De fotograaf Carolina Sandretto bracht de afgelopen vier jaar door met het aanpakken van wat een enorme onderneming bleek te zijn: het documenteren van 398 van de resterende bioscopen in Cuba. Het was een ervaring die, zegt ze, een bron van bijna constante verrassing was. "Omdat ik nooit een precieze kaart had van waar de bioscopen zich bevonden of zelfs als ze nog bestonden, was elk een ontdekking en een prestatie op zichzelf," zegt ze. Voor dit project, nu een boek genaamd Cines de Cuba, Sandretto doorzoekde het land naar resterende filmhuizen - waarvan sommige nog steeds operationeel zijn, sommige zijn herbestemd, andere zijn weggegaan om te vervallen.
"Tussen de jaren 1900 en de jaren 1950 was Cuba een welvarend eiland dat onder invloed van de Verenigde Staten leefde", zegt Sandretto. In 1955 waren er 600 filmtheaters op het eiland en 147 in Havana alleen al-meer, volgens haar schatting, dan Parijs en New York City gecombineerd. Sommige van deze bioscopen werden gefinancierd door Amerikaanse filmbedrijven, zoals de Warner (nu Yara), die Warner Bros. in 1947 opende.
De Yara is een van de weinige Cubaanse bioscopen die nog steeds operationeel zijn. "Tijdens de jaren van de Cubaanse revolutie zijn de bioscopen weggehaald bij hun eigenaars en zijn ze sindsdien in de handen van de regering gebleven", zegt Sandretto. "Helaas waren de fondsen vrij schaars en was het onmogelijk om zo'n groot aantal bioscopen te onderhouden voor de staat. In de afgelopen 50 jaar is bijna 80 procent van de bioscopen gesloten. "
Vandaag zijn slechts 19 van deze bioscopen uitgerust om digitale films te tonen. Hoewel Sandretto sinds haar project is begonnen, heeft het veranderingen gezien. "In Havana hebben sommige bioscopen hun deuren heropend als bioscopen, en kunstenaars gebruiken nu de bioscopen voor dansgezelschappen, zoals de Arenal en de Mara. In de rest van het land maakt de bevolking langzaam gebruik van deze enorme ruimtes en maakt ze dansscholen, senioren en juniorcentra en hergebruikt ze de bioscopen op verschillende manieren, "zegt ze. "Het wordt een langzaam proces, maar ik denk persoonlijk dat de bioscopen de komende jaren een nieuw leven zullen krijgen."
Haar foto's omlijsten de architecturale stijl van elk gebouw met een deel van de omgeving. Bij de Fenix in Havana hangt wasgoed aan de voorkant voor de gezinnen die nu binnen wonen; bij de Apolo zitten mannen op de trede, wachtend op een bus. Wat betreft de Yara, 's nachts verlicht in oranje neon, heeft het shows, sport-screenings en ook films gepresenteerd. Het is ook een van de belangrijkste locaties voor het jaarlijkse internationale festival van de nieuwe Latijns-Amerikaanse cinema. Dit festival, zegt Sandretto, "wordt beschouwd als het" Festival de Cannes "van de Amerika's. Gedurende die twee weken zitten alle bioscopen vol met professionals en filmgangers. "
Naast het boek heeft Sandretto een website opgezet met een interactieve kaart met de bioscopen die ze in het hele land heeft bezocht, met enkele opmerkingen over de geschiedenis en de staat van elk land. Atlas Obscura heeft een selectie van afbeeldingen uit Sandretto's boek, samen met fragmenten uit haar kaart.