Beschreven als "een vergeten Amerikaanse literaire schat" door De New Yorker, Emily Hahn was een ingenieur tot het haar verveelde, een arbeider van het Rode Kruis in Belgisch Congo tot ze besloot te voet door Oost-Afrika te lopen, een opiumverslaafde en meesteres van een Chinese dichter in Shanghai tot Hong Kong opkwam, en een waarlijk productief schrijver die een pionier zou worden op het gebied van milieubewustzijn en natuurbehoud.
Een zeldzaamheid onder avonturiers, Emily Hahn werd niet in geld geboren - ze was de dochter van een suffragette en een verkoper van droge goederen uit Missouri. Bekend als "Mickey" aan vrienden, Hahn toegetreden tot een all-mannelijke klasse aan de Universiteit van Wisconsin-Madison in 1926 en werd de eerste vrouw van de universiteit die afstudeerde in mijnbouwtechniek. Ze bracht een onbevredigend jaar door met werken in de 'jongens-alleen'-wereld van de olie-geologie, alleen maar om te bewijzen dat ze, voordat ze snel zou vertrekken met een vrouwelijke vriend op een 2400 kilometer lange autorit door de VS, beiden vermomd als mannen zouden zijn..
Toen kwam de Grote Depressie.
In 1930 verliet Hahn de VS voor Belgisch Kongo, omdat "ik jong en impulsief was, omdat ik dat altijd al had gewild." Ze werkte in een ziekenhuis voor het Rode Kruis, woonde met een pygmy stam in het Ituri Forest voor twee jaren, alleen door Oost-Afrika gewandeld, verliefd op apen, en natuurlijk spectaculair geschreven over de hele ervaring.
Gezicht op de Bund, Shanghai, 1936 (Foto: Everett Historical / shutterstock.com)
Terug in Amerika en meer dan een beetje verveeld, zeilde Hahn naar Shanghai in 1935. Deze reis was niet meer dan een vakantie op weg naar West-Afrika. In plaats daarvan zou ze acht jaar in Shanghai wonen en een gevierd als excentriek apparaat worden op het wilde sociale circuit van Shanghai. Dineren met miljonairs als Sir Victor Sassoon en verschijnen op de pagina's van de vereniging vergezelden haar gibbon, Mr. Mills, die geschikt was zijn luier en miniatuur dinerjasje.
In Shanghai vond Hahn een appartement in het hart van de Wallen op Kiangse Road. Ze hield van deze 'drukke, schreeuwende straat' die tijdens haar tijd in Shanghai niet alleen synoniem zou worden aan bordelen, maar ook met de modieuze set dichters, kunstenaars en denkers waarmee ze flirtte. "Ik heb bewust het onzekere pad gekozen wanneer ik de keuze had", schreef Hahn in haar boek uit 1944, China voor mij.
Hahn steunde zichzelf met haar schrijven en werd de liefhebber van de Chinese aristocratische dichter en uitgever Sinmay Zau. Samen stichtten ze het Engelstalige tijdschrift Candid Comment, 'gewijd aan het tot stand brengen van meer wederzijds begrip tussen Oost en West door middel van literatuur', en Hahn merkte dat ze werd meegesleurd in de wereld van de Chinese elite ... en opiumholen.
"Hoewel ik altijd al een opiumverslaafde wilde zijn, kan ik niet beweren dat dit de reden was waarom ik naar China ging", schreef ze..
(Foto: Courtesy Lilly Library, Indiana University)
Stoppen met opium twee jaar nadat ze het voor het eerst had geprobeerd, verhuisde Hahn in 1940 vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog naar Hong Kong. Hier had ze een affaire en een dochter, met Charles Boxer, de hoofdspion van de Britse geheime dienst. Hij werd door de Japanners gevangen genomen tijdens een aanslag in 1941 en tot 1945 krijgsgevangen gehouden. Bij zijn vrijlating zijn Boxer en Hahn snel getrouwd en later een andere dochter.
Het huiselijk leven was echter niet voor Hahn. In 1950 nam ze een appartement in Manhattan, waar ze stafmedewerker werd bij De New Yorker, en creëerde een leven dat negen maanden in New York City balanceerde of op reis reisde, met drie maanden in Engeland met haar familie.
In de loop van 72 jaar zou Hahn 52 boeken en honderden artikelen en korte verhalen schrijven, naadloos overvloeien van genres die zo gevarieerd zijn als memoires en geschiedenis, humor en kookkunst, en schrijven over onderwerpen die zo uiteenlopen als DH Lawrence, diamanten, apen en de geschiedenis van het Boheemse Amerika. De hele wereld was dol op haar.
"Ze verhuisde van hier naar daar en overal, zoals een soort mooie, veelkleurige en quixotische literaire vlinder," schreef haar biograaf, Ken Cuthbertson.
Emily Hahn stierf in 1997 in Manhattan, op 92-jarige leeftijd.
(Foto: Courtesy Open Road Media)