Als een veerkrachtige en scherpzinnige ballerina-gedraaide schrijver, wist Le Clercq het een en ander over het uitpoetsen en aandrukken. Ontdekt door de legendarische choreograaf George Balanchine (met wie ze later trouwde), begon Le Clercq professioneel te spelen terwijl ze nog studeerde. Ze voegde zich bij de groep van de Russische emigrant, nu bekend als New York City Ballet, waar ze rollen opneemt Middag van een Faun, La Valse, en andere geliefde balletten die vandaag nog steeds worden uitgevoerd.
Bij een opmerkelijke liefdadigheidsshow van maart of Dimes speelde Balanchine een onheilspellend personage, 'Polio', terwijl zijn leerling zijn ongelukkige slachtoffer speelde. Deze voorstelling zou een voetnoot zijn in de biografie van de ballerina als het niet voor wat zou komen: op het hoogtepunt van haar carrière tijdens een tournee in Kopenhagen, Denemarken, klom Le Clercq abrupt in polio. Op 27-jarige leeftijd kon ze niet meer dansen, en de ziekte zorgde ervoor dat ze een rolstoel gebruikte tot haar dood in 2000, door een longontsteking.
Na rigoureuze rehabilitatie en zich vestigen in haar nieuwe manier van zijn in de wereld, ging Le Clerq op zoek naar een ambitieus project, de bovengenoemde Ballet Cook Book. Hoewel ze geen formele culinaire opleiding volgde, genoot Le Clercq van haar tijd in de keuken. In brieven aan vrienden deelde ze herinneringen aan haar nieuwste maaltijden en geplande menu's voor haar en de uitgebreide bijeenkomsten van Balanchine. Met aanmoediging van Balanchine schreef ze het boek van 424 pagina's in de loop van verschillende jaren. Uitgebracht in 1967, bevat het boek hoofdstukken van America's eerste prima ballerina en Balanchine's derde vrouw Maria Tallchief, Britse choreograaf Sir Frederick Ashton, vertrouweling en choreograaf Jerome Robbins, Russische superster Rudolf Nureyev, en meer dan 50 andere beroemdheden.
In de tientallen hoofdstukken van het boek biedt Le Clercq boeiende verhalen door een wrange lens over de smaak en de eigenaardigheden van dansers. Zo gaf Balanchine bijvoorbeeld de voorkeur aan in zakken gesneden zuurkool voor ingeblikte tijdgenoten. "De blikjes zijn niet dodelijk, hij geeft de voorkeur aan de andere", voegt de schrijver er speels aan toe. Ondertussen zwoer Jacques d'Amboise, de frequente partner van Tanny, door zijn "Real S.O.S. Vulling. "Het bestond uit drie lagen gepaneerd met worst, oesters en nog meer worst. In zijn 'Shrimp Sneden' bekende Robbins dat hij de schelpen en alles at.
De voorkant van het kookboek van Le Clercq. Met dank aan Meryl RosofskyDe pagina's onthullen ook de kleurrijke manieren waarop dansers prestaties benaderen. Het beschrijft hoe een post-show ritueel voor Cubaanse idool Alicia Alonso een ontspannende cocktail bevatte en twee uur later een biefstuk. Suzanne Farrell, een danseres van een generatie onder Tanny, reisde met een kat met papier-maché en één oor als geluksmuts. Een van Le Clercq's tijdgenoten, Melissa Hayden, heeft zich ooit zo hard in de solar plexus gewrongen dat ze flauw viel tijdens een dramatisch moment in Het duel in Convent Garden, een anekdote die voorafgaat aan haar recept voor gevulde kool. De schrijver beschrijft het als "een knock-out van een recept dat een kop waardig is".
Ondanks The Ballet Cook Book's triomf in het schetsen van de mensheid in deze groter dan levensgrote karakters, ballet wordt nog steeds vaak door velen gezien als high-brow, saai en raadselachtig. Het aloude geloof dat dansers ongezonde eetgewoonten hebben, helpt ook niet. Maar het boek van Le Clercq helpt deze veronderstellingen te demystificeren en tegelijkertijd een kijkje te geven in de eclectische levens van de meest geliefde figuren van de dans.
