Mijnbouw vindt plaats in Salina Turda sinds minstens de 11e eeuw, en misschien al in het Romeinse rijk. Rennend als een continu werkende mijn uit de 17e eeuw, bereikte Salina Turda een piek in de productie tijdens de Eerste Wereldoorlog toen Roemeense strijdkrachten grote hoeveelheden zout eisten. Echter, met een grotere mijn in de buurt en een afnemende kwaliteit van zout als er kleislagen aan het licht waren gekomen, sloot de mijn in 1932. Salina Turda zat de komende 60 jaar in de problemen. Het werd gebruikt als een schuilbunker en voor het bewaren van kazen - in feite wordt een deel van de mijn nog steeds gebruikt om kaas op te slaan.
In 1992 werd Salina Turda omgevormd tot de toeristische attractie die tegenwoordig bestaat. Bezoekers komen het Salina Turda-park binnen via eeuwenoude verticale assen die ooit werden gebruikt om mijnwerkers te vervoeren. Met een diepte van 120 meter door de prachtige gemarmerde zoutmuren daalden ze af naar iets dat lijkt op een futuristische kolonie gebouwd nadat de mensheid ondergronds moest terugtrekken om de beschaving te herbouwen.
Binnen vinden ze een amfitheater met 180 plaatsen, een carrousel, tafeltennistafels, basketbalringen, minigolf en bowlen. Oude machines staan nog steeds in de ondergrondse uitgestrektheid en een deel ervan wordt gebruikt om mensen op rondleidingen te leiden. Voor velen is de echte show-stop de Terezia-mijn, een enorme, kegelvormige kamer met een ondergronds meer dat is ontstaan door zoutafval dat door de jaren heen is afgezet. Boten zijn te huur om het meer te verkennen en met een reuzenrad kunnen bezoekers de vele stalactieten van de grot van dichterbij bekijken.
Geen carnavalsritjes voelen? De mijn wordt gebruikt als een spa waar de koele temperatuur, hoge luchtvochtigheid en schone lucht helpen bij ademhalingsproblemen.
Als dat niet genoeg is, heeft Salina Turda ook gratis wi-fi.