The Mountaintop Begraafplaatsen omringd door kolenmijnen / eenzame graven

In West Virginia heeft het nastreven van steenkool geleid tot vele booroutfits om bergen te verzetten - of op zijn minst hun pieken te strippen. Soms gaat het om het navigeren door de graven die daar al generaties lang liggen, en misschien zijn dit de laatste sporen van steden die zijn gekocht door de steenkoolbedrijven..

Om toegang te krijgen tot naden van steenkool die door de bergen stroomt, zoals begraven zwarte beken, verwijderen bergtopmijnbedrijven vaak honderden meters rots en grond. In het proces - waarmee, sprekende PBS Newshour In 2017 vergeleek Emie Bernhardt, de biogeochemiste van Duke University, met "onthoofding" - alles wat uit de berg opspringt, wordt genivelleerd en vaak in rivierdalen gesmeten. Door het ontwerp heeft mijnbouw voor bergverwijdering een grote voetafdruk - zelfs als kolenbedrijven zouden beweren dat ze zacht lopen. In 2009 schreef John McQuaid over mountaintop mining voor Smithsonian, aan boord van een vliegtuig dat over tientallen vierkante mijlen bergtoppen vliegt die door explosieven zijn uitgegraven, en meldde dat het er uitzag als "enorme steengroeven die uit de heuvels werden gesmeten".

Een mijn kan niet bestaan waar een stad is. Dus, nadat de meeste bewoners tijdens de late jaren buy-outs van een kolenbedrijf hadden aanvaard, verdween de gemeenschap van Lindytown in Boone County vrijwel allemaal. De kerk was platgewalst en de meeste huizen waren dat ook. De nabijgelegen begraafplaatsen zijn er nog steeds - eilanden van de dode torenhoge bovengekapte bossen. Een bezoek vereist enige logistieke contorsies, The New York Times Gerapporteerd: om te voldoen aan de overheidsvoorschriften voor mijnbouwterrein, zou een bezoeker "een afspraak moeten maken met een steenkoolbedrijf, gecertificeerd zijn op de werkplek, een bouwhelm aanschaffen en worden begeleid door een vertegenwoordiger van het kolenbedrijf."

Daar is de familieplaats van Jerrell, ongeveer zo groot als een tennisbaan, en op een heuvel tussen Cook Mountain en Montcoal Mountain, een die bekend staat als de Webb Cemetery. Die heeft 37 graven waarvan sommige dateren van twee eeuwen en zijn gemarkeerd met ingeschreven veldstenen. Een bergtop op de mijn ontspringt een eindje omhoog in de bergkam. Het is geen ongewoon zicht: "Begraafplaatsen liggen verspreid over de mijnen verspreid over de staat," vertelde Tom Clarke, toen directeur van de afdeling mijnbouw en ontginningsdivisie van het Department of Environmental Protection van West Virginia, National Geographic in 2013.

Datzelfde jaar, de Associated Press gemeld, zes afstammelingen van de mensen begraven in de begraafplaats Jarrell aangeklaagd het mijnbouwbedrijf Alpha natuurlijke hulpbronnen in Boone County Circuit Court, beweren dat de activiteit had ingehaald op de rustplaats van hun voorouders. Het rijden op steile wegen leek vierwielaandrijving te vereisen en toen je de top bereikte, "was het alsof je op een mesa ging", zegt Tom Rist, een van de advocaten voor de aanklagers..

Eisers zeiden dat mijnenactiviteit zich binnen 100 voet van het kerkhof had voorgedaan, en dat ontploffingen ertoe hadden geleid dat grafstenen uit de grond rolden. (Alpha ontkende dit.) In 2o15, "de zaak was gunstig geregeld voor de betrokken partijen", zegt Rist, hoewel de voorwaarden van de schikking vertrouwelijk zijn.

Van staat tot staat, verschillen de wetten sterk met betrekking tot menselijke overblijfselen die tijdens bouw andere land-veranderende projecten worden ontdekt, zegt Tanya Marsh, een professor aan Wake Forest University School of Law die de behandeling van graven en overblijfselen bestudeert. "In sommige landen is er helemaal geen rapportagevereiste," zegt Marsh.

In West Virginia werd de wet in 2010 geactualiseerd om te bepalen dat als menselijke overblijfselen ontdekt worden tijdens verbouwingen op privéterreinen, het werk moet stoppen terwijl de sheriff en de historische bewaarders onderzoeken, voegt Marsh daaraan toe. Het jaar daarvoor, de AP had gemeld dat sommige bergtoppen in de staat waren verplaatst of verloren, soms zonder dat de families van de nazaten er ooit over gehoord hadden totdat ze gingen kijken. "In alle staten hebben de verwanten het recht om graven te beschermen", zegt Marsh. Hoewel dit bescherming kan bieden voor gemarkeerde graven, voegt Marsh eraan toe, "de enige manier om niet-gemarkeerde graven te beschermen, is dat de staat zijn wetten met betrekking tot ernstige ontheiliging handhaaft."

De toekomst op lange termijn van deze geïsoleerde bergtoppen op de berg is onzeker - maar ze zijn een grimmige herinnering aan hoe de activiteiten van de levenden de doden kunnen beïnvloeden.