Gestolen artefacten! Dronken tieners! En meer waarachtige verhalen over de eerste staatsarcheoloog van Florida / oudheidkunde

Vernon Lamme leek niet helemaal het type om een archeoloog te zijn. Met zijn prominente kin en aanzienlijke taille was hij geen overrompelende, wereldreizende Indiana Jones noch een nauwgezette, met stof bedekte geleerde. Hij speelt soms graag de rol van de avonturier-in foto's uit de jaren 1940, toen hij begraafplaatsen opgracht bij het aquatische themapark Marineland, hij draagt een merghelm, maar zijn territorium was Florida.

Hij bleef erbij, en het loonde: in 1935 benoemde de gouverneur hem tot staatsearcheoloog, de eerste in Florida en een van de eersten in het land.

Maar als de positie zijn vruchten afwerpt, is het omdat Lamme ervoor heeft gezorgd.

"Hij was bekend onder archeologen als een schaduwachtig charlatantype. Hij was een echte showman. Ik zie hem als een P.T. Barnum, "zegt Jeffrey M. Mitchem, een archeoloog die onderzoek deed naar en schreef over het leven en de carrière van Lamme. "Maar misschien niet zo slim als dat."

Tegenwoordig hebben de meeste staten een officiële staatsarcheoloog of iemand die in een vergelijkbare rol werkzaam is. De positie begon meer als een ererol, maar nadat het Congres de Historische Preservatiewet in 1964 had aangenomen, begonnen nieuwe monumenten voor monumentenzorg archeologen in te huren om ontwikkelingsprojecten te evalueren en waardevolle archeologische vindplaatsen te beschermen..

"Net zoals we de vogels en bijen beschermen met milieuwetgeving, beschermen we culturele bronnen", zegt Nicholas Bellatoni, emeritus-staatsarcheoloog in Connecticut en voormalig voorzitter van de nationale vereniging van staatsarcheologen. Als staatsarcheologen archeologische sites identificeren die potentieel significant zijn, kunnen ze aanbevelen dat een ontwikkeling wordt gepauzeerd terwijl een onderzoek wordt uitgevoerd. Dit gaat niet altijd goed. "Elke staatsarcheoloog is gewend aan controverse," zegt Bellatoni.

Maar niet het soort controverse dat Lamme opriep. In zijn eerste stint als staatsarcheoloog, duurde hij slechts zes maanden - en zijn schandalen omvatten het krijgen van hordes tieners dronken.

Lamme werd geboren in Kansas in 1892 en op 20-jarige leeftijd verhuisde zijn familie naar Florida om een homesteading-claim uit te schrijven op Merritt Island, een lange strook land voor de oostkust van de staat, naast wat nu Cape Canaveral is. Het was een ruwe set-up: de meeste huizen waren eenvoudige hutten, met handpompen achterin, en er waren geen wegen, scholen, gereedschappen of werkloosheidscontroles, schreef hij later. Er was, af en toe, "uitstekende wijn gemaakt van grapefruitsap."

In zijn twintiger jaren begon Lamme te werken in kranten, eerst als een lokale correspondent en vervolgens naar Napels te verhuizen om de Vertaling. In 1931 beloofde de senator uit Key West hem een baan te vinden, en hij begon voor de deelstaatregering te werken als een 'verificateur in de inschrijfruimte', waar hij ervoor zorgde dat wetsvoorstellen die door de senaat van de staat werden aangenomen in de juiste vorm waren ging naar de gouverneur voor een handtekening. Maar hij bleef ook verhalen indienen bij kranten in Key West en Fort Myers.

Tegen 1935 was hij parlementair secretaris geworden van dezelfde senator die hem oorspronkelijk naar de hoofdstad had gelokt. Vanuit deze positie lanceerde hij zichzelf als staatsarcheoloog. Hij schreef het wetsvoorstel dat de positie schiep en overtuigde de gouverneur nadat hij geslaagd was om hem op kantoor te benoemen, hoewel hij geen opleiding en weinig ervaring had als archeoloog..

In de zuidoostelijke staten van die tijd was dat echter niet zo ongewoon. Er werd weinig professioneel archeologisch werk gedaan in Florida, en enthousiaste amateurs konden zich een weg banen in graven of hun eigen bijdragen leveren. In het midden van de jaren 1930 stond de staat op het punt om een kleine hausse in archeologisch werk te ervaren, gefinancierd door de federale overheid.

