Te midden van een redelijke vrees voor gentrificatie en echte opwinding over de toestroom van goedbetaalde banen, domineerde een ander onderwerp het discours in Seattle - een bijna constante boekhouding van de verschillende lokale bedrijven en verzamelplaatsen die snel worden vervangen door huurdruk of nieuwe constructie.
"Iets meer dan twee jaar geleden voelde het alsof elk gesprek dat ik had leek te lijken op plaatsen die verdwenen waren", zegt Jaimee Garbacik, redacteur van Ghosts of Seattle Past, een nieuwe bloemlezing van essays, interviews, fotografie en grafische kunst gewijd aan plaatsen in Seattle die niet meer bestaan. "Telkens wanneer ik op Facebook ging, was het elke keer als ik vrienden tegenkwam:" Oh mijn god, heb je gehoord dat deze plek is gesloten? "
Een strip van Kelly Froh opgenomen in Ghosts of Seattle Past, over Fallout Records, dat in 2003 werd afgesloten. Hoffelijkheid Chin Music Press Inc.Het boek is eigenlijk het resultaat van jarenlange inspanningen. Ghosts kreeg zijn start als een kleine kunsttentoonstelling, evolueerde naar een crowdsourced mapping-project en werd uiteindelijk een veel grotere expositie met gerelateerde evenementen, waaronder een volledige Ierse wake voor de gemeenschap.
"Het voelde alsof er geen uitlaatklep voor dat gesprek was", zegt Garbacik over wat in eerste instantie aan het concept heeft bijgedragen. Er was "geen uitlaatklep voor mensen om deze verandering enigszins te bedroeven of te verwerken en niemand deed er artistiek iets mee om herinneringen te bewaren van wat eerder kwam."
Ghosts of Seattle Past, zowel het boek als het grotere project is uiteindelijk een poging om die leegte te vullen. Garbacik sprak met Atlas Obscura over wat ze onderweg leerde, en waarom wat er in Seattle gebeurt, voor stedelingen overal ter wereld van belang zou moeten zijn.
Voor lezers die niet zo bekend zijn met Seattle, kun je beschrijven hoe het is geweest om de afgelopen vijf of tien jaar in de stad te wonen, in termen van hoe snel dingen zijn veranderd?
Wel, het is de tech explosie, deel twee. Dat is wat er gaande is in Seattle. Amazon heeft duizenden en duizenden werknemers toegevoegd. Het ding om te begrijpen is dat Seattle slechts 684.000 mensen is. Dus wanneer een technologiebedrijf 50.000 mensen in twee buurten verhuist ... En er komen heel wat technologiebedrijven binnen.
Terwijl dit gebeurt, proberen ontwikkelaars huizen en infrastructuur zo snel mogelijk toe te voegen. Overal zijn kranen. En het is een hausse. Het mediane inkomen gaat omhoog. Er zijn veel nieuwe banen, er zijn start-ups, er is elke dag nieuwe retail. Tegelijkertijd was de geschiedenis van Seattle nogal smerig. Het was een meer 'blue collar'-stad, het was een kunststad met een achterste steegje. Er was veel karakter en er gebeurde magie in magazijnen.
Aan de ene kant krijgen we veel aandacht in onze muziekscene en exploderen bedrijven. Aan de andere kant daalt het aantal zwarte mensen en bedrijven in zwarte handen erg snel, het sterftecijfer voor daklozen is erg hoog en stijgt. Onze queer buurt was deze echt dynamische ruimte, de tweede alleen voor San Francisco, en die buurt is nu een high-end meubelzaak. En bias incidenten en haatmisdrijven stijgen ook.
Cover art voor Ghosts of Seattle Past. Met dank aan Chin Music Press Inc.Je kunt zeggen: "Oh, het is een groeiende stad, het bedenkt zijn nieuwe identiteit." Maar Seattle heeft dit altijd gedaan. Het is altijd een 'boom-en-bust' stad geweest en het kijkt niet echt te veel achterover. Het draait allemaal om innovatie, het gaat allemaal om het volgende grote ding. En als gevolg daarvan zijn er ontzettend veel gemeenschappen die in de loop van de tijd verplaatsing en uitwissing hebben ervaren, en dat steeds weer opnieuw. Op dit moment gebeurt het zo snel.
Er was een Eritraans restaurant in het Central District, waar Oost-Afrikaanse gemeenschappen samenkwamen om internationaal nieuws te bekijken en het nieuws van thuis uit te lezen. Dat is verdwenen. Het is niet alleen dat een coole duikbar verdwenen is. Het zijn deze verzamelplaatsen, lynchpins van de gemeenschap. En nu, waar gaan ze heen?
Vertel me over het samen stellen van een project als dit. Hoe heb je een verschillende groep bijdragers gekregen??
Ik ben altijd al op de een of andere manier betrokken geweest bij de muziekscene en op dat moment was ik vrijwilligerswerk begonnen in deze muziek- en kunstruimte van alle leeftijden, het Vera Project. Het ding over Seattle is, als je betrokken bent bij de muziekscene, ken je iedereen. En ik bedoel iedereen. Je kent iedereen in de gemeenteraad, je kent iedereen in het kantoor van de burgemeester, je kent iedereen die een restaurant bezit, die een locatie bezit. Als je op die manier in de kunstscène bent opgenomen, en als je op die manier in de scene zonder winstbejag wordt opgenomen, ken je een heel breed scala aan mensen. Dus het proces is, eerlijk gezegd, veel telefoontjes plegen en iedereen e-mailen met wie ik ooit heb gecommuniceerd en zeggen: "Hé, wie heeft een geweldig verhaal? Van wie zouden we moeten horen? Wat mis ik?"
