Is spiritualiteit gewoon een code voor narcisme? Jarenlang dachten we dat we cynische klootzakken waren voor het bespotten van mensen die een religieuze ervaring uitrekken. En ja: we waren (nog steeds!) Jaloers op de strakke buikspieren en afgezwakte slofjes van yogi's. Maar ook: onze kritiek is gerechtvaardigd! Vraag het maar aan de wetenschap.
Yoga wordt verondersteld een 90 minuten durende open-oog-meditatie te zijn die je leert dat het zelf een illusie is. Hoe beter je dit begrijpt, hoe meer verlicht je bent. In theorie is dit een grondig niet-egoïstische en mooie ideologie.
Een recent onderzoek is echter in tegenspraak hiermee, omdat het erachter komt dat hedendaagse meditatie en yogapraktijken je ego feitelijk kunnen opblazen. The University Of Southampton, (die hun bevindingen publiceerde in de Journal of Psychological Science), nam 93 yogastudenten en evalueerde hun gevoel van zelfverbetering over een periode van 15 weken.
Eerst beoordeelden ze de perceptie van de deelnemers over zelfverbetering door te vragen hoe ze vergeleken met de gemiddelde yogastudent in hun klas. Vervolgens namen ze een test die de onderliggende narcistische neigingen identificeerde (zo moesten de deelnemers bijvoorbeeld beoordelen hoe diepzinnige zinnen als "Ik zal bekend staan om de goede daden die ik zal hebben gedaan" op hen van toepassing zijn). Eindelijk, zoals gerapporteerd door Kwarts, ze gaven een schaal voor zelfwaardering af en vroegen de deelnemers of ze het eens waren met uitspraken als: "Op dit moment heb ik een hoog zelfbeeld."
"Toen studenten werden geëvalueerd in het uur na hun yogales, vertoonden ze volgens alle drie de maatregelen aanzienlijk hogere zelfverbetering dan wanneer ze de afgelopen 24 uur geen yoga hadden gedaan, (Quartz)."
Vergelijkbare resultaten werden verkregen van een groep vrijwilligers die meditatie beoefende. Dat roept de vraag op: waren de deelnemers deze 'ego-kalmerende' activiteiten verkeerd aan het doen, of was Boeddha een vrolijke oude leugenaar??
De eerste lijkt meer waarschijnlijk. Sterker nog, er is een lange theorie die door verschillende academici wordt voorgesteld door westerse leerkrachten van het boeddhisme: "faal om te oefenen met het oog op de onbaatzuchtigheid die de doelen van deze inspanningen zou moeten karakteriseren," (Kwarts). Hoewel yoga en meditatie oorspronkelijk bedoeld waren als manieren om het ego te kalmeren, doen veel new age-beoefenaars ze met zelfverbetering als hun belangrijkste doel.
Dat is eerlijk genoeg. Maar zoals Andrew Hampson van Bad Yogi Retreats opmerkt; je kunt je verlichting niet hebben en ook niet opeten. Ook: alleen omdat yoga je een goed gevoel geeft over jezelf, wil dat nog niet zeggen dat het je zelfzuchtig maakt ...
"De manier waarop ik lesgeef en de manier waarop ik oefen, gaat helemaal over 'echt' zijn en niet pretentieus of arrogant zijn over de houdingen die je goed kunt doen. '
"En ik ben er vast van overtuigd dat iedereen die streeft naar een gezonde wervelkolom en een rustige geest geestelijk in de goede richting gaat," zei hij..
"Zeggen dat er maar één echte versie van yoga is, is hetzelfde als zeggen dat er maar één echte soort muziek is."
"Waar het op neerkomt is als je je lichaam bewust beweegt en bewust ademhaalt, dan beoefen je yoga. Dat is het punt! De naam of stijl van yoga is niet belangrijk, hoe zweterig of zacht de yoga is, is niet belangrijk ... bewust ademen en bewuste beweging IS belangrijk! ", Zei hij.