"Ik ging luisteren naar een luisterboek, in de zone", zegt ze. "En ik zie deze gek uitziende haan gewoon op het spoor."
Hoewel geen van beiden het op dat moment wist, was dit het begin van een mooie vriendschap, gesmeed tijdens een avontuur van 48 uur, 42 mijl en twee staatsparken.
Mason en zijn naamgenoot.De haan, later Mason genoemd, omdat hij zo dicht bij de Mason-Dixon-lijn werd ontdekt, is inderdaad gek uit. Hij is een "mooie kip", met oranje kleuring, een indrukwekkende staart en een stofdoek.
Aanvankelijk legde Bolint de vogel weg als een van de vele curiositeiten van het parcours. "Ik nam onmiddellijk mijn telefoon en filmde hem, denkend dat ik mijn vrienden zou laten zien," zegt ze. 'Hij bleef gewoon in de buurt rondhangen, krabde zich op de grond en deed zijn kleine hanengeval.'
Maar Bolint is een zorgzame persoon en een vogelliefhebber - haar vriendin gaf haar de naam "Mama Duck" - en na een paar minuten begonnen die instincten. "We zaten midden in het bos", zegt ze. "Er waren geen huizen of velden rondom. Het drong tot me door dat hij waarschijnlijk niet was waar hij zou moeten zijn. '
Op dat moment zegt ze: "Ik besloot dat ik hem met me mee zou nemen."
Selfie pauze.Bolint droeg Mason onder haar arm, zijn voeten bungelend naar beneden. Toen het warm was, zweette ze helemaal over hem heen. Toen het regende, stopte ze hem in haar jas. Hij bleek een rustige reisgenoot te zijn, rustig te zitten tijdens een pauze in de badkamer, in de tent te slapen en haar bij te praten over zijn humeur met af en toe een zachte klik. "Hij was zeker een trooper," zegt ze.
Ze was het ook: om Mason in veiligheid te brengen, zegt ze, heeft ze ongeveer twee keer zoveel mijlen afgelegd als ze gewend is. De twee wandelden tot zonsondergang, kampeerden een paar uur en vertrokken om middernacht weer, en wandelden door het ochtendgloren en in de late ochtend. Bolint's vriend ontmoette hen in Harpers Ferry, West Virginia, en reed hen naar Poplar Spring, een boerderij dierenasiel in West-Maryland.
Onderweg maakten ze veel vrienden: een mede-wandelaar die Mason wat brokjes gaf; een vrouw op een bankje die hem vasthield terwijl Bolint op het water re-stapte. "Ik hield ervan om met mensen over kippen te praten," zegt ze. "Toen ik bij Harpers Ferry aankwam, stopte letterlijk elke persoon om met me te praten en te aaien."
Mason in zijn nieuwe huis.Nieuws van de reizende haan verspreidde zich ook over het pad. Herbergiers herkennen Bolint en ze is "Mama Cluck" omgedoopt. Andere wandelaars hebben haar verteld dat ze Mason ook in dat gebied hebben gezien, ongeveer een week voordat ze hem vond. (Niemand heeft echter uitgelegd hoe hij daar terecht is gekomen.)
Bolint is ervan overtuigd dat hij goed verzorgd zal worden in Poplar Spring. 'Hij heeft een klein stukje van de schuur voor hem opzij gezet,' zegt ze en hij is al naar de dierenarts geweest. (Hij was een beetje ondergewicht.) Ze is van plan om hem via de tekst in te checken terwijl ze haar eigen reis voltooit en misschien zal ze hem ooit adopteren als haar leven op één plek zit. Ze kunnen zelfs samen gaan wandelen. "Ik heb het gevoel dat hij een beetje avontuurlijke kip zou kunnen zijn," zegt ze.
Hieronder staan meer foto's van Bolint en Mason, om voor de hand liggende redenen.
Mason stut zijn spullen.
Badkamer glamour shot.
Een worm-eye-view van Mason.Je kunt nooit teveel trail-selfies hebben.Elke dag ontdekken we een vluchtig wonder - iets verbazingwekkends dat op dit moment alleen gebeurt. Heeft u een tip voor ons? Vertel ons erover! Stuur je tijdelijke wonderen naar [email protected].