Het Tunguska-evenement, een meteoriet- of komeet-explosie boven Siberië in 1908, was uniek omdat het gebeurde in het moderne culturele geheugen. We hebben kranteninterviews met ooggetuigen en foto's en filmbeelden van de nasleep, die 20 jaar na het evenement nog steeds een verkoolde ruïne was. Maar ga verder terug en het wordt moeilijker om te weten wanneer en waar de gevolgen zich hebben voorgedaan op onze planeet. Vele gevolgen zijn waarschijnlijk opgetreden met niemand om ze te zien. Ze zijn mogelijk in de antieke geschiedenis opgenomen als een periode waarin de nacht ongewoon helder was. Of misschien waren ze verantwoordelijk voor de plotselinge verdwijning van een hele stam of gemeenschap, simpelweg van de planeet geveegd in een oogwenk, hetzij door directe impact of tsunami veroorzaakt door een oceaanimpact.
In 1490 registreerden Chinese astronomen bijvoorbeeld dat 10.000 mensen in het Ch'ing-yang-district werden gedood door stenen die uit de lucht vielen. De stenen varieerden in grootte van kastanjes tot ganzeneieren. Hoewel het pas 500 jaar geleden is gebeurd, is het moeilijk om precies te weten wat er is gebeurd. Ga verder terug in de geschiedenis en de schade veroorzaakt door asteroïden die de aarde raken wordt nog vager. Onderzoekers geloven nu dat een enorme komeet zo'n 13.000 jaar geleden de aarde heeft beïnvloed, mogelijk toevoegend aan een mini-ijstijd die het klimaat tot op de dag van vandaag bepaalt. Schattingen over hoe vaak een object van 10 megaton de aarde raakt, zijn gestegen van eens per miljoen jaar tot eens in de 1000 jaar.
Met dit in gedachten kunnen we onze toekomst met enige zekerheid bekijken. Er zal iets groots in ons botsen, vroeg of laat en waarschijnlijk eerder. Elke nacht zijn er meer dan 100.000 vallende sterren over de hele wereld. Elk daarvan is een kleine asteroïde die in onze atmosfeer opbrandt. Wanneer een grote rots de aarde raakt, heeft deze voldoende kracht om stukjes aarde in de ruimte te lanceren en meer asteroïden te creëren die vervolgens in de maan en Mars inslaan.
We bevinden ons momenteel echter op een redelijk goede plek. De mensheid heeft het ver genoeg gemaakt zonder te worden vernietigd door een ruimterots, dat we nu hun gevaar kunnen erkennen en naar ze kunnen kijken als ze dichterbij komen. Er zijn ongeveer 1100 "Potentially Hazardous Asteroids" en we volgen momenteel ongeveer 700. We zouden in staat moeten zijn om een asteroïde naar ons toe te leiden binnen een raam van twee tot veertig jaar. Dat is genoeg tijd om te handelen. We hebben zelfs het vermogen om hun koers te veranderen en ze zachtjes de ruimte in te sturen.
Het Tunguska-evenement was ongebruikelijk, maar het was geen anomalie. Over een langere periode is een Tunguska schaalevenement niet alleen normaal, maar ook gegarandeerd. Het is aan ons om klaar te zijn voor de volgende Tunguska.