Tenminste, de vergezichten die we konden betreden zonder opgeblazen te worden.
EVE Online is in 2003 opgestart en heeft momenteel ongeveer een half miljoen geregistreerde gebruikers (EVE geeft geen exacte gebruikersnummers vrij) van over de hele wereld. In tegenstelling tot veel andere standaard MMORPG's vindt EVE bijna uitsluitend plaats in de ruimte, niet in een soort fantastische Aarde, terwijl je je schip door een enorm enorm universum van sterrenstelsels en galactische gebieden leidt. Ruimte oorlogsvoering is de belangrijkste drijfveer, met verbijsterende scheepsbouw, resource management en economische systemen, en een ingewikkeld en steeds evoluerend systeem van politieke oorlogen tussen de grote spelersbedrijven. De knapperige, minutia-aangedreven mechanica van EVE Online heeft ertoe geleid dat het spel vaak wordt beschreven als "spreadsheets in de ruimte", en dat is niet bepaald een onjuiste beschrijving.
Maar wat veel mensen vaak vergeten tussen de stat-blokken en ruggengraat is dat dit een aantal mooie fucking spreadsheets zijn - en we moesten ze gewoon verkennen.
Een reis van kosmische verkenning verdient een futuristische soundtrack. Druk op spelen.
Zoals het verhaal in de game zegt, in het jaar 7987 CE, ontdekte het nu starre menselijke ras een stabiel wormgat dat leidde tot een wijdvertakt kwadrant van de ruimte, rijp met nieuwe planeten en middelen. De EVE-poort werd rond het wormgat gebouwd om het te stabiliseren en de mensheid begon de werelden achter de poort te koloniseren in een regio die bekend werd als New Eden. Maar net 74 jaar nadat de poort was gebouwd, stortte het wormgat op mysterieuze wijze in en de expansionistische mensen zaten vast in hun verre deel van de melkweg. Afgesneden van de aarde begonnen de koloniën af te sterven of gewoon terug te keren naar eenvoudige overlevingsmaatschappijen op hun nieuwe planeten.
Warp to (pun intended) grofweg het jaar 23349 CE en de mensheid heeft zichzelf terug opgebouwd in een kwartet van strijdende imperiums wiens strijd zich afspeelt tussen de sterren van New Eden en daarbuiten met behulp van vloten van grote en kleine schepen, bestuurd door klonen ingekapseld in beschermende capsules (spelerpiloten staan bekend als "capsuleers"). Wanneer je het spel start, creëer je een personage en moet je een van de vier mensenrassen kiezen om mee te doen. Daar is het Amarr-rijk, een militante theocratie; de Minmatar Republiek, een rebelse, tribale maatschappij; de Gallente Federatie, vol met hedonistische dilettanten en de Caldari-staat, een trots, loyaal volk. Zodra deze keuzes zijn gemaakt, krijg je een startersschip en runt je in dit dappere (en gevaarlijke) nieuwe sterrenstelsel.
Ergens tussen een rode zon en een planeet.
En het is niets minder dan een beetje intimiderend. Senior PR en sociale media leiden Ned Coker voor CCP Games, het bedrijf achter EVE, zegt dat er meer dan 7.900 zonnestelsels, 67.000 planeten, 342.000 manen, 5.900 ruimtestations en 66 regionale markten in het speelbare EVE-universum zijn. En die aantallen omvatten niet de talloze asteroïde velden, mysterieuze monumenten en wormgaten in de gamewereld.
Dan is er de spelersbasis. EVE Online verschilt op een paar belangrijke manieren van vele MMORPG's. Veel MMORPG's splitsten spelers over een aantal gesegmenteerde servers, maar in EVE is er slechts één server waarop iedereen speelt, Tranquility. Dus de massieve spelersbasis vliegt allemaal rond een enkele melkweg. De uitzondering zijn Chinese spelers die op hun eigen server spelen omdat, zoals Coker zegt, de wetten in China niet toestaan dat een Westers bedrijf virtuele werelden in het land bedient.
Het andere grote verschil dat in EVE bestaat, is dat gevechten tussen spelers altijd aan staan. Dit betekent dat op elk moment, overal in de melkweg, een agressieve speler (of vaker een groep spelers, bekend als "bedrijven") in een sterker schip kan komen en je uit de lucht kan blazen. Dit wil echter niet zeggen dat ruimte een wetteloze woestenij is. Elk systeem is opgedeeld in verschillende beveiligingsniveaus, gecontroleerd door NPC's uit de verschillende races. Hoge beveiligingssystemen (hi-sec) zullen snel reageren op eventuele indiscreties die van kracht zijn; lage beveiligingssystemen (low-sec), zullen hetzelfde doen met minder kracht; en dan zijn er de onbewaakte systemen (null-sec), regio's die worden overheerst door vaak gewelddadige spelersbedrijven, die gevaarlijk zijn voor elke capsuleerder die genoeg durft om er doorheen te reizen.
