Tijdens de 19e eeuw, en vooral in zijn latere jaren, gebeurde snacking op begraafplaatsen in de Verenigde Staten. Het was niet alleen een appeltaartje naast de kronkelige lanen van begraafplaatsen. Omdat veel gemeenten nog steeds geen goede recreatiegebieden hadden, hadden veel mensen een complete picknick op hun plaatselijke begraafplaatsen. De met grafstenen begroeide velden waren dan ook het dichtst bij de moderne openbare parken.
Een historisch beeld van de Woodland Cemetery in Dayton, Ohio. Courtesy Woodland Cemetery en ArboretumIn Dayton, Ohio, bijvoorbeeld, hanteerden vrouwen uit het Victoriaanse tijdperk parasols terwijl ze door massale assemblages op Woodland Cemetery liepen, op weg naar de lunch op hun familiekavels. Ondertussen wandelden New Yorkers door Saint Paul's Churchyard in Lower Manhattan, met manden gevuld met fruit, gemberknaps en broodjes met rundvlees.
Een van de redenen waarom het eten op begraafplaatsen een "rage" werd, zoals sommige verslaggevers het noemden, was dat epidemieën woedden over het hele land: gele koorts en cholera floreerden, kinderen stierven voordat ze 10 werden, vrouwen stierven tijdens de bevalling. De dood was een constante bezoeker voor veel gezinnen, en op begraafplaatsen konden mensen "praten" en brood breken met familie en vrienden, zowel levend als overleden.
Worsten worden geserveerd tijdens een picknick op de begraafplaats Greve in Hoffman Estates, Illinois. Met dank aan Roger Meyer Family en de Schaumburg Township District Library"We zullen Thanksgivin 'houden met onze vader als [hoewel hij] was zo levend en hartelijk deze dag [als] vorig jaar", verklaarde een jonge man, in 1884, over waarom zijn familie - moeder, broers, zussen - koos om te eten op het kerkhof. "We hebben iets te eten en een geestlamp gebracht om koffie te zetten."
De trend van picknicken en ontspannen kan ook worden begrepen als de bloei van de landelijke kerkhofbeweging. Terwijl Amerikaanse en Europese begraafplaatsen lange tijd sobere plekken op het grondgebied van de kerk waren geweest, vol Memento Mori en herinneringen om niet te zondigen, de nieuwe begraafplaatsen bevonden zich buiten stadscentra en ontworpen als tuinen voor ontspanning en schoonheid. Bloemmotieven vervangen schedels en gekruiste beenderen, en het publiek werd verwelkomd om van het terrein te genieten.
Genieten van een boek en een hapje op een begraafplaats in Lower Manhattan. Library of Congress / LC-DIG-ggbain-19433Eten op kerkhoven had en heeft nog steeds een historisch precedent. Mensen picknicken tussen de doden van Guatemala naar delen van Griekenland, en soortgelijke tradities met maaltijden met voorouders komen veel voor in Azië. Maar veel Amerikanen geloofden dat picknicks op lokale begraafplaatsen een 'gruwelijk feest' waren. Deze kritiek, met name van oudere generaties, weerhield jonge volwassenen er niet van om op begraafplaatsen bijeen te komen. In plaats daarvan leidde het tot debat over correct gedrag.
In sommige delen van het land, zoals Denver, groeiden de congregaties van ernstige picknickers tot zulke aantallen dat politie-interventie zelfs overwogen werd. De begraafplaatsen raakten bezaaid met afval, wat gezien werd als een belediging van hun heiligheid. In één rapport over deze rommelige bijeenkomsten schreef de auteur: "duizenden bestrooiden het terrein met sardine blikjes, bierflessen en lunchdozen."
Hoewel de macabere picknicks in sommige gemeenschappen als "hinderlijk" werden beschouwd, gaven ze deelnemers een soort bewonderde lucht. Een verslaggever prees het feit dat de picknickers er "gelukkig onder ontmoedigende omstandigheden" uitzagen en zelfs zeiden dat het een eigenschap was die "waardig was om te worden verbouwd". De rage van casual en plein air dineren tussen de crypten zou echter snel tot een einde komen.
Een reproductie van een toegangspas tot Woodland Cemetery uit 1926; het verbiedt met name het binnenbrengen van verfrissingen. Courtesy Woodland Cemetery en ArboretumBegraafpicknicks bleven aan het begin van de 20e eeuw een perifere culturele basis; ze begonnen echter in populariteit af te nemen tegen de jaren 1920. Medische vooruitgang zorgde ervoor dat vroege sterfgevallen minder vaak voorkwamen en dat er openbare parken in het hele land ontstonden. Het was een recept voor minder interessante eetgelegenheden.
Tegenwoordig, meer dan 100 jaar geleden dat Amerikanen over deze trend dachten, zou het moeilijk zijn om veel begraafplaatsen te vinden, met name in grote steden, met beleid of beschikbare grond die ruimte biedt voor een picknick. Green-Wood Cemetery in Brooklyn heeft bijvoorbeeld een regel zonder picknick.
Maar de rage is niet helemaal dood in de Verenigde Staten. De immigrantenbevolking van het land omvat families die tradities volgen die maaltijden met overleden dierbaren vereisen, en op begraafplaatsen zullen af en toe openbare evenementen plaatsvinden in de geest van dit tijdperk. Er zijn nog steeds verspreide begraafplaatsen waar je ook kunt picknicken tussen grafstenen, vooral als je iemand kent met een aanzienlijk gezin. In die gevallen is alles wat je nodig hebt een picknickmand vol met traktaties, en jij en je onverschrokken feest kunnen deelnemen aan een oude Amerikaanse traditie. Vergeet niet om jezelf op te ruimen. De straffen voor het anders doen kunnen ernstig zijn.
Dit verhaal liep oorspronkelijk op 20 april 2018.
Gastro Obscura bestrijkt 's werelds meest wonderbaarlijke eten en drinken.
Meld je aan voor onze e-mail, twee keer per week afgeleverd.
Grave week 22-31 oktober