Hoewel de details soms verschillen, zijn ninja-experts het meestal eens over een paar veel voorkomende feiten: geheime guerrillastrijders zouden tussen ongeveer 1487 en 1603 in de bergachtige Mie-prefect van Japan hebben geleefd. Tijdens een eeuw van aanzienlijke militaire conflicten worden ze verondersteld voor huurmoordenaars die zeer gespecialiseerde, geheimzinnige technieken gebruikten. Maar zelfs deze details, schrijft geleerde en militaire historicus Stephen Turnbull, die uitgebreid heeft gepubliceerd over ninja-cultuur en geschiedenis, zijn moeilijk te bewijzen. Toch gelooft hij niet dat ze een totale verzinsel zijn. "Alle verzonnen tradities hebben in feite een basis," schrijft hij, "ongeacht hoe pijnlijk de verbanden gelegd kunnen worden tussen de ontwikkelde traditie en de vastgelegde geschiedenis."
Een paar decennia nadat ninja's zouden hebben geleefd, begonnen historici en verhalenvertellers uitgebreid over hen te schrijven - wie ze waren, wat ze deden en hoe ze aten. Verschillende accounts beschrijven hoe ze stinkende voedingsmiddelen vermeden (om vijanden beter te versluieren), beperkten hun dieet om behendig te blijven, of gebruikten zelfs voedsel om geheime berichten te verzenden. Er verschijnt een levendig beeld van ninja's en hun voedingspatroon - hoewel hoeveel daarvan gebaseerd is op de echte middeleeuwse jagers is bijna onmogelijk te zeggen, als ze al bestaan. (Turnbull, van zijn kant, is van mening dat zelfs de vroegste opvattingen over ninja's een samensmelting zijn van 'oprecht geloof in een unieke lokale expertise die werd ondersteund door volksherinneringen en verhalen van oude soldaten', evenals een actieve wens om te geloven in een aansprekende militaire fantasie.)
Een 19e-eeuws houtblok toont een ninja zoals we ze tegenwoordig vaak voorstellen. Publiek domeinModerne afbeeldingen van ninja's portretteren ze meestal als mythische, door pyjama's geklede figuren die rondrennen in de schaduw. Toch suggereren de vroegste verslagen, die hoogstwaarschijnlijk de waarheid benaderen, dat ze in wezen boeren waren - een halve landbouwarbeider, half samoerai, die aten als zijn plattelandsgenoten. "Veel ninja [zouden hun oorsprong hebben gehad in de lagere sociale klassen", schreef Turnbull in een eerder boek. "Hun geheimzinnige en achterbakse methoden waren precies het tegenovergestelde van de idealen van nobele samurai." In de verhalen wordt beschreven dat ze zich dagenlang verborgen houden, infiltreren in vijandelijk gebied of als spionnen of huurmoordenaars dienen.
Als ze net als andere boeren aten, zegt onderzoeker Makato Hisamatsu, van het recent geopende ninja-onderzoekscentrum van Mie University, hadden ze mogelijk twee maaltijden per dag, meestal bestaande uit gierst, rijstzemelen, miso en wilde groenten en planten. "Men denkt dat ze ook sprinkhanen, slangen en kikkers hebben gegeten", vertelde hij het Japanse tijdschrift Aera. "Het was een meer uitgebalanceerd dieet dan vandaag." Zeker, de voedingsvoordelen van bruine rijst zijn goed gedocumenteerd - hoewel insecten, reptielen en amfibieën zelden voorkomen in de vele ninja-geïnspireerde handleidingen voor gezond eten van vandaag de dag.
Maar bronteksten uit de late 17e en 18e eeuw suggereren verschillende verschillen tussen hun dieet en dat van hun boerengenoten. Van ninja's wordt beweerd dat ze bijzonder scherp voedsel hebben vermeden, uit angst om door de vijand te worden gesnoven, vertelde Hisamatsu aan de Japanners Health Press. Knoflook, prei en andere leden van de allium-familie stonden allemaal op het menu. (Rood vlees was ook, hoewel de meeste mensen in het middeleeuwse Japan boeddhist of shinto waren, en dus vooral vegetarisch.) Er is een wetenschappelijke basis voor deze zorg: recent onderzoek toont duidelijke veranderingen in lichaamsgeur voor mannen die een vegetarisch dieet volgen, terwijl ze Ten minste één studie koppelde verhoogde knoflookconsumptie met een aangenamere, maar misschien meer doordringende, persoonlijke musk.
Recepten voor "dorstballen" bevatten vaak umeboshi of ingelegde pruimen en vermalen rijst. jreika / ShutterstockEr waren andere verschillen. Van ninja's wordt gezegd dat ze hun taille in het oog hebben gehouden om wendbaar te blijven, zei Hisamatsu. Hij beschreef een vaak aangehaalde 'door ijzer beklede regel', die bepaalde dat ze niet meer dan 60 kg of ongeveer 130 lb zou wegen: het standaardgewicht van een zak rijst. In de praktijk betekende dit het observeren van een eenvoudig, voedzaam regime, zodat wanneer ze "een heimelijke ninja" moesten zijn (en aan plafonds of schaalmuren moesten hangen), ze licht genoeg zouden zijn om dit met gemak te doen.
