Dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd op Gizmodo
Wanneer je vriend aangeschoten wordt en begint te stoeien over hoe tequila haar verandert in een woest feestmonster, en dan roept je andere vriend heftig bullshit, leg kalm je handen op en zeg dit: "Vrienden. Alstublieft. Ik heb dit. "En leg ze dan uit wat ik je ga uitleggen.
Ten eerste: alcohol is alcohol - dat wil zeggen dat de alcohol in wijn hetzelfde is als de alcohol in bier is hetzelfde als de alcohol in het onheilige red-cup-brouwsel bij een slaapzaalgame van King's Cup. Die alcohol is ethylalcohol, oftewel ethanol, en het zal je dronken maken.
Het feit dat sterke drank de neiging heeft hogere ethanolconcentraties in te houden dan wijn en hogere wijnconcentraties heeft dan bier, betekent dat hetzelfde volume verschillende alcoholische dranken u meer / minder dronken, ergo de "standaarddrank" -regel, zoals gedefinieerd door de National Institutes of Health:
"In de Verenigde Staten is een" standaard "drankje een drank die ongeveer 0,6 vloeibare ounce of 14 gram" zuivere "alcohol bevat. Hoewel de onderstaande drankjes van verschillende grootte zijn, bevat elke drank ongeveer dezelfde hoeveelheid alcohol en telt het als een standaarddrankje. "
Het standaard drankmodel suggereert dat als het gaat om gedragseffecten, het enige verschil tussen een blikje bier en een shot whisky de wijze van levering is. Ounce-for-ounce, een 80-proof shot van MaCallan's is een veel efficiënter ethanolleveringssysteem dan een blikje Bud Light.
Als je heel snel een paar opnames van de eerstgenoemden maakt, ervaar je een snelle piek in je alcoholpromillage in het bloed en, vermoedelijk, een snelle daling van je remming, gevoel van fatsoen en zo voort. Maar elk waargenomen verschil tussen de dronkaard die je voelt van de drank en de dronkaard die je van bier voelt, heeft te maken met de snelheid waarmee je de ethanol hebt opgegeten, niet de drank via welke je die hebt geconsumeerd.
Maar hoe zit het met harde alcoholen die vergelijkbaar zijn in ethanolconcentratie, en daarom even efficiënt zijn in het dronken worden? Volgens het alcohol-alcohol-argument zou 80-voudige tequila hetzelfde effect moeten hebben als 80-voudige wodka, rum, gin of whisky. Toch kennen we allemaal iemand die beweert dat tequila hen wild maakt, dat whisky hen boos maakt, of dat gin hen verdrietig maakt. Waarom is dat?
Een mogelijke verklaring: mixers. Veel mensen schieten tequila recht, terwijl rum gewoonlijk samen met iets anders wordt ingenomen, bijvoorbeeld cola. Als je gin combineert met tonic, of wodka met iets supercaffair zoals Red Bull, wie zal zeggen dat de dronkaard die je ervaart te wijten is aan de alcohol, en niet aan wat je drinkt met het?
Een andere verklaring: congeneren. Congeneren zijn bijproducten van het fermentatie- en destillatieproces en omvatten chemicaliën zoals aceton, aceetaldehyde en esters - om nog te zwijgen van vormen van alcohol anders dan ethanol.
Verschillende alcoholische dranken bevatten verschillende soorten en hoeveelheden congeneren, dus hoewel 80-voudige wodka, rum en gin allemaal dezelfde hoeveelheid ethanol bevatten, kan hun congeneergehalte aanzienlijk variëren.
Deze variatie draagt voornamelijk bij aan de kleur- en smaakstoffen van tan alcohol, maar kan al dan niet ook een effect hebben op de 'smaak' van dronkenschap die het geeft - de lakse (maar nog steeds technisch geldige) rechtvaardiging is dat verschillende chemicaliën iedereen anders beïnvloeden, op manieren kan niet volledig begrijpen.
* Neem koffie, bijvoorbeeld: we weten dat je moet poepen, maar we zijn echt niet duidelijk waarom dat is.
