Struikelen op skeletten in oude Odd Fellows Lodges / klaveren

In augustus 2011 was de 16-jarige Jenny Minten bezig met het opruimen van een kast in de Independent Order of Odd Fellows-lodge in Scio, Oregon, toen ze iets onverwachts tegenkwam: een kist op kindformaat, aangekoekt met modder. Toen ze het openwrikte, gingen de verrassingen door. Binnen bevonden zich een aantal beschimmelde, beslist volwassen menselijke botten: dijbenen, tanden, een onderkaak. Jenny riep haar moeder, Lindy, die op haar beurt 9-1-1 noemde. 'Ik heb een skelet in de kast,' zei Lindy, toen iemand het opnam. ('Dat doen we allemaal', reageerde de coördinator naar verluidt.)

Een rechercheur kwam langs en pakte de kist en zijn bewoner. Na een onderzoek door de afdeling van de sheriff, waarbij geen sprake was van een fout spel, werden de overblijfselen gedoneerd aan het Osteology Laboratory van de Oregon State University, waar Dawn Marie Alapisco, toen een niet-gegradueerde student, samen begon te patchen.

Het skelet "viel zowat op mijn schoot", zegt Alapisco, nu de NAGPRA-coördinator van de universiteit en een menselijke osteoloog. Dit gebeurt meestal met skeletten en Odd Fellows-lodges. Gedurende de afgelopen decennia en in het hele land hebben mensen die deze gebouwen gebruikten, verkenden en renoveerden een la geopend of een aantal valse vloerplaten opgetild en geconfronteerd met een set menselijke botten.

De onafhankelijke Orde van Odd Fellows, of IOOF, is een broederlijke organisatie. Het is, in zijn eigen woorden, gericht op "wederzijdse hulp en gezelligheid ... [en] sociale en praktische ondersteuning." Hoewel het wordt gegroepeerd in de zogenaamde "geheime genootschappen", hinderen de huidige leden tegen die benoeming. "Misschien hadden we geheimen", zegt Nancy Chew, de oude officemanager van de Odd Fellows-lodge in Corsicana, Texas. "Maar deze dagen doen we zeker niet."

Wat ze wel hebben is het soort algemene modderactie met een lange geschiedenis. Mensen zijn het bijvoorbeeld niet eens over hoe de IOOF precies zijn naam kreeg: de officiële website van de groep zegt dat in het 17e-eeuwse Engeland, toen de moederorganisatie werd opgericht, "het vreemd was om mensen te organiseren met als doel om hulp te bieden aan mensen in nodig hebben."

Anderen, waaronder de voormalige groepshistoricus Charles H. Brooks, beweren dat het meer te maken had met het diverse lidmaatschap van de Fellows, dat - in tegenstelling tot de meer statusbewuste vrijmetselaars - bestond uit 'mannen van elke rang en rang in het leven'. Hoe dan ook , de groep was populair: op zijn hoogtepunt aan het begin van de 20e eeuw waren er 3,4 miljoen Odd Fellows in de Verenigde Staten, elk toegewijd aan de hoofdprincipes van de Orde van "Vriendschap, Liefde en Waarheid."

Net als andere broederlijke organisaties, gebruiken de Odd Fellows bepaalde riten, rituelen en codes die in de loop der jaren zijn doorgegeven en bedoeld zijn om de gedeelde waarden van de groep te bevorderen. Een daarvan is een nieuwe ledenceremonie die op een gegeven moment een ontmoeting met een skelet omvat. "Er is eigenlijk niets zo eng aan," legt Chew uit. "De leden van de loge spelen een drama uit ... [en] het skelet vertegenwoordigt slechts de sterfelijkheid van de mensheid."

Andere leden hebben gezegd dat het ritueel bedoeld is om een visceraal besef van de eigen sterfelijkheid in te blazen. Door de dood letterlijk in de ogen te kijken, wordt iemand aangemoedigd een deugdzaam leven te leiden. (Een anonieme beschrijving van een dergelijke ceremonie - die nogal spannend was toen deze werd gepubliceerd in 1846, en die al dan niet legitiem kan zijn - beschrijft hoe een ingewijde een skelet moet confronteren "bleef ratelen door middel van draden", terwijl de huidige leden vertellen hem "Wat je bent, wat hij is, zal je zeker zijn.")

Om deze reden houden Odd Fellows lodges over het algemeen een skelet of twee bij de hand. Tegenwoordig zijn het rekwisieten, gemaakt van gips of papier-maché. In het verleden was het echter niet moeilijk - of bijzonder ongebruikelijk - om een echt exemplaar te bemachtigen. (De enige die Alapisco bestudeerde, was waarschijnlijk afkomstig van De Moulin Bros & Co., een bedrijf uit Illinois dat ooit een uitgebreide selectie aan broederlijke ontgroeningen presenteerde: gewaden en linten, valse stoelen en nepgeiten en "echte, ontgeurde" skeletten, geprijsd tussen $ 110 en $ 200.)

