Cincinnati heeft 100 jaar geleden een metrosysteem gebouwd, maar nooit gebruikt

Interstate 75 snijdt de stad Cincinnati doormidden als een sinaasappel. Aan de ene kant bevindt zich de katholieke arbeidersklasse van de stad in het westen, terwijl de oostkant wordt begunstigd door de rijkere academici en industriëlen die zich verschuilen in enclaves met namen als Indian Hill. Aan alle kanten zijn auto's. Eenvoudig pendelen van de buitenwijken van Cincinnati naar het centrum kan een uur of langer duren. Honderdduizend auto's en vrachtwagens per dag verstoppen beide richtingen op de I-75, velen van hen gingen naar steden elders in Ohio.

Maar het was bijna een ander verhaal. Als er maar een paar dingen anders waren gegaan, zou Cincinnati vandaag een stad zijn van straphangers en bruisende metrostations.

De metrostations van Cincinnati zijn er nog steeds. Maar als u nog steeds wacht op een trein, wacht u bijna een eeuw. Tot op de dag van vandaag is Cincinnati de thuisbasis van het grootste ongebruikte metrostelsel ter wereld, met meer dan twee mijlen lege tunnels. Ingenieurs die de tunnels inspecteerden, beschouwden ze recent als in "zeer goede staat".

Tegenwoordig lijkt de wirwar van ondergrondse tunnels in de tijd flitsbevroren, een ondergrondse Vesuvius waar de klok stopte. Stations en platforms zitten er prak- tisch op alsof ze nog wachten op passagiers die nooit zullen komen. Sporen verdwijnen in het donker.

De metro van Cincinnati zou 30 of 40 voet onder straatniveau zijn geweest. Sommige straten in Cincinnati zouden zelfs lager zijn geweest dan de metro. (Foto: Kevin Williams)

Bijna exact 100 jaar geleden stond de auto nog in de kinderschoenen en waren steden op zoek naar manieren om hun ontluikende bevolking over te brengen van werkplekken in de stad naar de opkomende voorsteden. Verschillende steden in het zuidwesten, waaronder Pittsburgh, Cincinnati en Detroit, gaven obligatieproblemen door, zodat de bouw kon beginnen op metrosystemen die de succesvolle stad New York City nabootsten, die in 1904 ondergronds met treinen begon te rijden.

"Cincinnati was uniek omdat ze de enige [Midwestern] stad waren die daadwerkelijk aan de metro begon te werken," zegt Jake Mecklenborg, die een boek schreef over het gedoemde experiment van Cincinnati. Zijn boek, De onvolledige metro van Cincinnati, details van veel van de underground drama. Maar de problemen waarmee het project werd geconfronteerd, waren meer politiek dan logistiek.

In het verhaal van Mecklenborg gebeurde het grootste deel van wat de voortgang van de metro vertraagde bovengronds, in kantoren, waar politici achterkamertjes maakten en gewaagde beloften die zelden tot bloei kwamen. De Verenigde Staten compliceerden de wereld verder in de Eerste Wereldoorlog, net toen de bouw van de metro in Cincinnati begon, waardoor de behoeften van de natie veranderden en middelen werden omgeleid van de inspanning.

Vervolgens "is de wereld zo veranderd, zo snel na de oorlog", zegt Mecklenborg. De auto was stevig verankerd geraakt, net als buitenwijken buiten de stadscentra.

Tegen de tijd dat de jaren twintig in volle gang waren, hadden kostenoverschrijdingen, constructiefouten, materiële schade en politieke finagling de metro van Cincinnati voorgoed afgesloten. Toen de bouw in de jaren 1920 stopte, waren er 3,5 kilometer aan tunnels gebouwd in wat eens het oude bed van het Miami-Erie-kanaal was.

Luchtfoto van het centrum van Cincinnati in 2010. (Foto: Kdh / CC BY-SA 3.0)

Er zijn verschillende pogingen ondernomen om de metro van Cincinnati in de loop van de jaren nieuw leven in te blazen, maar geen van hen heeft de aandacht getrokken. Er zijn ook verschillende pogingen geweest om de tunnels opnieuw te gebruiken, in alles "van opslag tot civiele bescherming tot paddenstoelenhouderij tot filmsets", aldus Kevin Grace, hoofdarchivaris van de archieven en zeldzame boeken van de universiteit van Cincinnati..

