Een namiddag in Boston's nieuwste Parodie Storefront, 'Cash For Your Warhol'

Inman Square in Cambridge, Massachusetts, is een rustige wijk die ver weg ligt van de universiteiten van de stad, een goede plek om te verblijven in een café of te snuffelen in boekwinkels en antiekwinkels. Vorige week kreeg het plein echter een luide nieuwkomer: een kunstproject dat zich voordeed als een klein bedrijf, uitgedost in veiligheid geel en reclame maakte voor "Cash For Your Warhol."

De winkel, gelegen tussen een tony-wijnbar en een vegetarische fast-foodstop, is nadrukkelijk opzichtig, versierd met borden die herhaaldelijk zijn naam en doel noemen. Een dunne banner aan de bovenkant geeft enkele veelvoorkomende waren weer: "MAO / MARILYN / SOEP CANS / ELEKTRISCHE STOEL / ELVIS." Binnen blijft de grap bestaan, in de vorm van kleinere grappen: overmaatse cheques aan de muren van succesvolle aankopen en een bord detaillering van de meest gewilde werken.

De achterwand is bedekt met een vinylteken dat zo enorm groot is dat de randen moeten worden omgevouwen, de slogan afgekapt tot 'ALS VOOR JE ARHO'. Alles overziend is Geoff Hargadon - de energieke Somerville-bewoner die, afhankelijk van je favoriete verhaal, fungeert als oprichter van het bedrijf of artistiek meesterbrein.

Hargadon voor zijn meest gezochte bord.

Hargadon, een financiële planner overdag, doet alsof hij Warhols koopt sinds 2009, toen de recessie een toestroom van bandiettekens uitlokte met de belofte "Cash For Your Home" en "Cash For Your Gold." Gefascineerd door de pure botheid van de tekens, Hargadon begon ze te verzamelen. Op een bepaald moment, terwijl ik dacht aan onaangesproken markten, "kwam de zin [Cash For Your Warhol] gewoon in mijn hoofd", zegt hij. Hij richtte een hotline op (617-553-1103), ontwierp zijn eigen rij borden, stickers en billboards en stak ze overal in grote steden van Kentucky tot Pennsylvania.

De storefront, die in januari 2016 werd geopend, is de nieuwste incarnatie van het project, dat ook de vorm heeft aangenomen van verschillende galerieshows en een installatie buiten het Rose Art Museum van de Brandeis University, die op een gegeven moment overwoog een deel van zijn collectie te verkopen. Nu het een fysieke operatie is, is Cash For Your Warhol zelfs nog opener voor het publiek. Hargadon gooide een 'volgepakte' openingshash en organiseert bezoekers tijdens onregelmatige uren, die hij op Twitter aankondigt.

De tekenen die het allemaal begonnen, in hun nieuwe opgravingen.

Gaan mensen ooit kunst binnen? "Niet Warhols," zegt Hargadon. Onlangs vroeg iemand of hij aquarellen kon verifiëren, en een buurtwandelaar slaagde erin hem een ​​paar hele oude frisdrankblikjes te verkopen, die Hargadon op het bureau heeft geplaatst. Het zijn niet de soepbussen van Campbell, maar ze geven de zaak een zekere ernst. Er hangt een mooie orchidee naast hen, met een kaart 'getekend' door een bekende galeriehouder, en feliciteert Hargadon met zijn 'uitbreiding'.

Niet alles in de winkel is tongue-in-cheek. Op het prikbord heeft Hargadon een aantal juridische correspondentie opgeschreven die zo vreemd is dat zelfs hij het niet goed kon maken. Vorig jaar begon een kunstkoper het ontwerp en ethos van het project te gebruiken om daadwerkelijk Warhols te kopen, via de zeer vergelijkbare website cashforyourwarhols.com. Hargadon stuurde hem een ​​staakt-het-vuren en hoewel het proces redelijk soepel verliep, kan hij niet stoppen om erover na te denken - het maakt hem, vat hij samen, "een nepbedrijf op zoek naar een echte zaak omdat ze mijn vermogen onderbreken om een ​​nepbedrijf te zijn. "Het prikkelt hem genoeg dat hij overweegt om aan een spin-off-project te werken.

Kratten, cheques en een orchidee, allemaal van twijfelachtige herkomst.

Maar nu zet hij zijn inspanningen in de winkel. "Voordat ik naar binnen ging, dacht ik dat ik echt zelfbewust zou zijn," zegt Hargadon, "maar het is hier echt ontspannen." Hij pauzeert. "Zie je die vent daar?" Door het glaspaneel is een voetganger vertraagd en tuurt naar de borden. "Dat is een klassieke reactie," zegt Hargadon. 'Misschien komt hij binnen, misschien niet. Ik laat ze meestal gewoon kijken. 'De man gaat verder en stopt nog een keer om over zijn schouder te kijken.

Als hij terug komt om te bezoeken, kan hij echter uitkijken naar een tour zo helder en duizelig als een auto-ongeluk met een schermafdruk. "Sommige dingen in de winkel zijn echt, en sommige niet. En als mensen echt willen dat ik het ze vertel, zal ik het ze vertellen, "zegt Hargadon. Maar het is "beter om het in het grijs te laten".