Kantel je hoofd naar links, kom dichterbij en je ziet dit:
De line-up van gruwelijke mannen ligt in de buurt van Afrika. Als je goed kijkt, zie je dat twee van hen geen gezichten hebben, maar gezichten in hun kist.
Deze monsters waren gebaseerd op de geschriften van klassieke auteurs zoals Plinius de Oudere. In De natuurlijke geschiedenis, Plinius schreef in 77 AD en schreef over de leden van een Noord-Afrikaanse stam die 'geen hoofden hadden, met hun mond en ogen in hun borsten gezeten'. Meer dan 1500 jaar later hadden big-shot auteurs nog steeds over deze borst gesproken mannen onder ogen. In Othello, Shakespeare schreef "van de Kannibalen die elkaar eten / De Anthropophagi, en mannen wier hoofden / Do groeien onder hun schouders."
Een illustratie van een onthoofde man, of blemmyae, uit de 15e-eeuwse Neurenberg-kroniek van Hartmann Schedel. (Foto: Public Domain / Wikipedia Commons)
Of de onthoofde mannen op de Psalterkaart bedoeld zijn om de verscheidenheid van Gods schepselen te symboliseren, of dat ze op de rand van de kaart staan om ze symbolisch van God's wereld te verwijderen, is een kwestie van discussie. Voor de christenen in het middeleeuwse Engeland waren de onthoofde mannen vooral interessant vanwege het feit dat ze hun ethiek en goedgelovigheid testten. Alixe Bovey, een middeleeuwse historicus in de British Library waar de Psalter-kaart wordt gehouden, schrijft: "monsters werden vaak gebruikt om grenzen te definiëren en om een onderscheid te maken tussen moraal en zonde - of conformiteit en non-conformiteit."
Hoewel het lijkt alsof de onthoofde mannen gewend waren om angst te veroorzaken, waren hun westerse kijkers ver verwijderd van hen. Bovey schrijft: "dergelijke monsters waren spannend en exotisch, maar omdat ze zich bevonden aan de rand van de bekende wereld, leken ze hun middeleeuws publiek niet erg bang te maken."
Map Monday belicht interessante en ongewone cartografische bezigheden van over de hele wereld en door de tijd heen. Meer lezen Maandag berichten posten.