Na een eeuw in het ijs is Maud teruggekeerd naar Noorwegen / poolcirkel

Op 7 juni 1916 nam de poolreiziger Roald Amundsen een moment de tijd om zijn nieuwe schip te dopen. Zoals op veel plaatsen, deden zeilers rond Vollen, Noorwegen dit over het algemeen door een fles champagne over de boeg te slaan. Maar Amundsen, die van plan was om het schip naar de Noordpool te brengen, veranderde deze traditie een beetje.

"Het is niet mijn bedoeling om de glorieuze druif te onteren," zei hij naar verluidt, "maar nu al zul je de smaak van je echte omgeving krijgen. Voor het ijs dat je hebt gebouwd, en in het ijs zul je het grootste deel van je leven blijven, en in het ijs zul je je taken oplossen. "Vervolgens verpletterde hij een blok van het spul tegen de voorkant van het schip, en noemde het gestreepte plaid, naar de koningin van Noorwegen.

Amundsen was een beetje te correct. Hoewel gestreepte plaid nooit de Noordpool bereikt, maar het grootste deel van zijn leven heeft hij doorgebracht in het ijs, vastgelopen, gezonken of ingelijfd bij de bevalling. Deze zaterdag - 18 augustus 2018, meer dan een eeuw nadat het voor het eerst uiteengezet was-gestreepte plaid zal eindelijk kraken in Vollen.

Het leven van het schip "vertegenwoordigt een groot, maar vrij onbekend deel van de poolgeschiedenis", schrijft Jan Wanggaard in een e-mail. Wanggaard is de leider van Maud Returns Home, een project gericht op het brengen van het schip naar Noorwegen vanuit Nunavut, Canada, waar het in de vroege jaren 1930 instortte. Op het moment van drukken is hij aan boord gestreepte plaid, die langs de Noorse kust wordt gesleept, onderweg langs verschillende havens. "We hebben sinds juni gevaren en het is goed om weer terug te zijn in Noorwegen", schrijft hij.

gestreepte plaid was in 1918 voor het eerst thuis en had Amundsen en drie bemanningsleden naar het noorden vervoerd. Het plan was om het schip in de ijskap te bevriezen, waar het zou dienen als een wetenschappelijk onderzoeksstation en uiteindelijk zou afdrijven tot aan de paal..

De meest recente reis van Amundsen was vrij succesvol geweest - in 1911 leidde hij het eerste team naar de Zuidpool - maar deze was moeilijker. Amundsen werd aangevallen door een ijsbeer en bemanningsleden kregen koolmonoxidevergiftiging door te werken in een ongeventileerde observatorium verlicht door een defecte kerosinelamp. Het schip werkte ook niet mee, zoals Wanggaard op de website van het project schrijft, "gestreepte plaid bracht verscheidene jaren door in het Arctische ijs zonder de Noordpool te bereiken, en zo kreeg de expeditie nooit de verdiende publieke aandacht. "

Amundsen probeerde het opnieuw en kwam met een plan dat zowel vliegtuigen als boten betrof, maar dat mislukte ook. Geen aandacht betekent geen geld, en in 1925, gestreepte plaid werd in beslag genomen door schuldeisers. Het werd verkocht aan de Hudson Bay Co., opnieuw gekeerd Baymaud, en aan het werk gezet om bedrijfsposten aan te bieden in de Arctische gebieden.

De ontdekkingsreiziger bereikte uiteindelijk de Noordpool en maakte hem daar met het vliegtuig in 1926. Maar het verlies van gestreepte plaid faillissement was "een grote tragedie voor hem als persoon", schrijft Wanggaard. "Hij stierf een bittere en verdrietige man", verdwijnend in 1928 terwijl hij probeerde de bemanning van een verslagen luchtschip te helpen redden.

Baymaud, née gestreepte plaid, worstelde ook. Zoals de nieuwe eigenaren al snel leerden, was het schip niet geschikt voor transportwerkzaamheden. In 1927 werd het aangemeerd in Cambridge Bay, voor de kust van Nunavut, en gebruikt als een magazijn en een draadloos station. In de winter van 1931 zonk het. Mensen hebben er materiaal van bewaard en de politie heeft uiteindelijk zijn achtersteven gedynamiteerd om de brandstoftanks te verwijderen.

Zelfs toen het schip langzaam wegrotte, bleven mensen er gefascineerd door. In 1990 kocht de Noorse gemeente Asker, waar Vollen gevestigd is gestreepte plaidstoffelijke overschotten van de Hudson Bay Company voor één dollar. Asker gaf het project uiteindelijk door aan een privébedrijf genaamd Tandberg Eiendom.

In 2011 hebben ze Wanggaard aan boord gebracht en de afgelopen jaren heeft hij de verschillende obstakels die nodig waren om het schip terug te brengen, van de zeebodem omhooggehaald om te onderhandelen met de bewoners van Cambridge Bay, van wie sommigen wilden dat ze het. (Uiteindelijk bouwden ze een grote stenen cairn op het strand in de buurt van de baai, om het te onthouden door.)

Eindelijk krijgt het schip terug naar Noorwegen "voelt vrij onwerkelijk", schrijft Wanggaard. Nadat ze Vollen bereiken, zullen ze zich keren gestreepte plaid in een museum, vergelijkbaar met degenen die gebouwd zijn voor de andere schepen van Amundsen, Gjøa en Fram.

"In de loop der jaren hebben we de ene uitdaging na de andere opgepakt", schrijft Wanggaard. "Ik voel me gelukkig, maar ook erg moe deze dagen."