Het Migrant Quilt-project onthoudt levens verloren langs de grens tussen de Verenigde Staten en Mexico / grensovergangen

De 14 quilts die deel uitmaken van het Migrant Quilt Project zijn elk uniek. De een lijkt op een grote Amerikaanse vlag, de ene toont de gesilhouetteerde cactussen tegen een oranje zonsondergang, de andere is gewatteerd met rijen kleine witte schedels. Maar alle quilts delen een functie: lange lijsten met namen, zoals Jose Lara Avila, Margarita Rios Rodriguez of Rufino Hernandez. Maar de meest voorkomende naam, telkens opnieuw vermeld op elke quilt, is desconocido, onbekend.

Het Migrant Quilt Project is een monument voor volkskunst voor de honderden mensen die elk jaar sterven en proberen de grens van Mexico naar de Verenigde Staten over te steken. Naast de namenlijsten worden kleine stukjes jeans, zakdoeken en andere persoonlijke spullen in de woestijn in elke quilt genaaid om de menselijke kant van illegale immigratie te symboliseren. Hoewel de illegale immigratie naar de Verenigde Staten de afgelopen jaren is vertraagd, zijn routes van migranten steeds gevaarlijker geworden. De organisatoren van het quiltproject hopen de aandacht te vestigen op de aanhoudende kwestie van sterfgevallen door migranten.

"Wanneer [de quilts] massaal worden opgehangen, zijn ze prachtig en het is overweldigend", zegt Jody Ipsen, de projectdirecteur, terwijl ze zich voorbereidt op het tonen van de quilts in een kerk in Oro Valley, Arizona. "Meer dan wat ook, mensen zeggen," ik had geen idee. Ik had geen idee dat er mensen in de woestijn zouden sterven. '

Ipsen woont sinds de jaren zestig in Tucson, Arizona, ongeveer 60 mijl ten noorden van de grens. Ze zegt dat ze jarenlang heeft gekeken hoe de grens meer gemilitariseerd werd. Maar het was tijdens een kampeerreis in 2005 dat ze echt begon na te denken over hoe gevaarlijk en politiek geladen het was geworden.

Ipsen wandelde in de woestijn van Arizona toen ze een pad tegenkwam dat bedekt was met afgedankte kleding, luiers, waterflessen en tonijnblikjes. "In eerste instantie was ik ontsteld", zegt ze. Ze dacht dat de spullen gewoon zwerfvuil waren, achteloos achtergelaten in een verder ongerept natuurgebied. Maar toen ze zich realiseerde dat ze naar de overblijfselen van een migrantenkamp keek, veranderden haar zorgen.

Ze begon vrijwilligerswerk te doen met humanitaire groepen die water en hulp bieden aan mensen die de woestijn oversteken. Ze leerde meer over de uitdagingen waarmee migranten zonder papieren worden geconfronteerd, vaak op de vlucht voor geweld in Midden-Amerika. Ze bood ook vrijwilligerswerk aan bij organisaties voor het opruimen van de woestijn, met wie ze soms kleding of afval achterliet van migranten.

"Ik voelde me echt gedwongen, misschien dat we iets kunnen doen met deze migrantenkleding die we in de woestijn vinden om dieper op de problemen in te gaan", zegt Ipsen..

Ipsen kende het NAMES Project en zijn AIDS Memorial Quilt, met zijn duizenden zes meter lange gewatteerde panelen gemaakt door vrijwilligers om geliefden te herinneren die verloren zijn gegaan aan de aids-epidemie. Ze vroeg zich af of ze misschien in staat zou zijn om een soortgelijk gedenkteken te lanceren voor mensen zonder papieren die waren overleden tijdens hun reizen naar Arizona. Maar Ipsen had haar carrière doorgebracht in de uitgeverswereld en had nog nooit een quilt gemaakt. Dus ging ze een partnerschap aan met non-profitorganisaties, kerkgroepen en individuele vrijwilligers uit de Verenigde Staten en begon ze aan een jarenlange, collaboratieve naai-inspanning.

Elke quilt vertegenwoordigt één jaar met dodelijke slachtoffers die plaatsvonden binnen de Tucson Sector van het Amerikaanse Customs and Border Protection Agency, die het grootste deel van de grens van Arizona bedekt. Sinds enkele jaren hebben de quilts betrekking op ongeveer 100 mensen, zowel genoemd als onbekend. Andere jaren bevatten ze bijna 300. De quilts bevatten persoonlijke voorwerpen uit de woestijn, waarvan men denkt dat ze tot migranten behoorden.

