier, blauw papier), schijnt deze moderne geest te lijken op een persoon volledig bedekt door een vloeiende cape en capuchon, masker dat een onweerstaanbaar knap gezicht verbergt. Er wordt gezegd dat hij verschijnt bij mensen (meestal in de laatste stal) terwijl ze gaan vegen en een vreemde vraag stellen. Soms vraagt de geest, "Rode cape of blauwe cape?" Of biedt "Rood papier of blauw papier?" Het kiezen van rood zal leiden tot Aka Manto die iemands rug (een rode cape) uitwist, of een andere gruwelijke, bloedige dood, terwijl hij blauw kiest zal de geest je doen stikken. Slim worden en een andere kleur kiezen, zorgt er gewoon voor dat je naar de onderwereld wordt gesleept. De enige manier om te ontsnappen aan de straf van Aka Manto is om het aanbod volledig af te wijzen.

Kappa

Een van Japans beroemdste mythologische wezens, de kappa wordt soms in badkamers aangetroffen. "Het wordt echter niet specifiek beschouwd als een badgeest, maar meer in het algemeen als een schepsel in verband met water - meestal rivieren of vijvers. Maar er zijn veel legendes waarin de kappa in een bijgebouw verschijnt, waar het mensen (vooral vrouwen) lastigvalt ", zegt Foster.

Akaname

Deze goblinesque yōkai geest is smerig en slordig, met een lange, uitstekende tong, en volgens Foster is het vooral bekend voor het likken van de vuiligheid van badkuipen. Hoewel niet gezien als een bijzonder angstaanjagend wezen, is het beeld van een brutale kleine sprite die het vuil van een tobbe aflikt, niet bepaald vriendelijk.

De badkamergeesten in Japan lijken misschien uniek om je elke stoelgang te bespieden, maar uiteindelijk zijn er goede redenen dat badkamers overal een bron van angst zijn. "Je bent blootgesteld en kwetsbaar - letterlijk althans gedeeltelijk naakt - dus er is een bepaalde hoeveelheid gevaar of onzekerheid verbonden aan het feit dat je daar bent", zegt Foster. "De badkamer is geen plek waar je langer wilt blijven dan nodig om de klus te klaren die je kwam doen."