Deze "dooikringen" zijn te vinden in loofbossen waar sneeuw zich ophoopt. De zijkanten van de cirkels zijn verrassend gelijk, recht en verticaal. Ze zien er vaak uit alsof iemand een koekjesmes gebruikte om een dikke cilinder sneeuw te verwijderen.
Het geheim van de vorming van de dooikring is hitte: als de zon het bos verwarmt, nemen de donkere stammen van de boom meer warmte op dan witte, reflecterende sneeuw. Die warmte straalt vanuit de stammen naar buiten en smelt de sneeuw weg in een ring rond de boom. Soms kan de kleinschalige topografie van een stuk land ook ongelijk smelten creëren, waardoor cirkels zonder bomen in het midden ontstaan.
Een bos van dooicirkels. Met dank aan Mark VellendVorig jaar rond deze tijd, een team van biologen was in het bos in het zuiden van Quebec, Canada, toen de dooikringen hun aandacht trok. "We werden onmiddellijk getroffen door cirkels van kale grond die zich uitstrekten over de breedte van een tank uit de randen van de meeste middelgrote tot grote bomen", schreven ze in een rapport dat in het tijdschrift werd gepubliceerd Ecologie. Ze merkten ook dat een paar kleine planten - lenteschoonheid, forellenlelie en rode trillium - begonnen te groeien in deze open stukken land.
Een plant gluurt de bladeren eruit in een dooicirkel. Met dank aan Mark VellendEr zijn een aantal redenen, waaronder de beschikbaarheid van water en voedingsstoffen, die planten in de buurt van boomstammen kunnen clusteren. Maar de wetenschappers vroegen zich af of in dit geval de vroege dooi rond de romp een factor zou kunnen zijn. Planten op de bosbodem hebben slechts een korte tijd om boven de grond te kijken en zonlicht op te snuiven voordat de bomen hun bladeren pluizen en de vegetatie eronder afschermen. Voor planten die zijn aangepast om te groeien voordat het bovendek van het bos de grond verdonkert, leek het erop dat deze open stukken grond een voorsprong konden vormen op het groeiseizoen en een reden om te clusteren rond boomstammen.
Ontdoe cirkels zonder bomen. Wing-Chi Poon / CC BY-SA 2.5Dit seizoen, zegt Mark Vellend, de hoofdauteur van de Ecologie verslag, hij en zijn collega's testen die hypothese, door te zien of vroege sneeuw smelt helpt planten groeien en moedigt ze daarom aan om zich rond bomen te groeperen. Afgelopen zomer hebben ze bollen van een kortstondige lente, bekend als de Hollanders rijbroek, in het bos geplant, en dit voorjaar zullen ze hun ontwikkeling observeren terwijl ze de variabele veranderen van waar de sneeuw smelt. Op hun controlepunten zullen ze planten volgen die groeien in dooikringen, dicht bij de boomstammen en op besneeuwde locaties verder weg. Op andere locaties zullen ze de omstandigheden manipuleren - ze zullen dooicirkels in de buurt van boomstammen opvullen met sneeuw en elders de grond opruimen om vroeg dooiplaatsen verder van bomen te creëren.
Als de planten het beste groeien in de natuurlijke dooikringen en de plaatsen waar de wetenschappers sneeuw wegtrekken, zal dat het idee ondersteunen dat dooicirkels op zijn minst een reden zijn waarom deze vroege lentebloemen zich dicht bij bomen verzamelen. Het lijkt tenslotte niet aantrekkelijk om ergens te wonen waar je de lente kunt ervaren en je ledematen een klein beetje eerder kunt strekken?