De familie snailfish is wijdverspreid en divers, met verschillende soorten die overal worden gevonden, van de kelpwouden van de Beringstraat tot in de schelpen van Noord-Atlantische sint-jakobsschelpen. "We wisten dat er snailfish in een paar andere loopgraven leefde", zegt Mackenzie Gerringer, een lid van het onderzoeksteam dat de vis ontdekte, en de hoofdauteur van een paper die de nieuwe soort beschrijft, onlangs gepubliceerd in Zootaxa. "Maar er was nog nooit een vis gevangen in de Mariana Trench."
Om dingen van diep naar beneden op te rollen, werkt het team vanuit de R / V Falkor, gebruikte speciale gewogen vallen die in uren naar de bodem zonk. Na een dag of wat op de vloer stuurde het team akoestische signalen naar de vallen, die vervolgens hun gewichten vrijgaven en naar de oppervlakte kwamen.
Meer dan twee trips in 2014 en 2017, het team ving 37 snailfish. Toen ze ze uit de zwevende vallen haalden, wisten ze dat ze iets speciaals hadden opgepakt. "Toen we de morfologie en het DNA nader bekeken, ontdekten we dat het een nieuwe soort was," zegt Gerringer.
Ze zagen ook dat hun vangst tegen bepaalde stereotypen werkte. "Ze zien er heel anders uit dan wat het publiek [een diepzeevis verwacht] eruit te laten zien", zegt Gerringer. "We denken vaak aan de zeeduivel, of iets anders met grote tanden." De snailfish is daarentegen "soort van klein en roze en knuffelig uitziend." Op foto's zijn ze meer Seussiaans dan eng, met lange puntige staarten en bijna doorschijnende huid.
Maar schijn bedriegt. In videobeelden van de Trench zwermt de Mariana-snailfish rond een cameraval, kauwend op kleine geleedpotigen die zich aangetrokken voelen tot het aas dat erin zit. Toen Gerringer haar monsters ontleedde, vond ze honderden van deze kleine jongens in de magen van de vissen, samen met grotere opgeschrokken schaaldieren. "[Mariana snailfish] zijn de beste roofdieren die we kennen in de zone," zegt ze.
Ze zijn ook moeilijk in manieren die fragiele mensen zich niet kunnen voorstellen. Wezens die op 8000 meter onder de zeespiegel leven zijn onderhevig aan ongeveer 11.680 pond druk per vierkante inch, wat ongeveer overeenkomt met het hebben van Michelangelo's David op je tenen.
Hoewel het onduidelijk is hoe de vis precies hiermee omgaat, zegt Gerringer dat de onderzoekers zijn begonnen met het opsporen van stabiliserende moleculen en speciaal aangepaste enzymen die kunnen helpen. "We proberen meer samen te brengen dan alleen de naam en de morfologie, maar ook wie ze zijn en hoe ze daar wonen", zegt ze..
In de tussentijd koos het team de wetenschappelijke naam van de vis om sommige mensen te eren die groot zijn onder druk. "Er zijn al deze bemanningsleden die het schip draaiende houden en iedereen veilig en gevoerd en gelukkig houden," zegt Gerringer. "We wilden hen bedanken." En dus de "swirei"In P. swirei is voor Herbert Swire, de Eerste Navigerende Sublieutenant van de HMS Challenger. De Uitdager werd het eerste schip dat in de jaren 1870 de Mariana Trench klonk, het podium vormend voor eeuwen van oceanografie - inclusief, uiteindelijk, de ontdekking van deze vreemde, diepe vis.