De beroemde Bansenshukai is een van de bekendste bronteksten over ninja's, hoewel het dateert uit 1676, lang na hun veronderstelde hoogtijdagen. Het is een mengelmoes van documenten, waarvan er veel uitgebreid worden getrokken uit de Chinese militaire filosofie, en leest bijna als een handleiding - een handleiding die beweert de ultieme opeenhoping van Ninjutsu-kennis te zijn, en die in het proces heeft geholpen de basis te leggen voor de ninja mystique. Het bevat instructies voor het maken van zogenaamde "hongerpillen" die lange, geheime reizen kunnen voeden wanneer voedsel schaars kan zijn.
Eén recept combineert Japanse yams, kaneel, kleefrijst en lotus-pitten. Een andere geïnstrueerde ninjas "onderweg" die onvoldoende rantsoenen had om een poeder te maken van pijnboomschors, ginseng en witte rijst, en vervolgens de ballen van het mengsel in een mand te stomen. "Verdeel dit tussen 15 mensen en ze zullen niet verhongeren, zelfs als ze gedurende drie dagen niets anders eten." Moderne berekeningen suggereren dat elke bal ongeveer 300 calorieën bevat - niet genoeg voor een maaltijd, misschien, maar een fatsoenlijke, voedingsstof- dichte snack voor de lange weg die voor je ligt.
Detail van een 19e-eeuws houtblok met de afbeelding van de Iga-provincie, waarvan gezegd wordt dat ninja's ooit hebben geleefd. Publiek domeinHet Ninja Museum van Iga-Ryu, een Japans museum gewijd aan ninja's en hun geschiedenis, beschrijft een soortgelijke 'dorstbal', die ninja's hielp uitdroging te voorkomen. Ze werden gemaakt met gemalen umeboshi-pulp, rogge ergot-schimmel en gekristalliseerde suiker - een krachtige, elektrolytrijke combinatie van voedingsmiddelen die tegenwoordig vaak als katerkuren worden gebruikt. Dergelijke pillen zouden cruciaal zijn geweest voor deze "langeafstandscouts", schrijft Antony Cummins in Samurai and Ninja: The Real Story Behind the Japanese Warrior Myth. "Er werd van hen verwacht dat ze langere tijd in het veld zouden zijn met weinig of geen voedsel, en hun gezondheid zou naar verwachting dalen."
Teksten van de 18-eeuwse Japanse militaire schrijver Chikamatsu Shigenori beschrijven een ander gebruik voor voedsel in de ninjateelt - als een manier om geheime berichten te verzenden. Om een datum mee te delen, konden ninja's stukken vis verzenden, met de grootte en het aantal stukjes dat overeenkomt met de maand en de dag. "Om te beloven dat je verraad pleegt, moet je gezouten vis sturen", schrijft Shigenori. "Wanneer je brandstichtingen gaat plegen, moet je gedroogde vis sturen." Zoet gebak betekende een oproep tot versterking; broodjes waren een oproep voor troepen om de vijand vanaf de achterkant aan te vallen. Rijstwafels wezen op een verzoek om proviand - hoewel vermoedelijk zouden ninja's ze niet sturen tenzij ze er zeker van waren dat ze zouden worden bevoorraad. De jagers stuurden blijkbaar ook een anodyne brief mee om de boodschapper te beschermen als hun milddadigheid in de verkeerde handen viel.
Dit alles moet echter met ten minste een strooizout worden genomen. Er is een tekstuele basis voor deze voedingsinnovaties, en velen hebben een wetenschappelijke basis om op te starten. Maar experts vragen zich nog steeds af in hoeverre 'ninja's' zelfs bestaan en bespreken hoeveel van onze kennis eeuwenoude verzinsels zijn, gebaseerd op laag op laag van legende. Er is maar één hedendaagse bron die ninja's beschrijft - niet veel om een hele militaire traditie op te baseren. Hoewel Turnbull accepteert dat sommige geschreven records zijn vernietigd, "het belangrijkste punt is dat er geen authentieke records na zijn." Die we hebben zijn wankel en dateren van lang na de tijd dat ninja's naar verluidt in Japan rondliepen.
Het is moeilijk om te zeggen of ninja's werkelijk aten zoals de teksten beschrijven. Maar wat deze bronnen onthullen, is de oorsprong van een dierbare nationale traditie en waar onze moderne conceptie van deze vechters vandaan kan komen. Al in de jaren 1670 dachten mensen dat ninja's als een dodelijk gas zijn: lichter dan lucht, in staat om ondoordringbare gebieden te infiltreren en niet detecteerbaar, zelfs door geur.
Gastro Obscura bestrijkt 's werelds meest wonderbaarlijke eten en drinken.
Meld je aan voor onze e-mail, twee keer per week afgeleverd.