In de gang buiten de ingang van de beurs stond een tafel vol met taxateurs, om er een waarde aan te geven bij elk boek dat ze kregen. Tientallen bibliofielen stonden in de wachtrij in de loop van een twee-uur durende beoordeling blitz, met boeken en tijdschriften met onzekere verleden en onbekende waarden. Dit waren niet per se antiquariërs, maar veel mensen waren mensen die hoopten dat ze toevallig een geluksvogel hadden gevonden op de zolder van oma of een werfverkoop..
Zondag Steinkirchner, een van de experts op het gebied van taxatie, weet hoe gemakkelijk het is voor mensen om hun hoop te vestigen. Ze verkoopt al sinds 2003 zeldzame boeken en manuscripten en heeft haar bedrijf, B & B Rare Books, in 2005 opgenomen. Mensen bellen haar vaak om beoordelingen, omdat ze iets willen verkopen of van plan zijn het te verzekeren. Ze is niet vreemd om voorzichtig maar snel te werken, en ofwel iemands middag te maken of hun dromen van een snelle betaaldag te temperen.
Alex Artaud stond in de rij en hield voorwerpen vast die hij hoopte te hebben beoordeeld. Sommige mensen haalden hun boeken in zakken en anderen pakten ze in rollende koffers, maar Artaud zat in een plastic huls. In het bijzonder wilde hij een paar getrainde ogen krijgen op zijn exemplaar van een Weimar-journaal genaamd Die Schönheit, een publicatie (de naam vertaalt naar "The Beauty") viert "vrije meningsuiting, en dat houdt ook in dat ik geen kleding draag, denk ik", zei hij. "Maar ik zou het geen nudistenboek noemen."
Hoe cool het ook is, dit Duitse tijdschrift uit 1926 was niet veel waard. Jessica Hester / Atlas ObscuraHet nummer uit 1926 is een eerbetoon aan Rudolf Laban, een belangrijke figuur in de geschiedenis van de dans, en heeft uitbundige spreidingen van zijn buitenspektakels, met dansers die hurken of springen over weiden als herten. Artaud pakte hem voor een dollar op een rommelmarkt in Berkeley, Californië. "Het was gewoon daar op de stoep, het was niet eens beschermd - het zat niet in een hoes of zo," zei hij. "Ik denk gewoon dat het iets in huis was en ze haalden het eruit omdat niemand wist wat ermee te doen, en ze dachten: 'Nou, het ziet er oud en interessant uit.'"
Artaud, die als theatrale technicus werkt, wist dat Laban had gewerkt aan een robuust systeem van dansnotatie, een belangrijke codificatie van een taal die vaak via show-and-tell werd gecommuniceerd. Hij had het vermoeden dat het tijdschrift iets waard was als hij geen andere exemplaren online kon vinden. "Deze is enigszins bedroefd," zei hij, gebarend naar zijn noodlijdende dekking en binding, afbladderend als de lagen van een croissant.
Toen hij aan de beurt was, spreidde Artaud het tijdschrift uit voor Steinkirchner. "Ik werk meteen in de meest moderne, eerste editie Engels en Amerikaans, dus dit is niet mijn specialiteit," zei ze. Ze knikte naar een collega die bezig was met een andere beoordeling. "Ik zou Adam kunnen vragen om mee te helpen, vooral als het in het Duits is."
Een interieurverspreiding van Die Schönheit beeltenis van dansende dansers. Jessica Hester / Atlas ObscuraDe rij was aanzienlijk, de tijdsdruk was uitgesproken, maar Steinkirchner zei later dat het vrij standaard is om snel een schatting te maken. "We hebben jaren en jaren, sommigen van ons tientallen jaren, van de praktijk gehad," zei ze. "Je kunt meestal meteen zien welk type boek waardevol is en wat een oud, gebruikt boek is." Ze schatte dat het ongeveer 30 seconden duurt om de balans op te maken van de cover, de staat, de uitgever, de datum, de binding en de handtekening en gevaar voor een goed onderbouwde schatting van de waarde. (Tijdschriften zijn over het algemeen minder waard dan boeken, met veel afhankelijk van de staat.)
Een boek is waarschijnlijk waardevoller als het zijn originele binding en stofomslag behoudt - die dunne hoes kan maar liefst 90 procent van de waarde van een boek opleveren, legde Steinkirchner uit. "Mensen zeggen soms:" Oh, waarom word je zo enthousiast over een klein stukje papier, "zei ze, maar" verzamelaars willen objecten compileren zoals de uitgever ze heeft uitgegeven. "Tijdens het evenement was ze vooral enthousiast over een kopie van Thomas Wolfe's roman uit 1929, Kijk naar huis, Angel, met zijn originele stofomslag. Gezien zijn toestand, met kleine spaanders en vouwen, maar zonder reparaties, schatte ze het volume op $ 2.500.
