The Lost Lingo of Depression-Era Taxi Dancers

Danszalen waar mannen konden komen en met vrouwen konden dansen voor 10 cent per nummer, een hot ticket in steden als Chicago en New York in de late jaren 1920 en vroege jaren '30. Dit waren plaatsen waar een brede dwarsdoorsnede van eenzame mannen legaal een paar minuten per keer menselijk contact kon kopen. In 1931 waren er alleen al in New York minstens 100 zogenaamde 'taxi-danszalen', die door maar liefst 50.000 man per week werden bezocht.

Tijdens zijn levensduur evolueerde de subcultuur die zich in en rond de taxi-danszalen ontwikkelde, zijn eigen unieke jargonvocabulaire. Terwijl sommige van de termen zich buiten de muren van de danszaal zouden verspreiden tot de alledaagse gelikte praters van de dag, zijn anderen nog steeds exclusief voor taxidansen.

Wat bekend is van de slang van de subcultuur komt vooral van een publicatie uit 1932 van de socioloog Paul G. Cressey, De Taxi-Dance Hall: een sociologische studie in gecommercialiseerde recreatie en stadsleven. Gerapporteerd vanuit Cressey's onderzoek naar de scène van de taxi-danszaal in Chicago, blijft het de meest diepgaande blik op de wereld van het taxiedansen zoals die bestond. Het boek is een fascinerende blik op de wereld van taxi-danszalen, hoewel veel van de opvattingen en terminologie over ras en geslacht op zijn best gedateerd zijn.

Cressey beschrijft de clientèle van taxi-danszalen als een 'bonte menigte'. De soorten mannen die in deze etablissementen te vinden zijn, varieerden qua leeftijd, ras en fatsoen. Velen waren er alleen om te dansen, maar anderen betaalden voor prostitutie, of kwamen op voor algemene misdaad en ondeugd, waardoor taxiedanszalen een ongure reputatie kregen. In de studie slaagde Cressey erin om een ​​aantal van de unieke slangstermen te catalogiseren die in deze complexe sociale wereld worden gebruikt.

Hoewel het niet bepaald slang is, worden taxi-danszalen soms ook wel aangeduid als "Gesloten danszalen", dankzij hun oorsprong toen ze werden gesloten voor vrouwelijke klanten, of "Dansacademies," zoveel taxidanshallen begonnen als, of werden clandestien gerund als, scholen. Autoriteiten of onderzoekers die de vestigingen onderzoeken, kunnen eenvoudigweg worden aangeduid als “Professionals.”

De taxidansers zelf hadden ook een aantal bijnamen, waaronder de meest populaire “Nikkel-hopper,” met betrekking tot de vijf cent zouden ze vaak een tien cent danspas halen.

Een vertolking van een kunstenaar van een taxidanskaartje. James Carroll / Public Domain

Sommige van de speciale woordenschat gepresenteerd door Cressey spreekt tot het standpunt van de taxiedanseres als een grifter die op eenzame mannen jaagt, ongeacht het feit dat het tegendeel bijna zeker waar was in de meeste gevallen. Een gemakkelijk teken voor het kopen van een ticket voor een dance hall, of andere exploitatie, kan worden aangeduid als a "fruit," of a "vis." Als een taxiedanser een geheime relatie met een merk aanging, zouden ze misschien een aantal codes op de neus gebruiken "De huur betalen" of "De boodschappen kopen."

Een groot deel van de door Cressey opgenomen taxi-dancehall-jargon heeft te maken met ras. Sommige van de zalen waren gescheiden, terwijl anderen werden genoemd "Zwart en bruin", waren gemengd ras. Een taxiedanseres die danste met mensen van andere rassen dan wit, zou gezegd kunnen worden "Op het ebbenhout." Zwarte danszalen werden genoemd "Afrika," terwijl als iemand was "Afrika spelen" Ze zouden kunnen zeggen dat ze bezig zijn met prostitutie in de Afrikaans-Amerikaanse danszalen.

Cressey noteert ook een aantal specifiek op de Filippino's lijkende jargon, erop wijzend dat bijna een vijfde van de beschermheren van de danszalen van Chicago tot de etnische groep behoorden. Onder de Filippijnse slang die hij noemt, is een verwijzing naar taxi-danszalen als "klasse," of "Ik heb een les," waarschijnlijk groeiend de instanties waar de vestigingen werden geassocieerd met dansacademies.

Hij somt ook een aantal termen op die overleefd hebben in het moderne lexicon, maar mogelijk meer gespecialiseerd in de dag, zoals het verwijzen naar een beginnende taxydanseres als een "punk," of “Spelen” iemand als een term om ze te exploiteren.

De trend van de taxi-danszaal overleefde in het midden van de 20e eeuw in een afgenomen vorm, maar werd grotendeels uitgeroeid door toegenomen sociale hervormingen en wetten die gericht waren op de populaire instellingen. Hoewel nikkel-hoppers en hun danszalen tot het verleden behoren, kunnen we via hun opgenomen vocabulaire toch een glimp opvangen van de fijne kneepjes van hun wereld.