Hoewel het huwelijk van Le Clercq en Balanchine slechts een paar jaar na het verschijnen van het boek sneuvelde en uiteindelijk uitverkocht raakte, zijn de verhalen voortgeschreden door de vrienden van de schrijver, voormalige collega's en nieuwsgierige balletfans. Maar in de afgelopen jaren, The Ballet Cook Book zelf heeft een heropleving ondergaan, grotendeels als gevolg van de inspanningen van opvoeder, schrijver en voedingswetenschapper Meryl Rosofsky. Ze onderzocht het boek als een fellow uit 2016 van The Center for Ballet and the Arts en leidt momenteel lezingen en lezingen over New York City.
Rosofsky kreeg er eerst lucht van The Ballet Cook Book voor het hosten van een diner voor ballethistorica Jennifer Homans, die indertijd een biografie van Balanchine schreef. "Ik had recentelijk van [New York City Ballet principal dancer] Jared Angle gehoord dat Balanchine graag kookte", zegt Rosofsky via e-mail. "Dit gaf me het idee om zijn favoriete gerechten of recepten te onderzoeken voor dit diner." Die avond knokten de vrouwen op Balanchine's blini met kaviaar, een bot met Georgische koriander saus, Kasha met champignons en Gogl-Mogl, een gerecht dat Rosofsky beschrijft als een "Russische vla Balanchine herinnerde zich liefdevol uit zijn jeugd."
Haar onderzoek naar de recepten van Balanchine leidde haar tot het leren van Le Clercq's The Ballet Cook Book, te. "Het hebben van [een] compendium zoals dit, zo geestig en gevarieerd, was een lichtbolmoment", zegt Rosofsky. Ze besefte dat dit 'een heel belangrijk document was - geen enkel klassiek kookboek dat op de plank lag'.
De geleerde gebeurde ook op de 2012-2013 The Ballet Cook Book dinerserie, geleid door kunsten- en cultuurschrijver Ryan Wenzel en bakfanaat Susan LaRosa. De zesdelige serie vond plaats in het huis van LaRosa in Brooklyn, waarbij elke gebeurtenis centraal stond op één hoofdstuk van een danser The Ballet Cook Book. De maaltijden werden grotendeels uitgevoerd door voormalig New York City Ballet-solist Antonio Carmena, een danser die zijn weg wist in een podium en een keuken. "Ik ging altijd naar de keuken en praatte met mijn moeder terwijl ze aan het koken was", zegt Carmena, wiens liefde voor koken begon in zijn geboorteland Spanje. "Ik zou leren door naar haar te kijken."
Aangetrokken door de fijne balans van techniek en creatieve expressie die beide praktijken eisten, schreef Carmena zich in voor een cursus aan het Franse Culinaire Instituut om zijn rusteloosheid te onderdrukken tijdens het herstellen van een dansblessure. Carmena werd vooral aangetrokken door het onverwachte kookboek van het kookboek, zoals de zuidelijke gebakken kip van Diana Adams in karnemelk. Adams, zoals Wenzel opmerkt, "stond bekend om het verschijnen in modernistische Balanchine-meesterwerken die grimmig, strak en eenvoudig waren." Wat meer is, "het kookboek toont een kant van deze dansers die je normaal niet hoort," zegt Wenzel . "Het humaniseert deze monumentale figuren."
Tanaquil Le Clercq in La Valse, Choreografie door George Balanchine © The George Balanchine Trust. Walter E. OwenDe verhalen van de dansers troffen Wenzel en Carmena echter het meest. Binnen zijn pagina's liggen verhalen van wijlen de Franse danseres Violette Verdy, die opgroeide en getraind werd bij kaarslicht in het door de nazi's bezette Frankrijk. De kunstenaar bleef haar koken maman's recepten tijdens het touren in de Verenigde Staten, reizen met teentjes knoflook in haar koffer. Tot op de dag van vandaag eet de inheemse Arthur Mitchell van zijn moeder het recept van zijn erwten-rijst op elke oudejaarsavond. En een anekdote herinnert zich hoe Allegra Kent ooit Wil Wright's Ice Cream terug bracht op een vliegtuig (via cabinevriezer) uit haar geboorteland Californië voor haar familie.