Casual verzamelaars weten niet altijd precies waarnaar ze moeten zoeken, wees ze op. Ze kunnen inscripties die op een specifiek iemand zijn gebaseerd verwijderen, bijvoorbeeld omdat ze denken dat een opmerking - "Aan Jim, bedankt voor het lezen" - van de waarde afwijkt. Nogal Het tegenovergestelde. Inscripties hebben vaak de voorkeur boven een zuiver blad, vooral als ze opgemaakt zijn voor iemand die belangrijk is, omdat dat de herkomst gemakkelijker te volgen maakt. Maar zelfs een anonieme ontvanger is beter dan helemaal geen, omdat de extra letters taxaties bewijs leveren voor het vaststellen van authenticiteit en het opsnorren van vervalsingen. Handtekening, letters en de manier waarop de inkt wordt ingedrukt - alles speelt mee in het proces. "Hoe meer de auteur schreef, hoe beter," zei Steinkirchner.
Een originele binding voegt toe aan de waarde van een boek. Roman Kraft / UnsplashTerwijl Artaud zijn geoefende beschrijving van zijn tijdschrift lanceerde, was er veel knikken. "Oké, geweldig, mmmhmm, absoluut," zei Steinkirchner. "Ik heb geprobeerd nog een kopie hiervan te vinden en kon dit niet," legde hij uit. "Ik vond er een verwijzing naar in een bibliotheek, maar dat was het zo'n beetje."
Terwijl hij sprak, zocht Steinkirchner snel databases op haar telefoon. "Er zijn twee plaatsen waar we over het algemeen kunnen zoeken naar waarde," zei ze. "Een daarvan is de huidige markt - wat is er nu beschikbaar - en we controleren ook het veilingrecord van waar boeken in het verleden voor hebben verkocht." (Rarebookhub.com is toegankelijk via een abonnement en Abebooks.com is open voor het publiek.) Oud zijn , of zelfs zeldzaam, is niet genoeg om iets waard of veel waard te maken, voegde ze eraan toe. Niets heeft waarde zonder een markt. In het algemeen werden tijdschriften ontworpen om kortstondig en in grote oplage te zijn, en dat zet hun waarde op een laag pitje, waarschuwde Steinkirchner. "De enige reden dat ik het nakijk, is omdat het iets is waar ik gewoon niets van weet, en ineens:" Oh mijn god, dat is het. "
Bij evenementen als deze vinden hoop en realiteit niet altijd een raakvlak. Rapid-fire beoordeling evenementen zijn naald-in-een-hooiberg scenario's, zei Steinkirchner. "Eén op de tien of vijftien dingen heeft enige waarde, en misschien zien we de hele dag een paar dingen die waarde hebben in de vier of vijf cijfers," zei ze. Dat betekent dat taxateurs het vaakst bezig zijn slecht nieuws te brengen.
Casual verzamelaars weten vaak niet waarnaar ze moeten zoeken in een oud boek. Publiek domeinSteinkirchner beoordeelde de vondst van Artaud op iets minder dan $ 150, omdat hij de jaren niet heeft doorstaan evenals enkele andere exemplaren in Duitsland, die fijn gebonden of in perfecte staat zijn.
Hij leek niet teleurgesteld. Hij had niet op iets speciaals gehoopt - hij vond het tijdschrift gewoon leuk en betaalde er bijna niets voor. Als tegengif voor de dingen waar hij langs scrolt op zijn telefoon en de prachtige decorpartijen die hij treft, voelen fysieke objecten met een beetje gevoel van duurzaamheid hem voedzaam, zegt hij. "Als er iets is dat schoonheid heeft", strekte hij de woorden uit, "zoals handgemaakte schoonheid, gewoon unieke dingen die de zorg en liefde hebben, die je geloof in dingen herstelt."
Zelfs als de hoopvolle mensen elegant omgaan met een afgang, nemen taxateurs geen plezier met het overbrengen van het nieuws. 'Meestal zeggen we:' Het spijt me heel erg, dit heeft geen enkele waarde - het ziet er misschien oud uit, het ziet er misschien belangrijk uit, maar, weet je, eigenlijk is dit dit, 'zei Steinkirchner. Volgens haar is correcte informatie de beste vraag die iemand kan stellen, zelfs als deze antiklimactisch is.
En dan zijn er die zeldzame gelegenheden waarin iets zo speciaal blijkt te zijn als de eigenaar hoopt, of zelfs zeldzamer en waardevoller. Rapid-fire evaluaties zijn een goede manier om mensen eraan te herinneren dat, hoewel het geen goede manier is om rijk te worden, het doorzoeken van dingen om verschillende redenen lonend kan zijn. "Mensen brengen dingen soms binnen en zeggen: 'Ik ben verlost van een huis vol boeken, en dit is wat ik heb achtergelaten', 'zei Steinkirchner. "En ik heb zoiets van," Waarom raakte je er vanaf als je niet wist wat ze waard waren? "