Reizen door de enorme uitgestrektheid van de ruimte wordt bereikt door ofwel traag impulsvliegen, ofwel sneller warp reizen binnen elk sterrenstelsel, en stargates gebruiken om van systeem naar systeem te reizen. De gemakkelijkste manier om je te verplaatsen, is door een koers op de kaart uit te zetten en je schip in de automatische piloot te gooien terwijl het langzaam zijn koers neemt door soms tientallen sterrenpoortsprongen in realtime. Dit betekent dat reizen van het ene afgelegen deel van het melkwegstelsel naar het andere vaak meer dan een uur in beslag neemt, als je het overleeft.
In EVE brengt een stargate je veel verder dan Egypte.
Voor onze doeleinden (en omdat we de zes maanden tot een jaar niet hadden kunnen nemen om ons echt in veel van de mechanica te verdiepen, zoveel als we hadden willen doen), hebben we ons alleen gericht op de eenvoudige verkenning van de meest interessante en prachtige stukjes van het EVE-universum.
Om onze zoekopdracht te verfijnen, hebben we contact opgenomen met de meester van EVE-verkenning en auteur van het geweldige EVE Travel-blog, Mark726. In zijn Buzzard-klasse Covert Operations-schip, Professor Science, Mark726 werkt al sinds 2007 rond EVE, en ontrafelt de verborgen wonderen in de donkere hoeken van de Melkweg. Hij is een van een kleine groep spelers die zich niet aangetrokken voelen tot het ruimtegevecht, maar naar ruimtevaart zelf.
Mark726 suggereerde een paar van zijn favoriete plaatsen (en volledige onthulling, legde precies uit hoe je door de EVE-ruimte navigeerde toen ik aan het spartelen was) en ik vertrok in mijn kleine Velator-klas Gallente rookieschip. Ik noemde mijn schip het Pers kaart in de hoop dat het vijandige spelers zou kunnen afhouden van het azen op mij terwijl ik reisde (dat gebeurde niet).
Willekeurige warp bubbles zullen je dwingen om te stoppen en het komeetstof te ruiken.
Het eerste ding over reizen in EVE is dat het gewoon ontzagwekkend is. Dit is geen reis door een zwarte vlakte bezaaid met enkele lichtpunten, maar in plaats daarvan smoort je kleine schip voorbij felle rode zonnen, enorme planeten die uit de lucht verdwijnen en kleurrijke nevels die realistisch in de ruimte zijn opgesloten, zodat hun aspecten veranderen terwijl je reis naar dichterbij of naar verdere systemen. Het zou gemakkelijk zijn om zomaar willekeurig door de ruimte te zwerven, gewoon om de kosmische vergezichten te zien. Gecombineerd met de constante dreiging om aangevallen en vernietigd te worden, geeft verkenning in EVE een heel reëel gevoel van een opvallende uitbarsting naar het grote onbekende.
Iets meer focus krijgen, de Pers kaart kromgetrokken en sprong naar wat was verreweg de meest aan te bevelen mijlpaal, een enorm monument bekend als titanenstrijd. (Mark726, Ned Coker en zelfs Creative Director, Torfi Frans Olafsson hebben allemaal gesuggereerd dat ik het ga bekijken). Het in-game gedenkteken is gemaakt na de Slag om B-R5RB, een 22-uurs spelersgevecht dat wijdverspreide media-aandacht kreeg en naar verluidt de gamers $ 300.000 aan in-game-activa had gekost. Meer dan 600 schepen verloren tijdens de gevechten, waaronder een ongekend aantal enorme Titan-klasse schepen, de grootste in de game, die duizenden speeluren nodig hebben om te bouwen en leren vliegen. Nadat de gevechten waren gestopt, werden de verwoeste hulken samen met de permanente zwevende armaturen in de ruimte gemaakt titanenstrijd zelf, een kolossaal beeld, aangebracht op de gebroken boeg van een Titan.
Ondanks dat het me door verschillende low-en-null-sec systemen bracht, kwam ik daar prima en werd niet teleurgesteld. De schaal in EVE is vaak moeilijk om correct in foto's te communiceren, maar de Pers kaart werd grondig overschaduwd door het wrak en het monument zelf.
Titanomachy omringd door de verbrijzelde Titanen van de Slag bij B-R5RB.
Titanomachy op schaal.
Vliegen weg van titanenstrijd Ik stopte bij een semi-gemeenschappelijke mijlpaal in het huidige EVE-universum, een Jove Observatory genaamd. Van deze enorme, mysterieuze torens wordt gedacht dat ze zijn gecreëerd door een geheim vijfde ras dat is ontstaan in New Eden, de Jove. Het doel van de zwevende spikes is onbekend, maar hun titanische schaal en kosmisch mysterie doen denken aan de Monolith uit 2001: A Space Odyssey via H.R. Giger.
Ik was bang om te dichtbij het Jove Observatorium te komen.
