De Machtige Antarctische Microbes die alleen op Lucht overleeft / microben

In juli 1952 verhaalde een columnist van de krant in Florida een toevallige ontmoeting met een man die beweerde te overleven op niets anders dan lucht. "Onze man, de ademhaler, leek fit genoeg," noteerde de columnist in de Orlando Sentinel. "Hij was misschien 100, maar zag er niet uit." De columnist, die schijnbaar verbijsterd was en meer dan een beetje betoverd door het hele gambiet, nam een slok van de lucht in Florida en overwoog het: was hij klaar om eten te schuwen en water en kijk of alleen lucht hem in leven kan houden? Kan zijn. Maar toen ving hij een vleugje ham op de bries en veranderde van gedachten.

Om de paar jaar lijken verslaggevers dergelijke verhalen te grijpen, enigszins ademloos en met een verschillende mate van scepsis. Artsen betwisten deze verhalen van mensen die alleen in de lucht leven, maar wie zal zeggen dat een andere vorm van leven het misschien niet lukt om het te laten werken? Extremofiel leven overleeft bij brandende temperaturen, verpletterende diepten en plaatsen zonder toegang tot zuurstof, water of zonlicht.

Neem de rotsuitstulpingen van poolwoestijnen. Ze zijn vijandig: uitgedroogd, met weinig begroeiing en karige stukken ijs. Veel van deze gebieden brengen een half jaar onder dekens door in volledige duisternis. Antarctica's Robinson Ridge bijvoorbeeld, legt geen welkomstmat voor, maar er zijn nog steeds genoeg huurders. "De koude, donkere en droge woestijngebieden herbergen een verrassend rijke diversiteit aan microbiële gemeenschappen," zei Belinda Ferrari, een professor aan de Australische universiteit van New South Wales in een vrijlating. Met een team van medewerkers ging Ferrari onlangs op onderzoek uit hoe die bacteriële koloniën in een omgeving bleven vollopen met zo weinig te bieden.

Het antwoord lijkt tegelijkertijd eenvoudig en vrij ingewikkeld: sommige gedijen alleen in de lucht.

De wetenschappers verzamelden bodemmonsters van twee polaire woestijnen in het oosten van Antarctica en bepaalden vervolgens het microbiële DNA dat ze vonden. De monsters vertoonden een overvloed aan actinobacteriën, een beetje cyanobacteriën en twee groepen onbekende bacteriën. Onderzoekers ontdekten dat deze nieuwe microben zonder veel zonlicht (voor lange afstanden), water of reserves van organische koolstof leven op atmosferische gassen, waaronder waterstof en koolmonoxide, een proces dat Ferrari en haar team lijken op spoelen. De resultaten, die recent zijn gepubliceerd in Natuur, verlaag de drempel voor "minimale voedingsvereisten voor het leven" in extreme, van voedingsstoffen ontdane omgevingen.

Dit nieuwe onderzoek wakkert mogelijkheden aan voor toekomstig werk over het leven op onherbergzaam terrein - door de Aarde gebonden en anderszins - en de wezens die daar al dan niet overleven. Volgens Ferrari opent het werk "de mogelijkheid van atmosferische gassen die het leven op andere planeten ondersteunen."