Tussen 1979 en 1990 verklaarden de onderzoekers in een release, Antarctica gemiddeld 40 miljard ton ijs per jaar (of 40 gigaton, als je dat liever hebt) verloren. Dat is niet precies slank, maar het is nauwelijks vergelijkbaar met het gemiddelde jaarlijkse ijsverlies van Antarctica tussen 2009 en 2017, dat jaarlijks meer dan 250 miljard ton woog. De onderzoekers, van de Universiteit van Californië, Irvine, en de Universiteit van Utrecht in Nederland, zeggen dat de vier-decennium studie is de langste analyse van Antarctische ijsmassa ooit uitgevoerd. Ze keken naar in totaal 18 regio's bestaande uit 176 bassins, plus enkele extra omliggende eilanden.
Om de gegevens te verzamelen, gebruikte het team luchtfoto's van NASA's Operation IceBridge, genomen vanaf een hoogte van ongeveer 350 meter, samen met Landsat satellietbeelden die teruggaan tot de jaren 1970. Het team maakte ook gebruik van satellietinterferometriegegevens, gemaakt door het oppervlak te meten met lichtbundels. Deze tools hielpen de onderzoekers sneeuwniveaus tegen ijsafvoer te vergelijken bij glaciale "aardingslijnen", de plekken waar ijs loskomt en in de oceaan begint te drijven. Nu meer dan 250 miljard ton Antarctisch ijs elk jaar in de oceaan glijdt, zeggen de onderzoekers dat zeespiegels alleen maar zullen blijven stijgen boven de niveaus die al in de bijna 40-jarige analyse zijn waargenomen. Gedurende die tijd stegen ze met meer dan een centimeter.
Een andere belangrijke bevinding uit het onderzoek onthult de rol van de Wilkes Land-sector in Oost-Antarctica in deze decennia van ijsverlies. Consequent, zei UC Irvine's Eric Rignot in de release, dit gebied heeft een grote bijdrage geleverd aan het ijsverlies en is dus "waarschijnlijk gevoeliger voor het klimaat [verandering] dan van oudsher werd aangenomen ..." Dat is bijzonder problematisch vooruitkijken, zoals Wilkes Land, bevat voor nu meer ijs dan West-Antarctica en het Antarctisch Schiereiland samen.
De studie valt samen met een ander rapport, ook vandaag gepubliceerd in Natuur Geoscience, dat illustreert de kwetsbaarheid van het Antarctische ijs voor smelten. Volgens een release zou de ijskap - "de grootste enkele ijsmassa op aarde" - zeeniveaus met ongeveer vijf meter kunnen verhogen als ze gesmolten zijn.