In januari dook ze voor de eerste keer in het ijs, in een besneeuwd veld in Oostenrijk, aan de minus 20 graden kunst- en architectuurbiënnale. Ze verwachtte dat de tunnel taai zou zijn, dus ze had er vijf dagen voor gereserveerd. Ze begon met het sneeuwvrij maken van de grond en het werken op de bevroren grond eronder. Tegen de derde dag, zegt ze, deden haar polsen zoveel pijn van het hanteren van een houweel dat ze bang was dat ze de volgende week haar computer niet zou kunnen gebruiken.
Het nastreven van persoonlijk tunnelen is altijd een beetje mysterieus voor mensen die het niet hebben geprobeerd. Mensen als Wijnsma vinden het meditatief: "Als een extreme sport relativeert het leven", zegt Wijnsma.
Onder de juiste omstandigheden is ijstraning - of het nu door grond of gletsjer is - een kunst op zich. Het creëren van een wintertunnel lijkt misschien het soort inspanning dat alleen voor praktische doeleinden moet worden ondernomen - om een schuur te bereiken om de dieren te voeden, na een zware sneeuwstorm, misschien.
Maar echt, de beste reden om tunnels van ijs en sneeuw te bouwen is als het lijkt alsof het leuk, of mooi kan zijn. Het is nooit een verstandige onderneming: het Amerikaanse leger probeerde ooit een hele tunneltunnel in het ijs en de sneeuw in Groenland te graven, en het werkte nooit helemaal.
Camp Century (Foto: US Army / Wikimedia)
In het begin van de jaren zestig startte het leger 'Camp Century' in Groenland. Ze groeven loopgraven in de sneeuw, versterkten ze met halve cilinders van metalen wanden en dakbedekking en bedekten de tunnels met sneeuw. Het doel was gedeeltelijk om polaire constructietechnieken te testen, maar er zat ook een nucleaire generator in. .cbs-koppeling% 20% 7Bcolor: # 4B5054; text-decoration: none;% 20font:% 20normal% 2012px% 20Arial;% 7D.cbs-link: hover% 20% 7Bcolor: # A7COFF; text-decoration: none; % 20font:% 20normal% 2012px% 20Arial;% 7D.cbs-pipe% 20% 7Bcolor: # 303435; padding:% 200% 202px;% 7D.cbs-middelen% 20% 7Bheight: 24px;% 20background-color: # 000;% 20padding:% 200% 200% 200% 208px;% 20width:% 20612px;% 7D.cbs-meer% 20% 7Bfont:% 20normal% 2012px% 20Arial;% 20color:% 20 # 4B5054;% 20padding-rechts : 2px;% 7D "> Walter Cronkite bezocht in 1961.
Maar al snel besloot het leger dat een ondergrondse ijsstad met 100 man minder dan wenselijk was. Hun uiteindelijke doel, dat vele jaren later werd onthuld, was om kernwapens te huisvesten in Groenland - over het algemeen het soort project waarvoor men stabiele opslagfaciliteiten wil.
In 1966, na bezorgdheid over de structurele integriteit van de tunnels, verliet het leger het project.
Binnen Langjökull (foto: Into the Glacier)
Misschien is 's werelds meest dramatische voorbeeld van een ijstunnel uitgehouwen in Langjökull, een IJslandse gletsjer die de op een na grootste van Europa is. Na maanden werk opende een groep IJslanders hun creatie voor het publiek in de zomer van 2015. Bekend als "Into the Glacier", het dient geen duidelijk doel.
Het is ongeveer een kilometer lang en eenmaal binnen kunnen bezoekers die met stijgijzers zijn bekleed door de tunnels lopen en naar het interieur van de gigantische ijsberg kijken, waar zich een prachtig "blauw ijs" vormt. Er is ook een trouwkapel.
Er is zeker iets educatiefs aan het zijn in een gletsjer - misschien helpt het mensen te begrijpen wat we verliezen door de klimaatverandering. Maar meestal lijkt het gewoon cool.
Nog een glaciale tunnel (foto: Into the Glacier)
Uiteindelijk is ijs tunneling op zijn best wanneer het wordt nagestreefd als een ontsnapping, niet als een praktische onderneming. Zoals Wijnsma zegt over tunneling: "Het bereiken van het andere einde bevrijdt."
Marcel Landry van Prince Edward Island leek deze dynamiek instinctief te begrijpen. De inwoner van Oost-Canada bereikte een tijdelijke reputatie in 2015, nadat hij een sneeuwtunnel van zijn huis naar zijn auto had gegraven nadat een sneeuwstorm ongeveer drie voet sneeuw had laten vallen. De driften bij Landry's huis waren hoog genoeg om rechtop in zijn tunnel te kunnen staan.
Toen hem werd gevraagd waarom hij besloot om de passage te maken, kwam de praktische functie niet eerst op zijn lijst van redenen.
"Ik wist dat ik uiteindelijk zou moeten graven," zei hij. "Dus waarom zou u nu niet beginnen en een beetje plezier ermee hebben?"
