The Oddly Brutal Festival That takes over the Bolivian Andes

Elk jaar begin mei ontploffen de heuvels en steden van Bolivia met hevige gevechten. De wapens zijn vuisten en stenen. Mensen sterven. En na een paar dagen gaat alles weer normaal.

Dit is tinku.

Er is misschien geen toeristische attractie in de wereld zoals tinku, de rituele straatgevechten die door sommige inheemse gemeenschappen in de Boliviaanse Andes worden beoefend. Bezoekers komen terug met berichten over chaos en wrede oorlogsvoering, gevoed door zelfgemaakte drank, in afgelegen bergdorpen.

Tinku, wat zoiets als 'gewelddadige ontmoeting' in Aymara betekent, is het beruchtste element van bepaalde festivals die door twee inheemse groepen in de Andes worden gevierd, met name de Aymara en de Quechua. Naast het vechtpartijen, omvatten de festivals ook feesten, uitgebreide dansen en grote, gechoreografeerde muziekevenementen. Enkele van de grootste worden gehouden in de steden Macha en Potosi.

Er zijn over het algemeen slechts een of twee van deze festivals per groep per jaar, volgens Henry Stobart, een ethnomusicoloog die heeft gewoond met en de festivals heeft bestudeerd, wat betekent dat ze echt moeten tellen. "Ik denk niet dat ze een gewelddadig volk zijn," zegt Stobart over degenen die deelnemen aan de tinku-sparring, "maar in tegenstelling tot de meeste groepen lijken ze er een uitlaatklep voor te hebben."


Traditionele tinku-kostuums. (Foto door Antonio Ponte via Flickr)

Tinku is een zwaar geritualiseerde vorm van strijd, maar de schermutselingen mogen niet persoonlijk zijn. Traditioneel waren de gevechten misschien bedoeld om Pachamama, een Boliviaanse godin, te eren, maar tegenwoordig is het meer een sport dan iets anders, een manier om iemands moed te bewijzen. Dorp tegen dorp, dorpeling tegen dorpeling. Waar eens vrede heerste, is er plotseling oorlog en net zo plotseling eindigt die oorlog.

De teams, zoals ze zijn, bestaan ​​meestal uit ayllu, oorspronkelijk uitgebreide familie-eenheden die in de loop van de jaren kleine, hechte gemeenschappen zijn geworden. De gevechten zijn vooraf geregeld; je gaat niet alleen maar slingeren, zoals een mosh pit. En de kleding en vechtmethoden zijn ook geformaliseerd. Velen dragen kleurrijke kostuums en soms een traditioneel soort helm. Vechten gebeurt aanvankelijk alleen met vuisten en later aangevuld met wapens zoals stenen.

Theoretisch zijn er regels om te voorkomen dat mensen te zwaar gewond raken. "Politie en gemeenschapsautoriteiten zijn meestal bij de hand om het vechten te stoppen als een persoon op de grond is gevallen", zegt Stobart, maar zodra het stenen gooien begint, zijn alle weddenschappen uitgeschakeld. Sterfgevallen tijdens tinku zijn niet ongewoon. "Soms komen onderliggende conflicten tussen groepen ook naar boven en kunnen de gevechten lelijk worden en doorgaan nadat een tegenstander op de grond is gevallen", legt Stobart uit..


Een tinku-festival in Macha, Bolivia. (Foto door Arnd Zschocke via Flickr)

Gebruikelijke afbeeldingen van tinku zijn verpakt in thema's als dronkenschap en armoede, en inderdaad zijn dranken als chicha, een soort neef van bier, zeker een belangrijk onderdeel van de festivals. Maar Stobart stond er heel nadrukkelijk op dat tinku geen indicatie is voor de rest van het jaar - in feite is het misschien zo anders dan het normale leven van festivaldeelnemers dat het dient als een manier om dronkenschap en geweld in het algemeen te voorkomen. "Mensen werken ongelooflijk hard en zijn relatief weinig dagen per jaar toegewijd aan feestelijke activiteiten met drinken en muziek", zegt Stobart.

Vanuit een macroperspectief lijkt het in sommige opzichten voort te komen uit een vergelijkbare behoefte als de Amerikaanse rivaliteit tussen de middelbare school en voetbal. "Eerlijk gezegd geniet ik helemaal niet van tinku", zegt Stobart, die een aantal van de evenementen heeft meegemaakt. De regering van Bolivia heeft een meer genuanceerde en complexe kijk op de dingen; ze proberen met wisselend succes de chaos te beperken, maar erkennen ook dat tinku een legitieme toeristische attractie is, het runnen van de stieren in Bolivia. Voor de mensen die meedoen, is het echter een noodzakelijke explosie van energie, een manier om te ventileren en te voorkomen dat je het hele jaar in staat van woede bestaat. Ze kunnen ergens op zijn.


Bloed op de grond na een tinku-ruzie. (Foto door Arnd Zschocke via Flickr)


Warming-up voor een tinku-rivaliteit in Macha, Bolivia. (Foto door Arnd Zschocke via Flickr)