Zijn met papier omzoomde sculpturen, waarvan sommige te zien zijn in februari 2019 in het Riverside Art Museum in Riverside, Californië, duren maanden tot het einde en worden geïnspireerd door dieren in middeleeuwse beelden..
Benavidez's oorspronkelijke inspiratie voor zijn middeleeuwse piñata-project kwam van The Garden of Earthly Delights, een moderne naam gegeven aan een Hieronymus Bosch olieverfschilderij met een fantasmagorie van naakte mensen en mythische dieren. Toen Benavidez het schilderij voor het eerst zag, werd hij aangetrokken door de vreemde wezens. Hij wilde de platte beelden tot leven brengen.
"Ik zou waarschijnlijk mijn hele leven kunnen doorbrengen met het maken van alles wat ik zou willen van dat schilderij. Er is zoveel detail ", zegt hij. De beesten van Benavidez zijn tegelijk onheilspellend en vriendelijk, ze luisteren naar iets ouds terwijl ze zich tegelijkertijd fris en nieuw voelen.
Deze mix is deels te danken aan zijn medium, zelden te zien in de wereld van de schone kunsten. "Toen ik besloot om de piñata-techniek na te streven, was het echt om een medium na te streven dat voor mij onbegrensd was", zegt Benavidez. "Er was geen financiële beperking. Het is net als lijm en papier. Je kunt echt alles maken met papier. "
De benadering van Benavidez combineert traditionele Piñata-elementen en -motieven om zijn eigen soort hybriden te creëren. Zijn nieuwste project, "Verlichte Piñata", trekt dierlijke personages uit het Luttrel-psalter, een rijkelijk beschilderd 14e-eeuws manuscript vol vreemde wezens.
Piñata-makers worstelen vaak met copyright-privileges, merkt Benavidez op, dus werken met 500-jaar oude teksten helpt hem inspiratie op te doen zonder een rechtszaak aan te spannen. "Er zijn zoveel foto's die je kunt gebruiken die interessant zijn," zegt hij. "Waarom niet verder gaan dan deze beelden die worden beschermd door intellectuele eigendom en een beetje verder teruggaan en vieren wat er in het verleden is gedaan?"
Zoals de meeste middeleeuwse kunst hebben de teksten die het werk van Benavidez inspireren religieuze thema's en hebben piñata's ook een religieuze geschiedenis in Noord-Amerika. Sommigen geloven dat Spaanse missionarissen piñata's gebruikten om inheemse mensen tot het christendom te bekeren. "Ik vind het aardig dat er een kleine parallel is", zegt Benavidez, "maar dat is niet wat het dreef." Voor hem ging het allemaal om de wezens en hun 'zachte en harde kwaliteiten'.
Benavidez zegt dat hij enige pushback tegen de piñatas heeft ontvangen, en sommige van zijn vrienden hebben hem gevraagd waarom hij ze niet gewoon 'papieren sculpturen' noemt. "Er was ongelooflijke weerstand tegen alleen het woord 'piñata' dat in een hogere kunstvorm werd gebruikt, 'zegt hij. "Ik hou ervan ze als piñata's te presenteren, omdat ik hou van de spanning die het met zich meebrengt."
Benavidez groeide op in Zuid-Texas en zag veel piñata's op feestjes. Hij vindt het leuk om te denken dat hij een kunstvorm benadrukt die nog niet eerder op deze manier is gemarkeerd. Hij identificeert zich als een gemengd ras, een fusie van geschiedenissen en culturen, en hij denkt dat zijn piñata's op dezelfde manier zijn. "De geschiedenis van de piñata is erg multicultureel", zegt hij. "In mijn gedachten is het een weerspiegeling van mij."
De grootste van zijn stukken is meer dan zes voet lang. Duizenden papierstroken zijn met de hand gesneden en gelaagd om de verschillende tinten en texturen te bereiken. Vroeger maakte hij de piñata's op de traditionele manier, met tarwepasta en krant, maar sindsdien is hij verschoven naar meer duurzaam zuurvrij papier.
De meeste stukken zijn ontworpen om aan het plafond te hangen, en Benavidez moet de ring vroeg in het bouwproces precies op de goede plaats plaatsen om het juiste evenwicht te bereiken.
In het werk van Benavidez balanceren deze wezens tussen de nieuwsgierige wereld van middeleeuwse dierenbeelden en de uitbundigheid van een verjaardagsfeest in Zuid-Texas, tussen traditie en iets compleet nieuws. "Ik wil gewoon de verbeelding van mensen prikkelen over wat mogelijk is," zegt hij.