Wetenschappers zijn al lang geïnteresseerd in sneeuwvlokvorming: hoe verandert water in kristallijne structuren?
We kunnen sneeuwvlokken in een lab laten groeien en uitleggen waarom elk uniek is. Maar de microfysica van sneeuwvloksmelt is mysterieus gebleven, hoewel dit simpele fenomeen een enorme impact heeft op neerslag en klimaat. Zoals de NASA uitlegt, heeft ongeveer tweederde van de regen die uit de lucht valt enige tijd doorgebracht als sneeuw, en deze wolken bevroren vlokken kunnen radiosignalen blokkeren, vluchten beïnvloeden en andere problemen veroorzaken. Wetend hoe zij zich gedragen, kunnen wetenschappers precipitatie en mondiaal klimaatgedrag beter modelleren.
Het is moeilijk om sneeuw vast te leggen tijdens het smelten. Wetenschappers hebben ooit spinnenwebben gebruikt om vlokken vast te leggen en ze te zien verdwijnen. Maar in een nieuw rapport, gepubliceerd in het tijdschrift sferen, het NASA-team was in staat om het smeltproces wiskundig te beschrijven, en creëerde een model dat laat zien hoe een enkele schilfer verdwijnt.
Wat ze vonden is dat smeltwater zich verzamelt in de holle delen van een sneeuwvlok. Terwijl die poel groeit, vormt het water een schaal rond het overblijvende ijs, totdat de hele structuur oplost. Sneeuwvlokken die zijn gevormd tot minuscule ijspellets hebben meer tijd nodig om te smelten dan delicate kristallen structuren zoals die hierboven, die minder dan een halve centimeter lang zijn.