Het helpt ook om evenementen te organiseren waar mensen ermee kunnen communiceren, leven. Een ding dat ik deed heette een Resident's Podium voor Seattle Legacy Spaces, in het Center for Architecture & Design. Ik heb een gemeenteraadslid opgeroepen waarvan ik weet dat er veel bezorgdheid was over de plaatsen die verdwijnen en ik zei: "Als je een kamer gaat vullen met ontwikkelaars en stadsfunctionarissen, paradeer ik een stel bewoners en artiesten en gemeenschapsorganisatoren voor hen. "Het was gewoon:" Laten we dit gesprek voeren, laten we het in het openbaar doen. "Dergelijke evenementen gooien was heel erg de sleutel tot het krijgen van een breed zwad..
'Laten we eerlijk zijn, San Francisco is dood. Het is voorbij. Niemand gaat daar naar de kunst. Seattle is slechts twee stappen achter. "
Ik had ook hulp van mijn uitgevers en, ten slotte, mijn medewerkers voor het project, Josh [Powell] en Jon [Horn]. We hebben posters gemaakt en met tarwe geplakt over de hele stad. En we zeiden zojuist: "We willen van je horen." Wanneer je het op die manier doet, en mensen weten dat het een DIY, scrappy streven is, en dat je echt van hen wilt horen, en dat je hun kunst, hun herinneringen wilt hebben , hun verhalen, we komen naar je huis, we gaan zitten en praten met je voor vier uur - mensen hebben daar echt op gereageerd.
Zijn er verhalen in het boek opgenomen die je echt hebben verrast??
Een daarvan is "3200 W Barton St", een interview met Janet Schuroll. Janet tagged iets op onze website, en het was deze ruimte, dit moeras, waar haar broer was verdronken in West Seattle. En ik dacht: "Oh mijn god. Ik weet niet precies hoe ik dit moet aanpakken. "Is dit een verloren plek? Het was zeker een boeiend verhaal. Wat ze me vertelde, toen ik haar er meer over vroeg, is dat waar dat moeras is, een grote gemeenschap van Japanse huurders voor dit veld zorgde, tuinierde, en dit waren de tuinders die Pike Place Market leverden. Tijdens de internering moesten ze die ruimte verlaten en veranderde het in een moeras waar niet voor werd gezorgd. Janet's broer stierf in dat moeras.
Dus we hebben deze echt onverwachte manier om te zien hoe iets dat heel specifiek een tragedie is voor de Japanse bevolking van de stad, ook verweven is met de gezondheid en veiligheid van alle anderen.
Hoe ging het om de lange kijk op de geschiedenis van Seattle te balanceren met wat er de laatste paar jaar is gebeurd?
In veel opzichten gaat de motivatie voor dit project over het proberen vast te leggen op dit specifieke moment, in termen van energie, boosheid en hoop, voordat het zelfgenoegzaamheid wordt. We kijken naar deze homogenisering van het culturele landschap. Ik ben geen anti-ontwikkeling, en ik ben geen anti-dichtheid, ik wil het gewoon gedaan zien op een manier die gemeenschappen van kleuren en vreemde mensen en artiesten niet verdringt. Er is absoluut een manier om een meer inclusief landschap te creëren dan wat er wordt gedaan.
Een voormalige fetisjwinkel in de wijk Capitol Hill in Seattle. Alice Wheeler / Courtesy Chin Music Press Inc.Dus er is een sterke nadruk op wat er nu gebeurt. Dat gezegd hebbende, de parameters die ik stelde waren dat iemand de ruimte moet onthouden waar ze het over hebben, ze moeten in leven zijn om het verhaal van de ruimte te kunnen vertellen. In termen van hoe ver het teruggaat, gaat het terug tot de meest bejaarde mensen met wie we hebben gesproken. Er is bijvoorbeeld een groep oudere heren, voornamelijk Afro-Amerikaanse mannen uit het Central District die de Garfield High School bezochten, die samenkomen voor het ontbijt. Dat is waarschijnlijk het oudste verhaal [in het boek].
Nadat je met zoveel verschillende mensen hebt gesproken, sta je in een interessante positie wat betreft het gevoel van het collectieve perspectief van Seattle op dit moment. Hoe denk je dat de stad denkt over haar plaats in de bredere context van steden die met dit soort veranderingen worstelen??
Ik denk dat mensen het gevoel hebben wat er gebeurt, namelijk dat de stad haar ziel verliest. Zodra je ampersand-restaurants ziet, begrijp je wat ik bedoel ...
Ik doe.
[lacht] Zodra je dat in een stad ziet, is het als: "Oh, hel nee. Het gebeurd!"
Maar hier is het ding. Seattle heeft veel verschillende afbeeldingen van zichzelf, afhankelijk van met wie je praat. Dat maakt het moeilijk om je hier een eenduidig antwoord op te geven. Er zijn veel mensen die het graag zien als een innovator-hub die zichzelf steeds opnieuw uitvindt, maar dat zijn de mensen die niet zoveel te verliezen hebben. Ze zijn meer bevoorrecht en hoeven zich geen zorgen te maken over het uitbetalen. Anderen zien het als deze scrappy, kunst-onderbuikige plek waar rare, unieke dingen gebeuren. En ze kijken toe hoe de scène verdwijnt.
Laten we eerlijk zijn, San Francisco is dood. Het is voorbij. Niemand gaat daar naar de kunst. Seattle is slechts twee stappen achter. Het gebeurt overal in het land. Ik hoorde net een NPR-verhaal over dezelfde rotzooi in Nashville. Het gebeurt zeker. Een deel van het probleem is dat elke stad denkt dat dit iets is wat hen overkomt. Dat was een groot deel van de reden dat ik dacht: "Dit is iets dat groter is dan alleen het verhaal van Seattle."
.