Eeuwenlang hebben artsen anatomische modellen geraadpleegd om te begrijpen hoe vertakkende zenuwen, gelaagde pezen en geneste organen allemaal samenwerken om ons in leven te houden. De 18e eeuwse geboorteplaats van wassen modellen, met de huid vaag shellacked en volkomen porloos. Beeldhouwers hebben soms een spel ontwikkeld Operatie in omgekeerde richting, verwijderbare organen in een opengevouwen buikholte steken. Een chirurg uit de 19e eeuw maakte disseerbare papier-maché-monsters van kurk, papier, klei en andere ingrediënten.
Met garen en naalden, Lam, een vierdejaars medische student aan de Pritzker School of Medicine van de Universiteit van Chicago, kiest voor een aanpak die beslist minder macaber en veel knuffelvoller is. "Ik heb de lever [een] klein mollig kussen gemaakt", zegt hij.
Studenten kunnen oefenen om de organen te nestelen, zoals ze zich in de buikholte bevinden.Lam is van kinds af aan een breister geweest, maar is tijdens zijn tweede jaar van de middelbare school alleen verder gegaan dan de gebruikelijke verdachten van sjaals, hoeden en sokken, toen hij assisteerde bij de anatomieklas die de basis vormt van het inleidende leerplan.
Het begon met een oogbal, opgehangen in een schoenendoos, zodat studenten de spieren die de bewegingen besturen konden observeren. Lam baseerde de vorm op een patroon voor een bolvormig kerstornament, maar andere creators hebben patronen voor gehaakte, gevilte en gebreide hersenen, longen, ruggengraat, zelfs chromosomen samengesteld. Lam pakte vervolgens de brachiale plexus aan - de touwachtige zenuwbundel die van de ruggengraat en de nek in de armen liep - en de hele boel van de buikorganen. Het volgende is het vasculaire systeem, met zijn uitgebreide ecosysteem van slagaders, aders en haarvaten.
Omdat ze als leermiddelen dienen, werpt de pluche viscera van Lam geen anatomisch feit in de wind. Hij streeft ernaar om de juiste schaal te krijgen - hij verloor een dag of zo van werken toen hij zo groot was als de alvleesklier. Voor het gemak van identificatie, neemt Lam soms vrijheden met de kleuren van de organen. (Een gezonde nier is roze, niet felblauw.)
Esthetiek is niet de belangrijkste zorg van Lam voor de modellen. "Ik zou liever zien dat het klopt dan er goed uit te zien," zegt hij. "Maar het ziet er wel goed uit."
Lam inspireerde de oogbol van bolvormige kerstversieringen.
De plexus brachialis heeft een complex netwerk van wortels, stammen, delen, koorden en takken.
Lam bestempelde de componenten van de brachiale plexus om de structuur een beetje gemakkelijker te volgen te maken.