Opgroeien in Kenia, toen een deel van Brits Oost-Afrika, vliegenier Beryl MarkhamHet leven was een van de primeurs. Op 18-jarige leeftijd was ze de eerste vrouw in Afrika die een licentie kreeg voor de renpaardentrainer. Op haar 29ste werd ze Afrika's eerste vrouwelijke professionele piloot en vijf jaar later, op 4 september 1936, brak ze het wereldrecord als de eerste vrouw die solo over de Atlantische Oceaan van oost naar west vloog.
Markham, geboren in 1902, groeide op in een bushhut in de Keniaanse hooglanden, terwijl haar pioniersvader worstelde om een succesvolle boerderij te bouwen nadat haar moeder terugging naar Engeland - een intense bezigheid voor iedereen, laat staan een gepensioneerde generaal-omgedraaide paarden-trainer zonder echte landbouwervaring. Met weinig vrije tijd door te brengen met zijn jonge dochter, had Beryl weinig officiële opleiding en bracht ze een groot deel van haar jeugd door met het spreken van Swahili, Nandi en Masai, en het leren speerjacht met de lokale Nandi Murani-stam.
"Ik heb geleerd wat elk dromend kind moet weten - dat geen horizon zo ver is dat je er niet boven of ernaast kunt komen", schreef ze later.
Na een rampzalige droogte, verhuisde de vader van Markham naar Peru in 1919. Beryl bleef achter, trouwde een man die twee keer zo oud was en begon renpaarden te trainen. Ze was geen tomboy - zes voet lang en aangeboren betoverend, een tijdgenoot beschreef Markham als "een prachtig wezen ... zoals het kijken naar een mooie gouden leeuwin toen ze door de kamer liep." Ze stond erom bekend haar vrouwelijkheid in haar voordeel te gebruiken, mannen betoverend dus dat ze haar indringing in traditioneel mannelijke metiers zoals paarden- training en luchtvaart niet hebben misgunnen.
Markham zou drie huwelijken hebben, allemaal rampzalig (elk van haar mannen scheidde haar op grond van ontrouw) en bracht op 27-jarige leeftijd een zoon ter wereld in Londen. Binnen enkele weken na deze levensgebeurtenis had ze een affaire met prins Henry bij Buckingham Palace. De Windsors waren niet geamuseerd en de koningin verlengde een lijfrente van £ 15.000 op voorwaarde dat Beryl Engeland meteen zou verlaten. Ze accepteerde de voorwaarden, keerde terug naar Oost-Afrika en liet haar zoon achter met haar schoonfamilie.
(Foto: Tekniska Museet / Flickr)
Terug in Oost-Afrika trainde Markham om piloot te worden. Dit was het tijdperk van echt geweldige vliegers: slechts een paar decennia nadat de gebroeders Wright voor het eerst de vlucht namen, en een tijd waarin ze moesten vliegen alleen door het kompas, de wind en de sterren zou worden geleid. En Afrika was nog steeds onontgonnen gebied, met luchtvaartkaarten die veel te wensen overlieten.
"Je zou waarschijnlijk zien dat het grootste deel van het terrein waar je overheen zou vliegen" ONSURVEYED "was gemarkeerd," schreef Markham, en dus wisten piloten pas op het laatste moment of ze op het punt stonden te landen in de modder, woestijn of jungle.
Als commerciële piloot, die post en medicijnen bezorgde aan kolonisten in afgelegen mijnsteden in Oost-Afrika, was Beryl vaak haar eigen vliegtuigingenieur toen het mis ging. Tienduizenden mijlen vliegen, naar Khartoum en Caïro, Tripoli en Tunis, Cagliari en Cannes, ze had geen balken of bakens, geen radio en zelden zelfs het licht van een dorp om haar te begeleiden op die lange nachtvluchten door de woestijn.
Vijf jaar nadat ze haar vliegbrevet had gehaald, besloot Beryl solo van Engeland naar Noord-Amerika te vliegen en werd ze de eerste vrouw die ooit deze cursus alleen voer. (Amelia Earhart, die in 1932 vloog, was de eerste vrouw die de Atlantische Oceaan alleen oversteeg.) Vliegend over 2.000 mijlen van de Atlantische Oceaan, door wind en regen op een brute nacht in september, was dit een echt gevaarlijke missie - om een cursus verkeerd te beoordelen Een paar graden zou Beryl in het water laten doodlopen in plaats van naar de fanfare te komen die op haar wacht in New York City.
Manhattan zou moeten wachten. 21 uur later, Beryl's brandstoftank openingen bevroren, haar motor stierf, en ze moest een angstaanjagende crash landing in Nova Scotia maken. Haar vluchtrecord voor de reis las gekscherend: "Atlantische vlucht. Abingdon, Engeland, naar een naamloos moeras - non-stop. "
(Foto: Agence de presse Meurisse (Public domain), via Wikimedia Commons; Courtesy Open Road Media)
Markhams memoires, West with the Night, verscheen in 1942, op het hoogtepunt van de Tweede Wereldoorlog. Verdwenen onder een stortvloed aan oorlogsnieuws, het boek over haar aangrijpende vlucht over de Atlantische Oceaan verkocht slechts bescheiden. In die tijd woonde ze in de Verenigde Staten en schreef ze korte verhalen over opgroeien in Oost-Afrika en haar romances voor publicaties zoals Ladies 'Home Journal. Deze werden later verzameld in het boek, The Splendid Outcast.
In de vroege jaren vijftig verhuisde Beryl terug naar Kenia en maakte naam als een van de meest succesvolle renpaardtrainers van het continent. In haar latere jaren leefde ze een zeer bescheiden leven in Nairobi; na tientallen jaren bezig geweest met het najagen van opwinding over alle uithoeken van de wereld, had ze geen geld meer. "Een leven moet bewegen of stagneren", schreef ze ooit.
De literaire productie van Markham was bijna vergeten totdat een Californische uitgever opnieuw werd uitgegeven West with the Night in 1983, dankzij een gratis, hoewel niet zo vleiende vermelding ervan in een onlangs uitgebrachte collectie brieven van Ernest Hemingway:
"Heb je het boek van Beryl Markham gelezen?, West with the Night?"Hemingway schreef. "Ze heeft zo goed geschreven, en wonderbaarlijk goed, dat ik me volledig schaamde voor mezelf als schrijver. Ik voelde dat ik gewoon een timmerman was met woorden, alles wat op het werk lag te pakken, ze aan elkaar spijkerde en soms een goede varkenspen maakte. Maar dit meisje, voor zover ik weet erg onplezierig en we kunnen zelfs zeggen dat het een hoogwaardig teefje is, kan ringen schrijven rond iedereen die zichzelf als schrijvers beschouwt ... het is echt een bloedig prachtig boek. "
Het boek werd opnieuw uitgebracht meer dan veertig jaar na de oorspronkelijke publicatiedatum, deze keer met veel tamtam en werd een verrassing in de Amerikaanse bestseller.
Drie jaar later stierf Beryl Markham in deftige ellende nabij het terrein van de renbaan van Nairobi. Ze trainde nog steeds renpaarden op 83-jarige leeftijd.