Al het bovenstaande is gezegd, ondanks het feit dat er geen wetenschappelijke studies zijn (voor zover ik weet) die de gedragseffecten onderzoeken die verschillende alcoholische dranken al dan niet hebben, de meest gebruikelijke verklaring voor de verschillende effecten van drank is dat het allemaal in je hoofd, en dat je ervaring met een bepaalde alcohol grotendeels wordt gedicteerd door de sociale situaties waarin je ervoor kiest om het te consumeren:
"Veel hiervan zijn volksherinneringen en culturele katers", zegt farmacoloog Paul Clayton, voormalig Senior Wetenschappelijk Adviseur van de Commissie voor de veiligheid van geneesmiddelen van de Britse regering, in een interview met The Guardian.
Hij gaat door:
"Veel hangt af van de stemming waarin je verkeerde toen je begon te drinken en de sociale contex. Het idee dat gin je ongelukkig maakt, komt waarschijnlijk van de bijnaam 'moeders ondergang' - het idee dat vrouwen depressief worden, wat een cultureel idee is. Maar eigenlijk is alcohol alcohol, hoe je het ook snijdt. '
De psychosociale verklaring voor de verschillende gedragsuitkomsten van alcohol lijkt sterk op de resultaten van onderzoeken naar alcoholverwachtingseffecten, die niet alleen onderzoeken hoe mensen zich gedragen als ze alcohol hebben ingenomen, maar ook hoe ze zich gedragen als ze denken dat ze alcohol hebben ingeslikt.
Bedenk bijvoorbeeld dat zelfs wanneer proefpersonen een gestandaardiseerde dosis ethanol krijgen en hetzelfde alcoholgehalte in het bloed krijgen als andere studiedeelnemers, hun reacties vaak sterk variëren. Sommigen handelen volkomen klakkeloos, terwijl anderen nauwelijks een oog dichtknijpen.
Volgens een overzichtsartikel uit 2006 over de alcoholverwachting, is er bewijs dat deze variabiliteit kan voortvloeien uit verschillen tussen proefpersonen in de manier waarop ze verwachten dat ze worden beïnvloed door de alcohol die ze consumeren:
Studies naar alcoholeffecten op motorisch en cognitief functioneren hebben aangetoond dat de individuele verschillen in reacties op alcohol gerelateerd zijn aan de specifieke soorten effecten die drinkers verwachten.
In het algemeen zijn degenen die de minste bijzondere waardevermindering verwachten het minst geschaad en degenen die de meest bijzondere waardevermindering verwachten, zijn het meest geschaad onder het medicijn. Bovendien wordt dezelfde relatie waargenomen als reactie op placebo.
Uiteindelijk kunnen onze verwachtingen enorme invloed uitoefenen op de waargenomen effecten van een alcoholische drank (of niet-alcoholische drank trouwens).
In dit licht lijkt de vraag of mixers of congeneren onze ervaringen met verschillende alcoholen beïnvloeden bijna onbelangrijk; als je volledig van mening bent dat een tequilaschot je enkeltje is naar Bedlamtown, is er waarschijnlijk niet heel veel dat je kan zeggen - of je lichaam - anders.
* Van bepaalde congeneren wordt ook gedacht dat ze meer onaangename katers veroorzaken, hoewel experimenten met diermodellen hebben aangetoond dat foezelolie - een soortgenoot die in whisky wordt aangetroffen - de nawerkingen van zwaar drinken daadwerkelijk kan verlichten, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht.
Toch ... zijn de congeneren in whisky anders dan die in tequila voor de eerste drank om je oorlogszuchtig te maken en de tweede om je op de sneltrein naar fiestaville te zetten? Mehhhhhh ...
Gizmodo verkent het slimme ontwerp, de baanbrekende wetenschap en de ontzagwekkende technologie die je toekomst vormgeeft.
Volg Gizmodo op Facebook en Twitter.
Door Robbie Gonzalez - Gizmodo