Een 18e eeuws paard overschaduwde alle anderen / het gokken

De grootste renpaard van de 18e eeuw werd naar verluidt geboren tijdens de zonsverduistering in 1764, die liep van Iberia naar Scandinavië, op 12 april op Fool's Day. Hij werd genoemd, toepasselijk, Eclipse, en had een korte racecarrière van slechts 17 maanden. Op dat moment moest hij met pensioen, niet om een fysieke reden, maar omdat hij zo consequent won dat niemand op een ander paard wedde.

De 1760s en 1770s waren enkele van de meest recente jaren in de Britse geschiedenis. Eén op de vijf vrouwen verdiende de verkoop van seks. Gokken was op dezelfde manier aanwezig in elk niveau van de samenleving. Op zijn tamest betrof dit hanengevechten en paardenrennen. Toen een man instortte buiten de chique gentlemen's club Brooks, staken de leden geld op of hij al dan niet dood was. Zelfs vrouwen uit de hogere kringen waren erbij betrokken. Degenen zonder ander inkomen, schrijft David G. Schwartz Roll the Bones: The History of Gambling, "Liet hun huizen soms veranderen in gokhuizen."

Al deze factoren hebben bijgedragen tot een gouden tijdperk van gokken op paarden, wanneer een man zijn fortuin kan verdienen met een goedgeplukt veulen. In het geval van Eclipse was die man Dennis O'Kelly, een bedrieger met een brogue, die zich van landelijke vodden naar rijkswedstrijden baant door een bedwelmende combinatie van gokken, seks en paarden. Die combo informeerde op dezelfde manier het leven van Eclipse.

Vandaag verschijnt de naam Eclipse overal, als je weet waar je moet kijken: in naam van een Britse paardenrace op hoog niveau, de titel van een tijdschrift over 'de sociale kant' van paardenrennen, werden de prijzen beschouwd als de Oscars van het racen. wereld en het hoofdgebouw van het Royal Veterinary College in Londen. Misschien minder duidelijk, de Mitsubishi Eclipse is voor hem genoemd, net als een hele selectie stoomschepen (om nog maar te zwijgen over een hele reeks renpaarden, succesvol of anders, inclusief de beroemde American Eclipse uit New York).

Op een jaar oud was de toekomst van Eclipse echter verre van rooskleurig. Eigendom van de zeer impopulaire hertog van Cumberland, hij werd verkocht voor slechts £ 75 aan een vleesboer en verkoper, William Wildman. Nooit klassiek mooi, Eclipse was een "langbenige jaarling" met een "lelijke kop" en een stinkend humeur, volgens de biografie van Theodore Andrea Cook in 1907, Eclipse & O'Kelly. In die tijd werden ontembare paarden vaak gecastreerd of gecastreerd om ze in overeenstemming te brengen. In plaats daarvan plaatste Wildman hem in de handen van een landelijke "ruigrijder", die de Eclipse uitputte met een mengeling van overdag draven en expedities die de hele nacht stropen. Latere portretten tonen hem met zijn hoofd naar beneden rennen en zijn oren gespeld terug, vaak een teken van een ernstig lichtgeraakt ros.

Maar het woord begon uit te komen over zijn snelheid. "Eerst", schrijft Nicholas Clee, auteur van Eclipse: The Story of the Rogue, the Madam, and the Horse That Changed Racing, het was "de trainer, de eigenaar en het stafpersoneel." Vandaar de bookmakers en andere gokkers. Tegen de tijd dat de hoeven van Eclipse de grond raken, "gonst de hele zaal." O'Kelly, een race-liefhebber, professionele gokker, en af en toe een oplichter, had notitie genomen.

Kort voor de eerste race van Eclipse, op vijfjarige leeftijd, was een groep bookmakers vanuit Londen geslopen voor een glimp van dit uitzonderlijke paard tijdens een privéproef. Ze misten het, maar volgens een verslag uit 1853 kwamen ze een oude vrouw tegen die 'in de buurt' aan het lopen was. Ze wist bijna niets over paardenrennen, zei ze, maar ze kon vertellen dat 'witte benen' ver voorop was en dat de anderen hem nooit zouden overvallen, 'als hij naar het einde van de wereld rende.'

Ze had gelijk. Eclipse won de race. En dan nog een, en nog een, en daarna allemaal. Eclipse's ruige manier van rijden had hem misschien van de knip gered, maar het deed hem niet helemaal verzachten. Hij tolereerde alleen maar dat hij jockeys op zijn rug had, op voorwaarde dat ze zich "tevreden" voelden met stil zitten op het zadel. "Hij negeerde bijna alle bevelen of probeerde zijn snelheid in te dammen, maar hij hield ervan om te racen. Hij werd nooit verslagen, noch "had een zweep bloeide over hem, of voelde het kietelen van een spoor, of was ooit, voor een moment, verontrust door de snelheid van een concurrent."

