Als je het type bent dat in de jaren 1800 gefeest heeft en de titel draagt van Baron, Lord of Duke, had je waarschijnlijk ook een zakhorloge in je vestzak gedragen.
Omdat je omringd bent door je landadel, wanneer jij en je collega's hun zakhorloges tevoorschijn togen om de tijd te controleren, zou je merken dat alle uurwerken verschillende tijden vertoonden.
Verbijsterd maar zonder een antwoord, zou je het horloge terugbrengen naar zijn rustplaats zonder nog een keer na te denken over hoe deze anomalie zich voordoet. Tot nu. D'Marge begeleidt u door het doel van de Tourbillon in uurwerken en hoe het intuïtieve ontwerp deze timing discrepantie geheel teniet heeft gedaan.
Het nederige begin van Tourbillon
Het kostte in 1795 een intelligente, geen geniale horlogemaker met de naam Abraham-Louis Breguet om te theoretiseren dat het de manier was waarop het horloge in de zak van het vest werd bewaard en de tijdwaarneming beïnvloedde. Deze verticale opslagpositie veroorzaakte variaties in de regelmaat waarin de tijdwaarnemingcomponent - het balanswiel genoemd, zou oscilleren en de boosdoener zoals later bleek, zou de zwaartekracht van onze oude vriend zijn.
Het idee was dat de zwaartekracht ervoor zou zorgen dat een onderdeel dat in het balanswiel is gemonteerd, de haarveer wordt genoemd, aan één kant spoelt en een onregelmatige oscillatiesnelheid veroorzaakt, waardoor het horloge de tijd verliest en waardoor Lord Big Shot te laat kan zijn voor uw theatervoorstelling.
Van Complicatie naar Oplossing
Om de gevolgen van de zwaartekracht tegen te gaan, bedacht Breguet een ingenieus apparaat dat de onderdelen die verantwoordelijk zijn voor tijdwaarneming in een kooi monteerde. Riep de Tourbillon - Frans voor 'wervelwind' en gepatenteerd in 1801 - de kooi zou roteren, waardoor fouten in de verticale positie gematigd zouden worden, waardoor alleen de horizontale en vlakke posities voor de horlogemaker werden aangepast. In theorie leidt dit tot een horloge met betere precisie in verschillende posities, en historisch gezien zijn veel horloges die chronometriewedstrijden hebben gewonnen Tourbillons geweest.
Moderne Tourbillon-horloges
Sinds de conceptie is de Tourbillon geëvolueerd tot een viering van gewaardeerde horlogetalenten. We hebben het over een gemiddelde van 60-70 delen in de kooi alleen, met een gewicht van minder dan een gram. Dit is meer dan een prestatie voor zeer kundige horlogemakers om te assembleren en aan te passen, waarbij ze hun virtuositeit in het proces laten zien.
Moderne horloges worden nu om de pols gedragen en de implicaties van het verticaal opslaan van het horloge kunnen nu als overbodig worden beschouwd. Veel merken zoals Jaeger LeCoultre en Girard Perregaux hebben Tourbillons ontwikkeld die werken in meerdere assen die tegelijkertijd op een horizontaal vlak en een verticaal vlak kunnen draaien.
Deze benadering kan in theorie rekening houden met variaties die worden veroorzaakt door de meerdere posities waaraan horloges worden blootgesteld op de pols, in tegenstelling tot opslag in een vestzak. Is dit niveau van engineering absoluut noodzakelijk? Waarschijnlijk niet, maar ja, een Mercedes-Benz G63 met zeswielaandrijving en een AMG V8 met een snelheid van 5,5 liter is ook niet absoluut noodzakelijk.
Niet alleen een mooi gezicht
Denk niet voor een seconde dat de Tourbillon het loutere equivalent is geworden van de veren van een pauw in de extravagante wereld van de horologie; het is nog steeds een bewezen apparaat om horloges immens accuraat te maken.
Het Concours International de Chronometrie, dat om de 2 jaar wordt gehouden, test de tijdwaarnemingsnauwkeurigheid van speciaal voorbereide horloges van de beste Maisons van uurwerken. Jaeger LeCoultre en Greubel Forsey hebben elk de topprijzen in de Tourbillon-categorie behaald en stonden bovenaan in de competitie in het algemeen. De tests worden uitgevoerd door een onafhankelijke instantie en omvatten het plaatsen van de horloges in posities en temperaturen waaraan ze in het echte leven zouden worden onderworpen.
Kooien van Tourbillon kunnen een prominente plaats innemen met belichting aan de wijzerplaat van het horloge, of het kan worden bekeken op een spectaculair versierde zijde van de beweging van het horloge door een transparante achterkant van de behuizing, die het minutieuze werk van de ambachtelijke horlogemaker laat zien. En terecht, want die meesterlijke Zwitserse man of vrouw verdient hun harde werk om erkend te worden.
Laatste woorden ...
De kleine wervelwind om je pols is meer dan een manier om te laten zien dat je tijdens het avondeten een flesje van vijftig jaar oude Glenfiddich ter waarde van $ 30.000 kunt betalen - het is een venster op het verleden, een knipoog naar geschiedenis en de zoektocht om gewoon beter te zijn in de tijdweergave. Tourbillons vertegenwoordigen niet alleen het absolute toppunt van precisie in mechanische uurwerken, ze zijn ook mooi en hypnotiserend om te observeren, wat de dichotomie van kunst en wetenschap in horlogemakers benadrukt.