Genoemde skeletten blijven dan soms tientallen jaren hangen in IOOF-lodges voordat ze een nieuwe generatie Odd Fellows verrassen. Lindy Minten behoorde tot een geassocieerde organisatie, de Rebekahs, toen ze het skelet in Oregon vond. Andere leden hebben oude prop-doodskisten verkocht of weggegeven zonder te beseffen - of althans zonder te vermelden - dat er echte botten waren binnenin.

Als het lidmaatschap afneemt en de gebouwen en bezittingen van de groep worden herbestemd voor andere gemeenschapsactiviteiten, komen ook niet-leden tegen de skeletten aan. In 2000 heeft een theatrale verzamelaar in Missouri kisten verzameld van een ontbindende Odd Fellows-lodge en in elk daarvan een skelet ontdekt: een neppe en een beslist echte.

Het volgende jaar vond een elektricien die een voormalige lodge in Warrenton, Virginia repareerde, er een verborgen in een uitsparing tussen twee muren. "Je kon de ribbenkast en de pezen zien", vertelde hij de Washington Post destijds. "Het was net een Dracula-film." In 2004 stuitte een groep meisjes in Houston, Texas, op een kist vol met botten tijdens de cheerleading-oefening. Er zijn vergelijkbare vondsten in het hele land: in een kelder in New Jersey; een kruipruimte in Pennsylvania; een cobwebbed-kledingkast in de staat Washington.

Familie ontdekt een Odd Fellows kist en een menselijk skelet in hun schuur: http://t.co/nsQWFKF4VL pic.twitter.com/3cjHrxRv38
- Sarah Chavez (@sarah_calavera) 6 februari 2015

Als het eenmaal gevonden is, kan een Odd Fellows-skelet bij een willekeurig aantal lotnummers komen. Een, genaamd "George", zelf een Odd Fellow, die zijn eigen overblijfselen heeft gedoneerd, is momenteel te zien in een voormalig Odd Fellows-complex in Liberty, Missouri. Sommige worden geveild voor het goede doel, gedoneerd aan medische scholen of online verkocht.

Anderen krijgen goede begrafenissen door leden van de gemeenschap. 'Jane Doe', gevonden in Pittsburgh, had een bijzonder veelbewogen leven na de dood: na haar aanstelling als Odd Fellows-skelet, werd ze verkocht aan een propeller, kwam ze binnen Dawn of the Dead, en eindigde vervolgens in een etalage in een kostuumwinkel. Ze werd uiteindelijk in 1983 begraven op een plaatselijke begraafplaats, nadat een politieman merkte dat ze er iets te realistisch uitzag.

Als ze echter verborgen worden gehouden, zijn hun vooruitzichten over het algemeen somber. Het skelet dat Alapisco bestudeerde, had ongeveer anderhalve eeuw in zijn kist voor kinderen gestaan. In 1962, toen zijn loge werd verwoest door een overstroming, werd de kist verwijderd, ergens anders een tijdje opgeslagen en vervolgens teruggezet in de vervangende lodge, alles zonder te worden schoongemaakt. Tegen de tijd dat hij bij de universiteit aankwam, was hij volledig bedekt met modder en schimmel. "Hij was zo vies," zegt Alapisco, dat toen zij en andere studenten hem schoonmaakten, "we maskers, handschoenen en badjassen in ER-stijl moesten dragen."

Niemand vindt het leuk om vuile skeletten in hun kasten te vinden. De Odd Fellows - die volgens hun website in elke VS-staat aanwezig zijn behalve Alaska, evenals negen Europese landen en zeven Canadese provincies - zouden liever focussen op hun goede doelen, zegt Alapisco: "Ze doen niet zoals het wanneer er een grote publieke zaak is [over de skeletten]. "Een lid vertelde me dat bepaalde hoofdstukken begonnen zijn met het gebruik van urnen voor de initiaties, en anderen hebben een punt gemaakt om voor het probleem uit te komen, skeletten en andere attributen te veilen. voor of kort nadat een ter ziele gegane lodge van eigenaar verandert.

Het Scio-skelet heeft een nieuw huis gevonden in Oregon State. Hoewel Alapisco gewoonlijk geen namen noemt - omdat het te dicht in de buurt komt van 'het verwijderen van de identiteit van wie ze waren', zegt ze - ze bracht zoveel tijd met deze door, ze kon het niet laten en ze noemde hem Amadeus. Nadat drie levens op een stapel in een doos zijn doorgebracht, reist hij nu vaak met Alapisco naar de praat, vertelt ze de mensen over hem - wat ze over zijn leven heeft geleerd en wat er daarna is gebeurd. "Het hoort allemaal bij het verhaal", zegt ze.