In tegenstelling tot eenhoorns, bezetten narwallen de ruimte in de echte wereld. De walvissen komen meestal samen in de Arctische wateren rond Groenland, Rusland en het noorden van Canada, waarvan bekend is dat ze bijna een mijl diep duiken en op de oppervlakte komen voor lucht tussen gebroken ijs. Maar vandaag verandert hun landschap.
In de afgelopen jaren is het scheepsverkeer in de regio toegenomen doordat hun inheemse wateren zijn opgewarmd en de ijslaag is gekrompen. Een handvol landen, waaronder de Verenigde Staten, "racen om ijsbrekers in Arctische wateren te zetten, terwijl stijgende temperaturen nieuwe scheepvaartroutes, grondstofvoorraden en visgebieden blootleggen", zoals Wetenschappelijke Amerikaan gerapporteerd. In een gebied waar narwallen hun zomers doorbrengen, steeg het scheepsverkeer alleen al tussen 2015 en 2016 met 300 procent.
Narwallen hebben geen problemen gehad - vorig jaar heeft de Internationale Unie voor het behoud van de natuur hun status verlaagd van "bijna bedreigd" tot "minst bezorgd" -maar scheepvaartverkeer kan slecht nieuws zijn voor deze wonderlijke walvissen, volgens een recent rapport gepubliceerd in de Proceedings van de National Academy of Sciences. Onderzoekers van de Universiteit van Washington en de Universiteit van Alaska Fairbanks hebben geschat hoe kwetsbaar 80 populaties zeedieren zijn om het verkeer te verschepen dat passeert in september, de maand waarin gesmolten ijs het meest open water oplevert. Meer dan de helft van deze populaties is blootgesteld aan scheepsverkeer, vonden de auteurs en vooral narwallen.
Een groepje narwallen in het centrum van Baffin Bay. Kristin Laidre / University of Washington"Narwallen hebben alle eigenschappen die ze kwetsbaar maken voor vaatverstoringen - ze houden zich aan heel specifieke gebieden, ze zijn vrij inflexibel in de zomer, ze leven in slechts ongeveer een kwart van de Noordpool, en ze zijn smakeloos in het midden van scheepvaartroutes, "zei Kristin Laidre, een poolwetenschapper aan het Polar Science Center van het Applied Physics Laboratory van de Universiteit van Washington, in een verklaring. Omdat de walvissen onderwater communiceren, geluid gebruiken om te navigeren, en "notoir schichtig en gevoelig zijn voor enige vorm van storing", zei Laidre, ze zijn ook gevoelig voor last van de geluiden afkomstig van schepen.
De auteurs veronderstelden dat beluga walvissen, walrussen en andere zoogdieren die scheepvaartroutes omhelzen, ook kwetsbaar zijn. Dit geldt minder voor ijsberen en zwervende groepen zeehonden. De onderzoekers ontdekten dat de risico's vooral uitgesproken waren in smalle segmenten van scheepvaartroutes - de zogenaamde "geografische knelpunten" zoals Lancaster Sound, in Nunavut en de Beringstraat.
Ondanks die eeuwenoude waarschuwingen zijn narwalvissen niet op schepen aan het jagen of rammen hun bemanningen. Maar in zekere zin stroomt het gevaar de andere kant op - althans voorlopig. De Beringstraat en andere 'knelpunten' vertegenwoordigen 'mogelijk hoge conflictgebieden', zo schreven de auteurs, 'maar ook mogelijkheden voor op instandhouding geïnformeerde planning' als onderzoekers meer gegevens verzamelen over de donkere, diepe wereld van deze ongewone walvissen.