Sterker nog, niemand weet precies hoe snel Eclipse had kunnen rennen als hij werd geduwd, hoewel sommige verhalen hem bijna 60 mijl per uur hebben laten galopperen. "Er kon geen paard gevonden worden om zijn extreme tempo op te roepen", aldus De hoefsmid en naturalist, gepubliceerd in 1828. Waarschijnlijk kwam snelheid voort uit zijn ongebruikelijke afstamming: Eclipse zou afstammen van twee van de drie Arabische hengsten die onlangs in het Verenigd Koninkrijk waren geïmporteerd en worden gezien als de 'grondleggers' van wat we beschouwen nu Thoroughbreds.

In 1769 kocht O'Kelly het paard in twee delen van 450 en 1100 guineas (een Guinea was één pond, één shilling). Tegen die tijd was O'Kelly al begonnen de Britse sociale en economische ladder op te klauteren.

Aanvankelijk uit een klein stadje in West-Ierland, was O'Kelly naar Londen gekomen om zijn fortuin te zoeken. Hij vond een baan met een draagstoel voor de high society, en vond vervolgens zijn fortuin erin. Volgens een hack biografie gepubliceerd in 1788, kort na de dood van O'Kelly, de dame in de overdekte stoel scheen hem. Opvallende vrouwen die geliefden namen, waren op dat moment niet ongewoon - neem Lady Worsley, een van de meest geschikte jonge vrouwen van die tijd, die 27 geliefden had, van wie sommigen getuigden tijdens haar echtscheidingsprocedure.

O'Kelly gaf op dragend sedans voor het leven, maar toen het geld van zijn patroon opdroogde, ging hij naar het gokken om zijn extravagante levensstijl te steunen. De strategie bracht hem in de gevangenis van de schuldenaar, waar hij Charlotte Hayes ontmoette, een van de meest succesvolle bordeelhouders in Londen, die zijn professionele en romantische partner de rest van hun leven was.

O'Kelly was geliefd, hoewel niet altijd geaccepteerd door de landadel en de edellieden van de raceset. De geadopteerde 'O' in zijn naam, volgens zijn biografie, kwam van zijn mildheid en vrijgevigheid.

Wie bewaart het beste huis in Engeland? was de veelgestelde vraag. - O! Kelly, veel. Wie zijn de beste wijnen? O! Kelly, veel. Wie de beste paarden? O! Kelly heeft de wereld verslagen. Wie de aangenaamste kerel? Wie? O! Kelly.

De aankoop van Eclipse was hun beste zakelijke beslissing. Hij verdiende het paar bijna £ 30.000 - $ 6 miljoen in het geld van vandaag. Hoewel het racen een deel van deze inkomsten opleverde, kwam er veel meer uit het toepassen van de handel van Hayes op O'Kelly's paarden. Eclipse gedekt met de merries voor £ 50, ongeveer $ 10.000 in het geld van vandaag. Hij deed dit meer dan 300 keer.

Na een paar jaar begon de cross-country reproductie tour zijn tol te eisen op het paard. Eclipse werd "erg afgeleefd en in zijn voeten". Hij werd rondgevoerd in wat misschien de eerste paardenbox was, een wagen met vier wielen getrokken door twee andere paarden, met hapjes en drankjes voor de rit.

In december 1787 stierf O'Kelly voor 'luxe en hard leven' - ook bekend als jicht. Zijn fortuin en Eclipse gingen over op Hayes.

Eclipse overleefde zijn meester slechts een paar jaar. Hij stierf aan koliek in het begin van 1789. Bij zijn begrafenis, volgens 1805 Turf Register en Sportsman & Fokker's Stamboek, rouwdragers aten cake en dronken bier aan de spanningen van een bewogen epitaph:

... uit de hoef van Pegasus is ontstaan.
Inspirerend Hippocrene, een zonnegeld;
Een rijkere stroom superieure verdiensten shows.
Je ongeëvenaarde voet produceerde O'Kelly-wijn ...

Overblijfselen van het legendarische paard werden begeerd na zijn dood. Stukken van zijn lichaam begonnen zich in het hele land te materialiseren, als stukjes van het Ware Kruis. En er circuleerden veel meer stukken van zijn anatomie die bij een enkel paard konden horen (niet anders dan stukjes van het Ware Kruis). Er waren op een bepaald moment zes Eclipse skeletten aan het kloppen, en negen "authentieke" hoeven, waarvan sommige werden herbestemd als trofeeën en inkstands.

"Het 'echte' haar uit zijn staart zou royaal de grootste leunstoel in de Jockey Club hebben gevuld", schreef biograaf Theodore Andrea Cook. De werkelijke botten brachten echter enkele jaren door met rammelen rond de kasten van Bracy Clark, een paardenhistoricus. Ze werden eerst verkocht aan het New Veterinary College in Edinburgh en vervolgens aan het Royal College of Veterinary Surgeons in Londen. Vanaf daar zijn de botten zigzaggend naar het Natural History Museum, naar het National Horseracing Museum en uiteindelijk terug naar het Royal Veterinary College, waar ze vandaag worden tentoongesteld.

Er is echter een stuk van Eclipse dat wijd en zijd over het land verspreid is - zijn bloed. Die paringstour resulteerde in een groot aantal veulens, die nog veel meer hadden - en tegenwoordig is meer dan 90 procent van alle Britse renpaarden rechtstreeks afstammeling van degene die geboren was toen de schaduw van de maan Europa passeerde in 1764.