Alles wat je hebt gehoord over kuisheidsgordels is een leugen / seksisme

Wat was de kuisheidsgordel? Je kunt het je voorstellen; je hebt het in veel films gezien en er talloze referenties over gehoord in talloze culturele vormen. Er is zelfs een Seattle-band genaamd Chastity Belt. In zijn boek uit 1969 Alles wat je altijd al wilde weten over seks (maar niet durfde vragen), David R. Reuben beschrijft het als een "gepantserde bikini" met een "scherm aan de voorkant om te kunnen plassen en een centimeter ijzer tussen de vagina en de verleiding."

"Het hele bedrijf werd afgesloten met een groot hangslot", schrijft hij. Met dit apparaat konden middeleeuwse mannen die op weg waren naar middeleeuwse oorlogen ervan verzekerd zijn dat hun middeleeuwse vrouwen geen seks met iemand anders zouden hebben terwijl ze ver, ver weg, jarenlang tegelijk waren. Ja, het klinkt tegelijkertijd belachelijk, barbaars en extreem onhygiënisch, maar ... middeleeuwse mannen, weet je? Het was een andere tijd.

Dit is tenminste het verhaal dat al honderden jaren wordt verteld. Het is eenvoudig, schokkend en, op een bepaald niveau, plezier, omdat het voorbije mensen als buitengewoon achterlijk en ons, bij uitbreiding, als verlicht en gewoon beter weergeeft. Het is ook, meestal waarschijnlijk, erg verkeerd.

"Als een middeleeuwsist dacht ik op een dag: ik kan hier niet meer tegen", zegt Albrecht Classen, een professor aan de afdeling Duitse Studies van de Universiteit van Arizona. Dus ging hij op zoek naar de ware geschiedenis van kuisheidsgordels. "Het is een bondig genoeg onderzoeksonderwerp dat ik alles zou kunnen bedekken dat er ooit over is geschreven," zegt hij, "en in één klap deze mythe vernietigen."

Hier is de waarheid: kuisheidsgordels, gemaakt van metaal en gebruikt om vrouwelijke trouw te waarborgen, hebben nooit echt bestaan.

Wanneer men het bewijsmateriaal voor middeleeuwse kuisheidsgordels overweegt, zoals Classen in zijn boek deed The Medieval Chastity Belt: Myth-Making Process, het wordt al snel duidelijk dat er niet veel van is. Allereerst zijn er niet echt heel veel foto's of verslagen van het gebruik van kuisheidsgordels en nog minder fysieke exemplaren. En de paar boek-lengte werken over het onderwerp zijn sterk afhankelijk van elkaar, en citeren allemaal dezelfde paar voorbeelden.

"Je hebt een literaire representatie, maar weinig historische verwijzingen naar een man die zijn vrouw een kuisheidsgordel probeert te geven," zegt Classen. En elke literaire verwijzing naar een kuisheidsgordel is waarschijnlijk allegorisch of satirisch.

Verwijzingen naar kuisheidsgordels in Europese teksten gaan eeuwen terug, ver in het eerste millennium na Christus. Maar tot in de jaren 1100 zijn die verwijzingen allemaal in de theologie vervat, als metaforen voor het idee van trouw en zuiverheid. Bijvoorbeeld: één Latijnse bron waarschuwt de "eerlijke maagd" om "de helm van de zaligheid op je hoofd te houden, het woord van waarheid in de mond ... ware liefde van God en je naaste in de borst, de gordel van kuisheid in het lichaam ... . "Mogelijk gingen maagden die dit advies volgden rond met het dragen van metalen helmen en hielden ze een fysieke manifestatie van het woord" waarheid "in hun wangen, als een prop tabak, naast het omsnoeren van metalen ondergoed. Of misschien was niets van dit alles bedoeld om letterlijk te worden genomen.

De vroegste bestaande tekening van een kuisheidsgordel verscheen in 1405, in een werk over militaire engineering genaamd Bellifortis, onder gedetailleerde ontwerpen voor katapulten, uitrusting, martelwerktuigen en andere oorlogsinstrumenten. Dit is hoe de riem werd afgebeeld:

Maar niet alles in het boek was serieus. Inbegrepen in de codex zijn wat Classen 'zeer fantasievolle objecten' noemt om mensen onzichtbaar te maken. De auteur, Konrad Kyeser, maakt ook een paar scheet grappen. Hoewel de kuisheidsgordel een beetje gedetailleerd is afgebeeld, heeft nog nooit iemand een fysiek voorbeeld gevonden dat teruggaat tot deze periode. Hoogstwaarschijnlijk is deze afbeelding ook een grap.

