Hoe de verborgen geheimen van de straten van Havana te ontcijferen / codes

Als bezoeker van Havana, Cuba, is het gemakkelijk om het gevoel te hebben dat je iets mist. Sinds de revolutie in 1959 hebben Cubanen manieren gevonden om te krijgen wat ze willen, zelfs als het kopen van een huis ooit betekende dat ze een schijnhuwelijk hadden met de vorige eigenaar of goed eten hadden gekocht op de zwarte markt. Voor elk officieel systeem kan het lijken alsof er een andere, minder officiële manier is om voorbij te komen, gewoon uit het zicht werken.

Maar sommige geheimen van Havana zijn gemakkelijker te ontcijferen. De meeste plaatsen hebben codes, en als bezoeker kan het voelen alsof ze geheimen zijn om te worden ontgrendeld. Hier is een sneltoets die een aantal basisbeginselen helpt decoderen.

Er zijn twee officiële valuta's.

Cuba heeft twee valuta's, de Cubaanse peso of CUP, en de converteerbare peso of CUC. De meeste Cubanen krijgen hun salaris in CUP; buitenlanders gebruiken CUC's. De rekeningen hebben dezelfde afmetingen, maar er is een eenvoudige manier om ze van elkaar te onderscheiden. CUP kenmerken de gezichten van nationale helden; CUC's hebben monumenten.

Er is echter een symbolisch verband tussen CUP's en CUC's: dezelfde denominatie zal dezelfde held in beide valuta eren. Zo heeft een 5 CUP-wetsvoorstel bijvoorbeeld een buste van Antonio Maceo, de tweede bevelhebber tijdens de Cubaanse revolutie, en de 5 CUC-rekening toont het monument van Havana gebouwd ter ere van hem.

Niemand noemt Avenida Salvador Allende bij zijn officiële naam.

Oorspronkelijk was deze straat, de eerste die het oude Havana met de statige wijk Vedado verbindt, vernoemd naar de Spaanse koning Charles III - en bij de lokale bevolking is het nog steeds bekend onder de oude naam, Avenida de Carlos III.

Voordat je een collectieve taxi kunt aanhouden, moet je weten waar je naartoe gaat.

Om de overvolle bussen te vermijden, gebruiken veel mensen 'taxi's collectivos'-oude auto's die regelmatig routes langs de grote verkeersaders van de stad rijden. Niet alle taxi's in een bepaalde straat gaan echter dezelfde weg, en ze zullen alleen stoppen om passagiers op te pikken die in dezelfde richting gaan als de chauffeur. Rijders kunnen met handbewegingen aangeven welke route ze willen. Als je bijvoorbeeld aan de oostkant van Avinida Rancho Boyeres bent, kun je aangeven dat je op weg bent naar Vedado ...

... Oud Havana ...

... .Carlos III ...

... of rechtdoor.

Veel van de auto's behoren toe aan de overheid.

All-grijze kentekenplaten met nummers beginnend met P zijn privé-eigendom. Een blauwe strook aan de linkerkant van de kentekenplaat geeft aan dat het een overheidsauto is en waarschijnlijker zal worden gemaakt na 1959 en geïmporteerd uit China.

Sinds 2014 verkoopt de overheid geïmporteerde auto's, maar met een ongelooflijke winstmarge. Voordien was de enige manier voor een particulier om een auto te kopen een toestemmingsbrief van de overheid, die op de secundaire, ondergrondse markt ongeveer $ 2.000 waard was.

Uniformen hebben een kleurcode.

Lagere schoolkinderen dragen rode shorts; middelbare scholieren dragen mosterdbruine broeken en rokken; pre-hogeschoolstudenten dragen donkerblauwe bodems en lichtblauwe tops. Als je groepen jonge mensen ziet met strakke witte shirts en zwarte onderbroeken, zullen ze waarschijnlijk studeren om in de toeristenindustrie te gaan.

Tieners kleuren zichzelf ook.

Havana tieners die gepassioneerd zijn over pop identificeren zich als Mikis (na Mickey Mouse), en meisjes in deze groep dragen vaak strakke, felroze outfits of verven hun haar in dezelfde tint. Emo-kinderen dragen zwart en dat doen ze ook friki tieners, die hun haar spijkeren en tatoeages dragen.

Een schattig klein park kan betekenen dat een gebouw het niet heeft gehaald.

Veel van de gebouwen in Havana zijn in slechte staat, maar zelfs nadat het kantoor van de historicus van Havana een gebouw voor restauratie aanwijst, kunnen gezinnen kiezen om te blijven of om te verhuizen. Vaak blijven ze, omdat het risico reëel is dat het gerenoveerde gebouw minder gezinnen huisvest en dat niet alle vorige bewoners kunnen terugkeren. Vanwege deze en andere vertragingen kunnen sommige gebouwen niet worden opgeslagen en nadat ze zijn afgebroken, zal de stad het lege perceel veranderen in een pocketpark.