Hoewel de quilts bedoeld zijn om diegenen te herdenken die zijn gestorven in de woestijnen, zijn de restjes kleding niet afkomstig van plaatsen waar lichamen werden gevonden. Het zijn eerder items die zijn achtergelaten onder de woestijnzon, meestal te vinden in vuilnisbakken, samen met etensresten en andere afval. Bij uitzondering vinden Ipsen en haar vrijwilligers een rugzak of een kledingstuk met een vorm van identificatie erop, zij zullen het item overhandigen aan het Consulaat van Mexico, El Salvador, Guatemala of het juiste land.

Peggy Hazard is een gepensioneerde galeriecurator die Ipsen nu helpt bij het coördineren van het Migrant Quilt Project. Ze hielp ook bij het maken van een van de quilts.

"De hele ervaring was emotioneel beladen", zegt Hazard.

Ze is het grootste deel van haar leven een quilter geweest, maar zegt dat het anders was om met versleten jeans en in de zon verbleekte bandana te werken. De quilt waaraan ze werkte, bevatte ook een set met de hand geborduurde stoffen servetten.

Ze zal nooit weten aan wie die toebehoorden, maar ze zegt: "Die hebben vooral mijn hart bewogen omdat ik wist dat iemand de tijd had besteed om die te naaien en ze dan met hun geliefde te sturen."

Wat Ipsen en Hazard dwarszit, is dat het aantal dodelijke slachtoffers van migranten het afgelopen decennium niet is afgenomen. Het clandestiene karakter van illegale immigratie maakt gegevens moeilijk nauwkeurig te verzamelen, maar de aantallen die beschikbaar zijn suggereren dat het percentage migranten dat over de grens sterft, groeit..

Het Missing migranten-project van de Internationale Organisatie voor Migratie van de VN meldt tot 2017 meer dan 250 migrantensterfte langs de grens tussen de VS en Mexico, iets meer dan dezelfde periode in 2016. Ondertussen rapporteert de Amerikaanse douane- en grensbescherming een daling van bijna 40 procent in de ongerustheid van migranten dit jaar, een signaal dat minder mensen de reis lijken te maken dan in voorgaande jaren.

"Hoewel er minder migranten oversteken, nemen ze meer risico's," zegt Julia Black, projectcoördinator bij het Missing Migrants Project, in een telefonisch interview vanuit haar kantoor in Berlijn. "De gegevens geven aan dat het gevaarlijker is voor migranten die dit jaar de Verenigde Staten binnenkomen dan vorig jaar."

Sinds 2012 zijn de quilts van het Migrant Quilt Project tentoongesteld aan conferenties aan grensconferenties, musea, kerken en universiteiten in het hele land. Ipsen zegt dat ze hoopt te laten zien dat de quilts diegenen zullen eren die hun leven hebben verloren, en ook beleidswijzigingen inspireren om een eind te maken aan de grensdoden.

Dat soort inspanningen om het bewustzijn te vergroten zijn cruciaal, aldus Reyna Araibi, woordvoerder van Colibrí Center for Human Rights.

"Wat echt het beleid gaat veranderen, zijn deze werkelijk op de mens gerichte verhalen", zegt Araibi. Haar organisatie biedt middelen voor gezinnen die op zoek zijn naar migranten die vermist zijn door de grens over te steken, en heeft momenteel meer dan 2400 open gevallen. "Je kunt met dit probleem geen enkele vooruitgang boeken als we het niet hebben over zowel de cijfers als de mensen erachter."

Het idee om quilts te gebruiken om politieke conversaties op gang te brengen, is niets nieuws, zegt Hazard. Abolitionisten, suffragettes en leiders van de gematigdheidsbeweging staan erom bekend quilts te gebruiken als een vorm van activisme. "Vrouwen hadden lange tijd niet veel rechten, dus vrouwen gebruikten de kracht van de naald, of ze nu borduren of quilts maken, om duidelijk te maken", zegt Hazard..

Ipsen zegt dat ze hoopt dat de quilts een probleem illustreren waar iedereen zich mee kan identificeren, zelfs terwijl het grensbeleid en de immigratieproblematiek politiek meer verdeeld zijn geworden.

"Wat je gevoelens ook zijn, of ze nu illegaal zijn of niet, dit zijn mensenlevens, mensen met gezinnen", zegt Ipsen. "Het menselijk leven is heilig." Ze zegt dat zij en haar vrijwilligers quilts blijven maken "totdat er geen doden meer zijn in de woestijn."