Voorbij zijn de dagen van Tom Tom's en andere fantasieloos genoemde GPS-apparaten: in 2018 gebruiken we smart-phones voor alles. Maar, handig zoals TripAdvisor en Google Maps, niets is beter dan menselijke intuïtie.
Weet je nog dat je op roadtrips ging voordat Sat Nav's iets was? "Sla rechtsaf. Wacht. Links. Eigenlijk, eh, de weg is verdwenen in de plooi van de kaart, ik heb geen idee. "Hoe frustrerend die ervaringen ook waren, uit het laatste onderzoek blijkt dat als het gaat om het vinden van je favoriete hamburgertent van 5 jaar geleden, in die stad je leefde in, zou u op uw darminstinct moeten vertrouwen - een voorouderlijk aanhangsel, gezoet gedurende miljoenen jaren van evolutie.
De universiteit van Zuid-Californië heeft onlangs een onderzoek uitgevoerd, waarbij de zenuw die de darm met de hersenen verbindt, de sleutel is om te onthouden waar voedsel is. Met andere woorden; je denkt letterlijk met je maag. Dit is waarom, hoewel de meeste herinneringen vervagen met de leeftijd, als het gaat om eten, er momenten zijn die je levendig onthouden.
"Vraag iemand of ze zich herinneren waar ze de sappigste hamburger, de zoetste cupcake of de soepelste bisque hebben gegeten, en ze kunnen de locatie waarschijnlijk tot in detail beschrijven, tot aan de zijstraten, de inrichting en de tafel waar ze zaten," Science Daily.
De studie richtte zich op de langste zenuw van het lichaam - de nervus vagus - die fungeert als de snelweg tussen wat wetenschappers de 'twee hersenen' noemen - degene in je hoofd en degene in je maag. Deze zenuw vertelt je hersenen onder andere wanneer je vol zit, zodat je weet wanneer je de Mac n 'Cheese moet neerleggen.
Maar in deze dierstudie hebben onderzoekers ontdekt dat deze 'darm-hersenas' je ook kan helpen herinneren waar je hebt gegeten, door signalen naar een ander deel van de hersenen te sturen - de hippocampus - het geheugencentrum. De onderzoekers denken dat dit verband tussen ruimtelijk bewustzijn en voedsel een neurobiologisch mechanisme is dat stamt uit de tijd dat "fast food" een kudde antilopen was die wegliepen van de holbewoners die hen volgden.
"In die tijd was het vooral van cruciaal belang voor de darm om met de hersenen te werken zoals een Waze- of Google Maps-navigatie-app", zegt Scott Kanoski, co-auteur van de paper.
Die nomadische mensen konden zich herinneren waar ze voedsel hadden gevonden - en keerden steeds terug voor meer - waardoor ze een evolutionair voordeel hadden. "Wanneer dieren een maaltijd vinden en eten, bijvoorbeeld, wordt de nervus vagus geactiveerd en dit wereldwijde positioneringssysteem is ingeschakeld," zei Kanoski. "Het zou voordelig zijn als een dier zijn externe omgeving zou onthouden zodat het weer voedsel zou kunnen hebben."
Om deze darmhersentheorie te testen, voerde het onderzoeksteam een onderzoek uit naar ratten, waarbij werd vastgesteld dat ratten met hun vaguszenuwbaan niet meer onthouden konden worden van informatie over hun omgeving..
"We zagen stoornissen in de hippocampus-afhankelijke geheugen wanneer we de communicatie tussen de darm en de hersenen afsnijden", zegt hoofdauteur Andrea Suarez, een promovendus in biologische wetenschappen. "Deze geheugenstoornissen gingen gepaard met schadelijke neurobiologische uitkomsten in de hippocampus."
In het bijzonder, zoals gerapporteerd door Science Daily, "De niet-verbonden route beïnvloedde markers in de hersenen die essentieel zijn voor de groei van nieuwe neurale verbindingen en nieuwe hersencellen." Dus daar gaat het: stof tot nadenken.