Een gekarteld gat had zich 's nachts geopend. Het sneed een litteken door het groene landschap, viel 66 voet diep en geeuwde 656 voet lang. Iedereen die aan de rand van het gras stond en in de spleet keek, tuurde naar duizenden jaren van geologische geschiedenis.
Dit soort instortgaten komt veel voor in de regio, merkt GeoNet op, een project van de Aardbevingcommissie van Nieuw-Zeeland. Het gebied ligt vlak bij vulkanische gebreken en op de krater van een vulkaan die zo'n 60.000 jaar geleden uitbarstte. Zacht, met puimsteen besmeurd vuil is een slepende consequentie van deze explosie van lang geleden. Wanneer de regen het gebied bekladt, zoals vorige week, kan het gaatjes in de grond graven. Deze kunnen in het begin subtiel zijn; "Veel worden ontdekt door tractoren of kunstmesttrucks die rijden over wat een solide ondergrond lijkt", aldus GeoNet. Maar als er voldoende water naar binnen sijpelt, kunnen deze zwakke punten op zichzelf instorten en canyons vormen die verdubbelen als tijdcapsules.
Op hun rotsachtige muren kunnen vulkanologen een glimp opvangen van de geschiedenis van die plaatselijke uitbarstingen. Lagen van meer sediment zijn ingeklemd tussen de as en puimsteen die uit actieve vulkanen spuwde. Bradley Scott, een vulkanoloog met de geologische organisatie GNS, vertelde TVNZ dat het puin op de bodem van de kloof dateerde naar de lang geleden uitbarsting. Hoewel instortgaten of 'tomos' in het gebied niet ongewoon zijn, voegde hij eraan toe, deze was groter dan de meeste.
De boer, Colin Tremain, is niet van plan om de aarde terug op de spleet te scheppen. "(Ik zal) er een hek omheen zetten en het vergeten," vertelde hij Radio NZ. "Verspilling van tijd die het vult." En zolang het zich opent, biedt de rotsachtige kloof een portaal recht naar het verleden.