Een reeks van 10-meter brede paden en trappen - Covert Path to Whitaker Path en helemaal tot aan Patty Kates - leidt van de UC Berkeley Rose Garden helemaal naar het park, met slechts een paar omwegen op geplaveide straten onderweg. Het is een van de tientallen van dergelijke routes die rond de stad bestaan, een efficiënt en opwindend alternatief voor normale oude wegen.
De trappen kunnen heimelijk aanvoelen, maar dit verborgen netwerk is eigenlijk een ingegraven deel van de infrastructuur van de stad. "De paden werden getrokken op de originele stadsplattegronden", zegt Colleen Neff, die sinds ze 17 jaar geleden naar Berkeley verhuisde, alle 136 paden heeft gelopen. Tijdens een vroege ontwikkeling in de vroege jaren 1900, werden veel van de nieuwe buurten van de stad ver bovenin de heuvels gebouwd, met de huizen praktisch boven op elkaar.
Een path-heavy gedeelte van Berkeley, getoond op de nieuwste Path Wanderer's Association map. Met dank aan Berkeley Path Wanderers Association"De straten kronkelen mee en ze schakelen een beetje terug om naar beneden te gaan," legt ze uit. "De paden werden als snelkoppelingen ingevoerd, zodat mensen die in de heuvels woonden, naar beneden konden komen om de tram te pakken." Vanaf daar konden ze het centrum van de stad in of de veerboot naar San Francisco nemen - een stad met veel geheime trappen op zich.
Neff is de president van de Berkeley Path Wanderer's Association, een groep vrijwilligers die twee decennia geleden ontstond, nadat een tragedie wees op een andere vitale dienst die de paden bieden. In die tijd zei Neff, "er was niemand die echt de paden bewandelde." Nadat tientallen mensen stierven in een hellevuur in 1991, zegt ze: "mensen in Berkeley zagen dat dit echt als ontsnappingsroutes voor mensen had kunnen worden gebruikt om naar beneden te komen vanuit de heuvels. "De stad onderzocht de bestaande paden en voegde signage toe. Een paar jaar later werd de vereniging geboren.
Een werkploeg van Berkeley Path Wanderers Association repareert Miller Path East. Hoffelijkheid Colleen NeffNu, met wat Neff 'licht toezicht' vanuit de stad noemt, onderhoudt de groep het netwerk van trappen en paden. Ze werven fondsen voor benodigde materialen, werpen werkfeesten en coördineren met verschillende stadsagentschappen om het meeste uit de infrastructuur te halen. Ze publiceren ook een kaart van de stad, "Berkeley and Its Pathways", die dient als een complete gids voor de verschillende zijwegen van de stad. (De meest recente editie is nieuw vanaf 2018 en fragmenten ervan verschijnen in dit artikel.)
Hoewel de stad oorspronkelijk plannen voor meer dan 150 paden heeft opgesteld, zijn ze uiteindelijk niet allemaal gemaakt. Daarom werkt de vereniging aan het afmaken van de taak, waarbij elk jaar een gepland maar niet-gebouwd pad wordt gerealiseerd. Dit, zegt Neff, kan een strijd zijn, hoewel mensen van de paden houden, niet iedereen wil noodzakelijkerwijs dat iemand opeens langs hun huis of erf loopt. "Er is altijd een advocaat die naast het pad woont", zegt Neff. "We hebben er nu een die tegen een van de paden vecht."
Een voetganger maakt gebruik van Vistamont Path, een van de meer dan 100 verborgen buitenwegen in Berkeley, Californië. Hoffelijkheid Colleen NeffIedereen op dezelfde pagina proberen te krijgen, betekent dat het gemiddeld drie jaar duurt om van een ruw plan naar een functionerende trap of een pad te gaan. Maar omdat de stad uiteindelijk het land bezit, "wordt het pad altijd gebouwd", zegt ze. "Ik praat er altijd over als de stadia van verdriet: ontkenning, woede, onderhandelen en dan krijgen mensen acceptatie."
(Bovendien, nadat het pad is gelopen, zegt Neff: "Het is nooit wat mensen denken dat het zal worden. Ze denken altijd dat er groepen tieners zullen zijn die zich aan het vermaken voelen. Maar als je tieners zou hebben, zou je weten dat ze het niet nodig hebben om dit soort heuvel beklimmen om rechtop te zitten en een blikje bier te drinken. ")
Een solo-reiziger gaat stap voor stap op pad naar Easter Way. Hoffelijkheid Colleen NeffIn plaats daarvan blijven de paden de demografische groep aantrekken waarvoor ze zijn gebouwd: mensen proberen vanuit de buitenwijken de stad in te komen. (Hoewel de trams van de stad niet langer in dienst zijn, is veel van de vervoersinfrastructuur hetzelfde, en de paden komen nu vaak voor bij bushaltes.)
Maar de trappen zijn, enigszins ironisch genoeg, een toevluchtsoord geworden voor diegenen die proberen weg te komen van alles. Zodra u van een weg en een pad afstapt, wordt wat begon als een snelkoppeling een bestemming op zich. "Je bent niet in een straat die de auto's ruikt en het verkeer hoort", zegt Neff. "Je bent op avontuur."