Grace daalde de trappen af ​​naar de ondergrondse van Cincinnati in de jaren 1990 als onderdeel van een project om oude foto's van de metro van Cincinnati te archiveren en te verifiëren. "Ze hebben op zijn minst een praktisch nut op dit moment," zegt hij, erop wijzend dat de tunnels momenteel waterleidingen en elektrische bedrading huisvesten. Maar weinig mensen zijn gefascineerd door waterleidingen; het zijn de rails met blijvende romantiek.

"Je ziet alle waterleidingen en conduits, maar dan zie je twee sporen. De nummers zijn er. De platforms zijn er. Het zag eruit als een metrostation, "herinnert hij zich. Hij beschrijft de oude tunnels als in een stevige vorm. Toen hij naar beneden ging was hij ijskoud boven de grond, maar comfortabel in de tunnels, die duidelijk waren bezocht door graffitikunstenaars en sensatiezoekers..

De tunnels zijn vooral aantrekkelijk gebleken voor de studenten van de stad, en zelfs voor de universiteiten. Inderdaad, Grace zegt dat de University of Cincinnati College of Engineering ooit de haalbaarheid heeft bestudeerd om van een deel van de metro een 'windtunnel' te maken. Maar het idee werd verlaten.

Ingangen naar de metro van Cincinnati zijn nog steeds te zien in de stad (foto: Paul Koenig)

Paul Koenig was een van de vele voormalige technische majors die geboeid waren door de roeping van deze ondergrondse wereld. Wat hij als een 20-jarige stedelijke spelunker aan het einde van de jaren tachtig zag, verraste hem, en meer dan een kwart eeuw later blijven de herinneringen in zijn gedachten hangen.

"Ergens in de stad maakten de tunnels een ronde om de stroom van Central Parkway te volgen," herinnert Koenig zich, verwijzend naar de belangrijkste oost-west slagader in het centrum van Cincinnati. Het was op deze onwaarschijnlijke plek dat Koenig en zijn vrienden een schokkend symbool van internationale geopolitiek tegenkwamen. Een van de verlaten stations, volgens Koenig, was omgebouwd tot een schuilkelder voor gebruik tijdens de Koude Oorlog.

Binnenin ziet hij "decontaminatiedouches" en "stapelbedden langs de muren", vaten met kant-en-klaarmaaltijden [MRE's] en vaten gevuld met water van 55 gallon. "Het was allemaal heel gek voor 20-jarige kinderen om in rond te dwalen," herinnert Koenig zich. Hij onthoudt ook een telefoonaansluiting die je overal in de wereld gratis kunt aansluiten en gratis kunt bellen, wat een beloning is in de dagen van dure lange afstanden.

"Het was een groot verlies om het niet te bouwen", zegt Koenig van de metro. "Wanneer je bijna elke stad in Europa vergelijkt met een auto-centrische stad in het middenwesten, is er geen vergelijking in de kwaliteit van het leven."

Een ingang van de lange verlaten metro van Cincinnati. (Foto: Kevin Williams)

Ironisch genoeg is Cincinnati nu bezig met het bouwen van een ouderwets tramsysteem van $ 100 miljoen dollar, dat in een loop van meer dan 6 km in de binnenstad zal lopen, terwijl de ondergrondse tunnels ongebruikt onder de grond zitten..

Wat hem betreft, vraagt ​​Mecklenborg zich af: "Wat had kunnen zijn." Als de metro van Cincinnati was voltooid en gebruikt, denkt hij dat het vandaag een heel andere stad zou zijn. Buurten die in verval raakten, zouden vandaag waarschijnlijk levendig en levendig zijn en de uitbreiding in de buitenwijken zou wat vertraagd zijn.

Maar Mecklenborg heeft de hoop niet opgegeven dat de metro op een dag het daglicht zal zien. Of in ieder geval treinen en passagiers. In 2002 werd een voorstel aan de kiezers voorgelegd voor een belastingverhoging van een halve cent die een regionaal lightrailsysteem zou financieren, dat onderdelen van het reeds gebouwde tunnelsysteem heeft gebruikt. Kiezers versloeg het probleem, maar Mecklenborg gelooft nog steeds dat de metro ooit zijn oorspronkelijke doel zal dienen. "Mensen houden er niet van om dingen onvoltooid te zien," zegt hij.

Ondertussen geeuwt een ingang van de metro van Cincinnati donker naar auto-verstopte I-75. Vuilnis en puin, op een recente dag, wervelde in de wind bij de metro opening. Misschien, als het bijna een eeuw geleden iets anders was geworden, zouden er turnstiles zijn in plaats van afval.