In de Tweede Wereldoorlog stuurden bommen schokgolven helemaal naar de atmosfeer / bommen

Natuurlijk hebben de bommen die tijdens de Tweede Wereldoorlog uit vliegtuigen vielen, ravage aangericht, levens opgeëist en gebouwen tot puin gereduceerd. Maar volgens nieuw onderzoek in het European Geosciences Union-tijdschrift Annales Geophysicae, de effecten van de bommen strekten zich ook hoog in de lucht uit - helemaal tot aan de ionosfeer, het deel van de bovenste atmosfeer dat wel 620 mijl boven het wrak uitsteekt.

Voor deze studie analyseerden onderzoekers van de Universiteit van Reading records van het Radio Research Centre in de Engelse stad Slough. Jarenlang verzamelde het Centrum dagelijkse gegevens over kortegolfradio pulsen. Door een groot deel van deze periode 1943-1945 te analyseren en fluctuaties te vergelijken met tijdgestempelde luchtalarmwaarschuwingen en ooggetuigenverslagen, konden de onderzoekers een beeld samenstellen van hoe bommen de lucht kort veranderden, zelfs wanneer ze behoorlijk ontploffen ver weg.

In plaats van de hoge impact van nazi-aanvallen te meten, hebben de onderzoekers hun aandacht gericht op geallieerde campagnes in heel Europa. De viermotorige vliegtuigen van de geallieerden zouden grotere aantallen bommen kunnen vervoeren die vol zitten met enorme hoeveelheden TNT, schrijven de auteurs; het was ook gemakkelijker om gegevens te isoleren voor hun bomaanslagen, terwijl Nazi-luchtaanvallen soms min of meer continu waren.

Als we naar records met 152 luchtaanvallen kijken, concludeerden de auteurs dat de bommen de ionosfeer tijdelijk verzwakten door de concentratie van geladen elektronen te verlagen. (De effecten leken na een dag of wat te verdwijnen.) Een enkele ton TNT levert evenveel explosieve energie als een lichtstraal van de grond naar de aarde, schrijven de auteurs; een typische luchtaanval regende het equivalent van ongeveer 300 bliksemschichten af. "Aircrew betrokken bij de razzia's meldden dat hun vliegtuig beschadigd was door de bom-schokgolven, ondanks dat ze boven de aanbevolen hoogte waren", zei co-auteur Patrick Major, een historicus aan de Universiteit van Reading, in een verklaring.

De onderzoekers hebben niet onderzocht in hoeverre kleinere explosies zich daar nog steeds kunnen registreren, in de buurt van de rand van de ruimte. Deze regio is een beetje een marginale zone, en het betaamt ons om er meer van te leren - fluctuaties daar, in het veld van radiogolven en satellieten die GPS-gegevens bundelen, beïnvloeden ons hier op aarde. Meer onderzoek kan onderzoekers helpen meten hoe andere terrestrische gebeurtenissen, zoals aardbevingen of uitbarstingen, de lucht hoog boven ons vormen en ons leven beneden.