De onafgebroken zoektocht van Frankrijk naar Britse leenwoorden

De Franse taalpolitie neigt niet om vanuit de heup te schieten. In plaats daarvan zullen deze bewakers van de Gallische tong weken of zelfs maandenlang worstelen met het beschermen van het Frans tegen een aanval van Anglo-Saksische termen - e-mail, hashtag, MP3. En nu, "le smartphone."

Op vrijdag was de regeringscommissie, lokaal bekend als de Commission d'enrichissement de la langue française, heerst over de term, die alomtegenwoordig is geworden in Frankrijk. Ze misten een letterlijke vertaling ("téléphone intelligent) en gaf de geest op bij andere pogingen die niet zijn gelukt, zoals 'terminal de poche' (pocketterminal) en 'ordiphone' (van 'ordinateur' voor computer). Vanaf hier beslist de Commissie, de Fransen zullen de smartphone "un mobile multifonction" noemen. En als dat te veel van een mondvol blijkt, is een eenvoudige "mobiele" prima.

Frankrijk vecht al tientallen jaren tegen deze taalkundige plagen. In maart 1966, toen president Charles de Gaulle de sluipende dreiging van de Engelse taal bespeurde, richtte hij de eerste commissie van Frankrijk op om de taal te beschermen. Deze groep van 12 tot 18 mensen zou de Franse woordenschat verdedigen, initiatieven ontplooien om deze uit te breiden en banden sluiten met particuliere ondernemingen die gespecialiseerd zijn in culturele samenwerking. In de loop van de tijd hebben het, en de daaropvolgende groepen, pogingen geblust om de woordenschat van de taal in ongewenste richtingen uit te breiden, en wisten ze het Engels en Amerikanisme waar ze hun lelijke kop opstaken. Wanneer nieuwe voorwaarden worden aangenomen, zoals mobiele multifunctie, ze worden formeel aangekondigd in de Journal officiel.

Maar het maken van die woorden kan een heel andere uitdaging zijn. Sony Walkmans overstroomde de Franse markt in 1979, met de merknaam al snel geadopteerd als een voorkeursterm voor cassettespelers van alle merken. Maar tegen 1982 had de Franse regering zijn eigen term 'baladeur', een toneelstuk op 'balader' (om te wandelen) en 'ballade' (het gedicht of lied) te rubberen. Destijds uitten winkeliers scepsis dat het zou aanslaan, maar kwamen ze overeen om het te vervangen door "walkman" in hun promotiemateriaal. Binnen vijf jaar was 'baladeur' de voorkeursterm in journalistiek, advertenties en vrijwel alle geschreven Frans. De Commissie was misschien niet in staat om "walkman" uit het gesproken woord te houden, maar ze deden alles wat ze konden om ervoor te zorgen dat "baladeur" de geschreven go-to was.

Of "mobile multifonction" net zo succesvol zal zijn, valt nog te bezien. Voor elke succesvolle "baladeur" zijn er minstens evenveel Engelse woorden die zich een weg banen in informeel Frans, en dan daar blijven - le joggen, le smiley, le hacking - met een bepaalde je-ne-sais-quoi die net zal niet toegeven.