De King James Bijbel, zoals het genoemd werd, was klaar in 1611. Vertaald uit het oorspronkelijke Latijn, Grieks, Hebreeuws en Aramees, was het bedoeld als een alternatief voor eerdere Puriteinse vertalingen, die de koning opruiend vond.
Er waren slechts drie exemplaren van de concepten van de vertalers bekend. Maar nu heeft Jeffrey Alan Miller, een assistent-professor aan de Montclair State University, de vroegst bekende versie van een deel van de King James Bible gevonden, zo meldt hij in de Times Literary Supplement.
Het ontwerp is ook, schrijft de New York Times, "De enige die definitief is geschreven in de hand van een van de ongeveer vier dozijn vertalers die eraan hebben gewerkt."
Zoals zoveel historisch belangrijke en waardevolle objecten, zat het manuscript gewoon in een archief. Het was in de papieren van Samuel Ward, een van de vertalers, die later de meester werd van de universiteit van Cambridge. Gedurende vele jaren waren zijn papieren niet in de catalogus opgenomen; toen ze in de jaren tachtig werden georganiseerd, werd het concept gelogd als een "vers-bij-vers bijbels commentaar".
Toen Miller een boek over Ward aan het onderzoeken was, vond hij het document 'een bescheiden notitieblok ter grootte van een moderne pocket, verpakt in een bevlekt stuk afvalvelum', zegt de Times. Toen hij het nader bestudeerde, begon hij zich te realiseren dat het boek de aantekeningen van Ward bevatte over een bestaande Engelse vertaling van de apocriefen. Hij overwoog woordkeuzen, bekeek de oorspronkelijke Griekse en noteerde mogelijke alternatieven - waarvan sommige de laatste vertaling van King James hebben gemaakt.
Een onderdeel van wat het ontwerp zo interessant maakt, is dat het laat zien hoe de vertalers werkten. Ze moesten collectief werken aan hun vertalingen, in plaats van bepaalde delen toe te wijzen aan individuele vertalers. Maar de notebook geeft aan dat de Cambridge-groep op zijn minst begon met het toewijzen van secties. Het lijkt erop dat Ward de zijne heeft afgemaakt en vervolgens de speling van een andere vertaler heeft opgepakt door aan een tweede deel te beginnen. Dit maakt een back-up van een account van een andere vertaler en beschrijft een vergelijkbaar systeem van werk.
De vertaalbeslissingen werden echter meer in samenwerking genomen. Zoals Miller schrijft in de Times Literary Supplement, niet alle suggesties die Ward in zijn aantekenschrift schetste, maakten het tot de uiteindelijke vertaling. Hij was tenslotte een jonge Fellow van het college in die tijd: zelfs al was hij belast met een deel van het vertaalwerk, de instructie van King James was duidelijk geweest. Niemand mocht de vertaler van een deel van de Bijbel zijn.
Met deze nieuw ontdekte manuscripten weten we dat veel beter hoe de geleerden deze taak hebben toegewezen het boek heeft gemaakt dat een van de meest invloedrijke in de wereld zou zijn voor de komende eeuwen.
Bonusvondsten: Oud zoogdier met stekelig haar, oude menselijke tanden die de migratiegeschiedenis kunnen herschrijven, aliens?
Elke dag lichten we een nieuw verloren of gevonden voorwerp, nieuwsgierigheid of verwondering toe. Ontdek iets ongewoons of verbazingwekkends? Vertel ons erover! Stuur je vondsten naar [email protected].