Vanaf de 16e eeuw begon de kuisheidsgordel vaker op te duiken in illustraties, gravures en houtsneden. Typisch, leek een scène zoiets als dit. Een echtgenoot, vaak een oudere echtgenoot, ging op reis. Zijn vrouw was afgebeeld, vaak gedeeltelijk naakt, gekleed in metalen ondergoed. Maar ergens op de foto stond haar geliefde al te wachten tot de man zou vertrekken - met een kopie van de sleutel van de riem in de hand.

Wat verklaart de persistentie van dit verhaal? "Mannelijke angst", aldus Classen. "Er is altijd een liefhebber op de achtergrond die de dubbele sleutel al heeft, zegt hij. Met andere woorden, zelfs in de jaren 1500 nam niemand het idee van opgesloten metalen ondergoed zeer serieus als een effectief anti-seksapparaat. Toen kuisheidsgordels werden afgebeeld, was het in de Renaissance-equivalent van Robin Hood: Heren in panty's-en het publiek voor die kunstwerken dacht waarschijnlijk dat het idee van een metalen kuisheidsgordel net zo giechelen-waardig was als laat-twintig-eeuwse tieners.

Er zijn fysieke voorbeelden van kuisheidsgordels die in musea zijn tentoongesteld. Maar de meeste geleerden denken nu dat deze metalen objecten veel zijn gemaakt, veel recenter dan de middeleeuwen, en zijn fantasieobjecten die verwijzen naar een verleden dat nooit echt heeft bestaan. Of, zoals het British Museum het verwoordt: "Het is waarschijnlijk dat de overgrote meerderheid van de nu bestaande voorbeelden in de achttiende en negentiende eeuw werden gemaakt als curiosa voor de pruriënt, of als grappen voor de smaakeloze." (Dit waren de Victorianen, na allemaal geobsedeerd door seks en vaak erg verkeerd hierover.)

Een van de voorbeelden in het boek van Classen, bijvoorbeeld, heeft een klein hartje uit het metalen front geslagen en een gat dat klaarblijkelijk bedoeld is om ontlasting mogelijk te maken, heeft de vorm van een bloem. Het is te schattig om echt te zijn.

Waarom heeft de mythe van de kuisheidsgordel doorstaan? Het is moeilijk om een idee te ontzenuwen als het eenmaal stevig in de hoofden van mensen zit. Als gevolg daarvan heeft dezelfde schaarse informatie generaties er herhaaldelijk van overtuigd dat middeleeuwse mannen de onderwereld van hun echtgenotes opsluiten. Zelfs de praktische problemen van een dergelijk apparaat - zoals een historicus schreef: "Hoe kan een dergelijk mechanisme zijn ontworpen om de normale activiteiten van plassen, evacuatie, menstruatie en hygiëne mogelijk te maken, en toch zowel anale als vaginale penetratie te voorkomen?" - heb niet mensen ervan weerhouden om in kuisheidsgordels te geloven.

"Mensen vinden het heerlijk om in seks te duiken. Ze kunnen zeggen dat ze alleen een historisch belang hebben, maar in werkelijkheid hebben ze een oprechte interesse ", zegt Classen. "Het is een fantasie."

Voor mannen is de kuisheidsgordel een fantasie over vrouwelijke seksuele lusten - vrouwen zijn zo geil dat ze alleen kunnen worden geblokkeerd als ze alleen worden vergrendeld. Voor vrouwen is het een fantasie over mannelijke wreedheid en controle. Maar voor veel mensen is het gewoon een fantasie over seks. Zelfs als kuisheidsgordels die gebruikt werden om middeleeuwse trouw te handhaven niet echt waren, zijn moderne kuisheidsgordels, verkocht als fetish-objecten, absoluut zeker.

Dit verhaal liep oorspronkelijk op 17 augustus 2015.