Aangemoedigd door mijn succesvolle reis naar het bloedbad van B-R5RB, zette ik koers naar een plek die Mark726 de overgevoelige komeetresten noemde en die zich bevond bij de betwiste Canyon of Rust. Dit verwoeste ruimtestation werd overspoeld door bedrieglijke robots en moest worden verlaten en is nu diep verborgen in een reeks oude warp-opritten. Helaas hebben de drones die het wrak hebben gemaakt het gebied nog steeds teisteren. Ik had geen tijd besteed aan het honen van scheepsgevechten, toen de eerste oude warp mijn schip rechtstreeks in een cluster van de boze drones gooide, Pers kaart werd voor de eerste keer vernietigd, maar beslist niet de laatste.
Wanneer een schip wordt vernietigd, wordt je als een kleine overlevingspod uitgeworpen die je capsuleer naar een station kan brengen om de controle over een ander schip te nemen, hoewel de capsule ook kan worden vernietigd door vastberaden vijanden. Gelukkig was er een ruimtestation in de buurt en de Druk op Pass II vloog al snel door de melkweg.
De oude scheringhelling die de ondergang van de originele perspass zou betekenen.
Tot ziens Druk op Pass I.
Een naakte capsuleer.
Geïnspireerd door het penseel met de dood, stond het volgende te bezoeken oriëntatiepunt bekend als de Capsuleer-begraafplaats. anders titanenstrijd, of het Joviaanse monument, een vast onderdeel van CCP Games, de Capsuleer-begraafplaats werd door spelers gemaakt als een onofficieel monument voor alle dode klonen die in de loop der jaren in New Eden zijn gestorven. Een speler of spelers hebben het aantal capsuleermassa's in permanente bakenmarkeringen geplaatst die zich in een baan om een ruimtestation bevinden dat lijkt te zijn ingesloten in een ondoordringbare warp-bubbel. De honderden lichamen die daar in de ruimte zweven, maken een gedenkwaardige bewering over de constante gevaren van het EVE-universum.
De anomalie die de plaats van de Capsuleer-begraafplaats markeert.
Dit baken bevat het lijk van een dode capsuleer.
Eindelijk ging ik op bezoek bij Steve, de eerste Titan ooit gebouwd in EVE Online in 2006. Het enorme schip moet een angstaanjagend indrukwekkend beeld hebben gehad toen het op de markt verscheen, dus het duurde maar een paar maanden voordat een groep spelers bij elkaar kwam. en neergeschoten. Omdat het zo een gedenkwaardig ambacht was, werden de overblijfselen ook een permanent monument op de plek waar het werd neergeschoten. Het enige probleem: het graf van Steve bevindt zich op 30 - enkele sprongen door null-sec ruimte. Gezien de relatief niet-gewelddadige reactie de Pers kaart had tot nu toe ontvangen (boze NPC-robots aan de kant), dit leek niet een groot probleem te zijn. Maar niet alle systemen zijn vriendelijk.
Toen ik het eerste null-sec-systeem in de springketen bereikte, trok ik het over naar de volgende stargate, maar het schip kwam warp ver van de gate. Het was gestopt door een warp-dempend veld rondom de poort die wemelde van schepen van vijandige spelers. Binnen enkele seconden, de Druk op Pass II werd vernietigd, en een seconde later volgde de ontsnappingscapsule en liet een dode, naakte kloon achter die in de ruimte zweefde.
goddorie.
De aanval was zo snel gegaan dat het moeilijk was om precies te vertellen wat er was gebeurd, maar nu was het geweten van de capsuleer terug in het startstation, lichtjaren weg in de game en ongeveer een half uur in realtime. Maar Steve moest worden bereikt, dus de Druk op Pass III vluchtte naar de vernielde Titan, om te zien of de vijandige spelers misschien waren vertrokken tegen de tijd dat we terugkwamen in de stargate.
Door de reis van de Druk op Pass VII of zo werd al snel duidelijk dat het bereiken van Steve onbereikbaar was zonder enkele upgrades naar het schip. We probeerden op verschillende tijden van de dag toegang te krijgen tot de gate, er handmatig naar toe te vliegen en zelfs te smeken om het algemene chatkanaal. Maar in EVE-ruimte, niemand geeft om je te horen gillen. Zo konden we Steve niet bereiken.
Op een dag ... de voorouders van de perspass, zal ik Steve ontmoeten.
EVE Online is zo'n enorm universum, en legt zo'n nadruk op onpersoonlijk getal-kraken dat het bijna hilarisch tegenstrijdig lijkt dat het verkennen ervan zo uniek en uniek kan aanvoelen. Maar het zijn voorbeelden als mijn onvermogen om Steve de Titan te bereiken die het zo spannend maakt. Het bezoeken van dat herkenningspunt moet worden verdiend, en niet alleen door een manier te vinden om een computer te slim af te zijn, maar door deel te nemen aan het levende universum rondom New Eden. De galactische politiek en oorlogen die zo vaak de focus van EVE zijn, verbergen soms de ontzagwekkende achtergronden waarin ze plaatsvinden. Maar als alle zogenaamde spreadsheets mooi zouden zijn, zou iedereen een kantoorbaan hebben.
Een speciale dank aan Mark726, Ned Coker en Torfi Frans Olafsson zonder wie ik letterlijk nooit het ruimtedok zou verlaten.