De gelinkte grafstenen van twee geliefden die weigerden om los te laten, zelfs in de dood

Onlangs doken de foto's van twee grafstenen in een klein stadje in Nederland op het internet op, maar ze trekken al jaren de aandacht. Achter hen is een verhaal dat de samenleving bewijst, de dood, en een bakstenen muur is niet genoeg om twee mensen die van elkaar houden in de weg te staan. Paren kiezen er traditioneel voor om naast elkaar te worden begraven, vaak met ingeslagen handen gegraveerd in de grafstenen. Echter, religieuze scheiding en een taboe-huwelijk in de 19e eeuw in Nederland resulteerden in een paar graven die een extra inspanning moesten doen om elkaar te bereiken.

(via Mysendoff.com/Pinterest)

Tot 40 jaar geleden waren katholieke en protestantse instellingen in Nederland gescheiden van elkaar door Pillarisation, een wijdverbreide segregatie van politiek-confessioneel. Kerken, supermarkten en andere openbare plaatsen werden gescheiden door religieuze en politieke overtuigingen.

Dit alles zet de scène naar het verhaal van protestantse kolonel J.C.P.H van Aeffderson en katholieke edelvrouw J.W.C Van Gorkum. Hun huwelijk zou in de 19e eeuw een storm van schandaal hebben veroorzaakt. Niet alleen was het religieus gemengd, maar ze waren van twee heel verschillende sociale klassen. Ondanks het taboe in de 19de-eeuwse samenleving duurde het huwelijk van het paar echter 40 jaar en eindigde het alleen met de dood van de kolonel. Acht jaar later, toen zijn vrouw overleed, dicteerden haar wensen dat ze naast haar man begraven wilde worden. De pillarisatie was toen nog steeds van kracht en volgens de wet was dit onmogelijk. Echter, met een beetje creatief stenenwerk, waren zowel man als vrouw eeuwig samen op een andere manier met elkaar verbonden.

(via Brentjes.com)

Nu laten de graven van J.W.C en J.C.P.H. hun twee handen elkaar over de kerkhofmuur zien die hen scheidt, voor altijd verenigd.

MINNAARS DIE WEIGERDEN OM TE LATEN GAAN: HET OUDE KERKHOF, Roermond, Nederland