Als onderdeel van de New Deal lanceerde de Civil Works Administration grote archeologische projecten, onder toezicht van het Smithsonian, in "staten met een mild klimaat en grote aantallen werkloze werknemers", zoals Edwin Lyon het inroept Een nieuwe deal voor de Zuidoost-archeologie. Wat artefacten werden gevonden zou worden verdeeld tussen de staat en federale regeringen. Als de nieuw aangestelde staatsarcheoloog zou Lamme de leiding hebben over de staatszijde.

"Omdat hij de staatsarcheoloog werd genoemd, was hij zogenaamd betrokken bij al deze projecten", zegt Mitchem. "Sommige van de andere mensen die bij deze projecten betrokken waren, die bekwame, getrainde mensen waren, konden hem niet uitstaan."

De problemen begonnen snel, zoals Mitchem ontdekte tijdens zijn onderzoek naar het leven van Lamme. De opgravingen die Lamme in de gaten hield, hielden onbetrouwbare documenten bij, zodat archeologen die naar de rapporten die hij schreef kijken, weinig vinden om te verhelderen wat er daadwerkelijk werd gevonden. Op de plaats van één onderwijsproject kocht Lamme 'moon-shine whisky en citroenen en slaagde erin het publiek dronken te maken', meldde een van zijn vijanden, J. Clarence Simpson, een medewerker van de Florida Geological Survey en een echte archeoloog.

Sommige jonge werknemers van Lamme hadden "nog nooit whisky gedronken in hun leven", schreef Simpson. "Ik ben er zeker van dat elke bewoner van de stad heel duidelijk de schandelijke incidenten zal herinneren die daarop volgden." Lamme nam ook de overheidswagens voor het werk en verhuurde die voor $ 8 per dag, een vergoeding die hij vermoedelijk had geparkeerd. Meer serieus, enkele van de beste artefacten uit de graven verdwenen.

"Lamme was goede vrienden met een grote verzamelaar in Miami", zegt Mitchem. "Blijkbaar liet hij deze vent wat van de crème de la crème van het gewas dat ze vonden."

Na zes maanden verloren Lamme zijn nieuwe positie door deze overtredingen. Hij werd geschorst als staatsarcheoloog.

Verrassend genoeg was dit niet het einde van Lamme's archeologische carrière. Hij overtuigde een nieuwe gouverneur om hem in 1937 weer op te nemen als staatsarcheoloog, om enkele maanden later ontslag te nemen en een andere taak bij de overheid te beginnen, als inspecteur van citrusvruchten. In 1939 begon hij te werken met Marine Studios, een SeaWorld-achtig park dat zich richtte op dolfijnen.

Op de site van Marineland begon hij opgravingen te bouwen van inheemse Amerikanen en in 1940 werd hij in verband met dit werk opnieuw herbenoemd als staatsarcheoloog. Datzelfde jaar werd hij ook verkozen tot Alderman voor Marineland, Florida, waar het park was gevestigd.

In Marineland kwamen Lamme's liefde voor een goed verhaal, zijn interesse in archeologie en zijn behoefte om een bok te maken eindelijk samen. "Ooit de showman, hij overtuigde de eigenaren van Marine Studios om hem en de opgravingen deel te laten uitmaken van de attractie zelf", schrijft Mitchem. "Dit bleek inderdaad populair." Bezoekers van Marineland konden 25 cent extra betalen om de heuvels, de opgegraven begraafplaatsen en uiteindelijk de familie Lammette Lamme te zien die overtuigd was om ter plekke te wonen. Hij gaf zelf lezingen.

Na het begin van de Tweede Wereldoorlog vond Lamme echter een betere baan bij de overheid, zoals ironisch genoeg, een fraude-onderzoeker, en na de oorlog ging hij terug naar het schrijven. Hij dacht echter nooit aan archeologie: in zijn boek, Florida Lore niet gevonden in de geschiedenisboeken!, geschreven later in zijn leven, probeert hij nog steeds een huisdierentheorie vooruit te helpen, namelijk dat Florida ooit werd bezet door de Maya-bevolking.

"Als staatsarcheoloog van Florida had ik de gelegenheid om over elk hertspoor en elke koeienpad in elk deel van de staat te lopen - en hoe meer Indian Mounds ik bestudeerde, hoe sterker mijn overtuiging was dat de Maya's ooit over deze paden zwierven," hij schreef.

Bewijs? Er is weinig. Maar dat betrof nooit Lamme: hij maakte de wereld zoals hij wilde.