Zoals Carmena beschrijft, zijn veel van de recepten niet voor beginnende koks. Noch zijn ze voor de zwakkeren van hart: veel boter, bouillon en zware room maken flinke verschijningen in de gerechten van het kookboek. Andere recepten bevatten ook ouderwetse technieken. Bijvoorbeeld Balanchine's kulichi, een traditioneel orthodox paasbrood, vereist 45 tot 60 minuten toegewijd kneden. Anderen zijn behoorlijk krachtig. Zoals Le Clercq in het recept voor haar "Groot-grootgrootmoeder Blackwell's Eggnog" brutaal schreef: "De lepel staat rechtop zoals het hoort, maar waardoor je naar beneden valt zoals je niet hoort te doen."
Verscholen tussen decadente gerechten zoals Kent's ijscake en Verdy's quiche lotharingen, men vindt ook voedsel, gadgets en kooktechnieken nog steeds in de mode vandaag. Balanchine bevatte verschillende recepten voor gebeitste champignons, bijvoorbeeld. En de voormalig chef-kok van het Italiaanse New York City, Edward Villella, die een gezonde noot was, gebruikte een snelkookpan om biologische groenten te bereiden in een speciaalzaak die ze kilometers naar hun huis in Long Island City leidden..
Op het eerste gezicht, The Ballet Cook BookDe recepten lijken misschien niet resonant met een nieuwe generatie verstrikt in de schone eetbeweging. Maar het pikante proza van Le Clercq is wat de lezers trekt, ongeacht hun leeftijd of culinaire voorkeur. "Ze was behoorlijk haar tijd vooruit", zegt Rosofsky. "Je hebt het gevoel dat ze tips en technieken met je delen over koffie. Het is ontwapenend persoonlijk en intiem. "In één verhaal beschrijft Le Clercq bijvoorbeeld hoe ze een Chemex heeft geadopteerd in de hoop eindelijk de perfecte kop koffie te zetten. Het geheim - zo hoopten ze en Balanchine - was een 10,5-maats enkelbandje dat werd vastgemaakt door haarspelden als filter.
Wat ook buitengewoon is aan het boek van Le Clercq, is hoe het een intieme kijk bood op de levens van dansers uit de Gouden Eeuw uit de jaren '30 -'60, die lang niet zo toegankelijk waren voor het publiek als de media-savvy-artiesten van tegenwoordig. "Ballerina's waren in die tijd een beetje meer op een voetstuk dan ze vandaag zijn ... als je bijvoorbeeld de memoires van [Alexandra] Danilova leest, vertelt ze over haar idee van een ballerina en hoe je deze verantwoordelijkheid bij je publiek hebt om te zijn een beetje boven en verwijderd, en altijd glamoureus te blijven, "zegt Holly Brubach, de auteur van Choura: The Memoirs of Alexandra Danilova, en wie is een aankomende biografie over haar vriend Le Clercq aan het schrijven. "Tanny was een voorbode van een nieuw soort relatie tussen een ballerina en haar publiek."
De relatibiliteit van Le Clercq heeft allerlei lezers, dansers en niet-dansers aangetrokken. Zozeer zelfs dat, hoewel alleen beschikbaar in secundaire markten, de vraag naar het boek hoog is. (Zes jaar geleden kochten Rosofsky en Wenzel elk voor ongeveer $ 75 kopieën, en gebruikte edities vandaag de dag voor meer dan $ 600.) Gelukkig werkt Rosofsky eraan om het legendarische boek opnieuw in druk te brengen. Uiteindelijk heeft ze plannen om een nieuw balletkookboek te schrijven met de verhalen en recepten van dansers van vandaag. "Ik denk dat The Ballet Cook Book verdient aandacht en omhelzing voor alles wat het vertegenwoordigt, "zegt Rosofsky. "Het is nog steeds een opmerkelijk levend boek vandaag. Het is niet alleen een tijdcapsule. '
Gastro Obscura bestrijkt 's werelds meest wonderbaarlijke eten en drinken.
Meld je aan voor onze e-mail, twee keer per week afgeleverd.